Netgedichten

netgedicht (nr. 67.529):

Beloofd is beloofd

Vandaag nog niet, nee zondag, overmorgen
ga ik wachten, wachten tot het echt avond is.
Domweg weg van de realiteit even mijmeren.
Ik voel ook vandaag deze rust die mij kust
sust en het elders dat smeulende blust.

Zondag zal ik de maan aanschouwen
aan het einde van die dag eindigheid
ontarmen en het gevