Alle inzendingen over Zondag

De liefde is hard- op stille zondagen blijf ik een ei tikken…

Even uit de sleur: op zondag twee Jehova's vloekend voor mijn deur…

maandag, zilverlicht dinsdag, goud schemert de zee woensdag, gehakt donderdag en bliksem vrijdag, vis moet zwemmen zaterdag, het moet nu gebeuren zondag, een antwoord schuldig ergens tikt een klok mijn houdbaarheidsdatum houdt eens op midden in de week maar zondags niet ik ben zomaar net als u een mens…

Want de KNVB die zat er behoorlijk mee, te worden gestoord op de zonnige zondag! Al lag er geveld een slachtoffer op het grasveld, zij wensten niet te worden gestoord, wie oh wie heeft ooit iets absurder gehoord, dan dit van de KNVB die zaten er op zondag mee, dat een man, werd afgerost.…

Zondagmiddag en de tuin staat open, klim-op de muur de zon en ik, ik zou vandaag Hedera Helix willen heten en het gras bestaan en de bomen in mijn tuin, ik vraag het licht binnen te komen en de vogels vraag ik uit eten, ik leer dingen te zeggen als nu, nu het rijpen kan beginnen.…

Ontvlucht Zondagse eenzaamheid, slenter door de oude binnenstad Zondag de kerkdag nu een spookdag die de stad verandert in spookstad Onwennig vult men hun hoofden met flauw vertier noemt het plezier Men verdringt achter vensters de leegheid van hun alledaags bestaan Zondags stil en kil rijk verleden treurt op de Utrechts Oudegracht…

Nu de lage mist de sprekende morgen verlaat en de klimop als een bejaarde man zijn laatste haren kamt glinsteren de knoppen van de gesnoeide perenboom als koeienogen in een slagerij de buren zijn onzichtbaar er druipt slechts wat condens aan hun badkamerraam, misschien hebben ze mij vanmorgen al in mijn blootje zien staan…

ja ik neem je mee op een zondag ergens naar een plekje onder de donkere sparren onzichtbaar voor de buitenwereld bestaand uit vreemden vrienden ouders God niet te vergeten ons kleed spreiden we en we rollen al snel bloot in het jambrood van onze picknick op jouw borst zie ik ze lurken aan het sap rode mieren verstieren jouw zwangerschap…

de stilte wordt jouw lichaam, mijn lief nog groter dan de neerwaartse gloed tussen leven en onbegrepen graven waar kraaien om zich heen kijken naderbij tot in mijn aardse spiegel een rij mensen met bewaarde ogen geloven even in zichzelf, lijfelijk en laatst tot plicht, vredig in zicht het huis is rommelig en huivert bloemen tot…

Op zondagmorgen is mijn vader steeds gehaast. Hij jaagt ons op, hij bidt en raast en pas wanneer wij naast hem zitten in de lege, houten banken vindt hij rust. Daar ligt zijn troost, zijn lust en elke zondagmorgen wil hij daar als eerste zijn. Hij wil de eerste klanken van het orgel horen; hij wil getuige zijn hoe het koor opnieuw geboren wordt…

Nodig ben je zondagsdroom tussen de regen onder donkere wolken denk ik aan je het wordt toch niets dan lege ruimte het aantal spiegels blikt hardnekkigheid en achter heimwee groot verlangen ben ik bij je denk ik te kunnen achterhalen, of aanvaarden dat dromen over jou en langzaam ouder worden.…

Het is de dag van lege pleinen en winkels dicht, behalve dan de tuincentra en de meubelboulevard. Mistig geklede kerkgangers gaan ter kerke verplicht en vernemen van het woord en de verlossing aldaar. De middag is er voor het onvermijdelijke familiebezoek. Pa zit gereed en al te wachten en ma is druk met de kids die naar opa en oma moeten gaan…

Het is de laatste dag in mei 2011. Zegt de een: ’Er waren niet veel zonnige dagen in mei’. Zegt de ander: ‘Tot nu toe nog niet!’…

zon verwarmt het stadion volgestroomd met levendige gesprekken de behaaglijke geur van sigaretten warm aangeschurkt tegen jassen het uitvoerig betoog van tabak de hemel welft genegen over de opkomst van spelers na de eerste helft is er een tegenslag een wolk legt het veld naar een grijs vlak veroordelingen van de tribune het spel wordt…

de wijzer volgt traag een vaste baan hoog tipt de klok de tijd aan een aanstromende trap licht een man uit het gat van het perron het zonnig carillon dringt door de ijzeren kap van het station reizigers wachten naast hun bagage gedachten weggestopt in een plastic tas hijskranen hebben het werk afgebouwd de hele dag is aan god…

Verregende zondag zacht getik op harde ondergrond grijze wereld buiten de overkant in nevelen gehuld druppels vallen, bomen huilen ook als regen is gestopt beleef ik zondagsrust binnen zonder lust naar buiten toe te gaan door binnen dromen de dag door komen steeds weer kijken door een spleet of de regen al van stoppen weet.…

Reusachtig op niets geschraagd brandt en blinkt de hemel boven de groene aarde. In de tuinen werken traag mannen. Door de kantoren in de stad gaan hun doordeweekse schimmen wanstaltig nog om. Maar hier schenken hun vrouwen bier en kleppen hun kinderen helder verwarde vespers. Het gras geschoren; traag en op niets geschraagd tuimelt…

En worden aan ons op zondag in alle zorgvuldigheid en rust geopenbaard. Het zijn die cadeaus die ons tot een menszijn dwingen. Veelal te lang onbereikbaar in ons hart bewaard.…

Des avonds wordt een koudschuim traagsonnet Gebrouwen door de Bonte Korenaar Hij praktiseert nog op zijn Gouden Snaar Maar miste een twee pruimpjes naast zijn bed Hier liggen reeds zes regels voor hem klaar Een handvol fictie, niets is minder waar PS: voor DNA en Vrije Wil Zet ik bij dezen graag de kloktijd stil...…

Mijn achternaam doet er niet toe My middle name, die luidt Chapeau Als ik wat kluts-klits-klats en flander Rijmt mijn woordenar op nar Ram zondag 's nachts iets in malkander Ik weet, ik blijf een stuntelar Ik kalk mijn graffiti Chapeau!…

langzaam ontwakend na 'n innig liefdesspel verzucht ik de zondag waarin ik jou en jij mij op de golven van mijn ademhaling rust jouw hoofd jouw mond lieflijk tegen mijn borst vingers spelen zachtjes door je haren de tijd speelt tikkertje met de zon die breeduit lacht op deze zondag…

Ik ben zo duf als een konijn, toch zou er een andere uitdrukking moeten zijn, want zelden zag ik een konijn, duf en wel konijntje zijn. Echter wanneer ik zo rap ben als een mier, dan klopt mijn gemoed en barst ik van plezier.…

De meeste vrouwen zullen het nooit snappen. De ruimte en de afstand is te groot. Is dat mijn linker- of mijn rechterpoot? Moet ik nu draaien, schieten of toch kappen? ´t Is net als kaartlezen of inparkeren Sommige dingen zijn niet aan te leren…

is het zoals zij beloven heeft het zin om zondag niet te doen wat leuk is kijk graag naar je foto praat dan even denk en lach maar…. heeft het zin nou tot ziens pa en als het lukt ach laat ook maar zal wel stil zijn daar ‘t is tenslotte zondag.…

Zondag zal ik zoals beloofd de maan aanschouwen je dag, eindigheid omarmen, vertrouwend berusten.…

Op zondag geboren op zondag verloren.…

in het oog springend het geel van de forsythia de kou is uit de lucht cp 210304 zondag laetare…

Zeven dagen heeft de week Voor elke dag een vrouw Behalve voor de zondag Want leugens zijn vermoeiend…

liefde lijden dit rood behelst ze beide licht in huis en dood zondag quinquagesima…

speenkruid in de bloemen zichtbaar zonneraderen veertigdagentijd 40/9 donderdag na zondag invocabit…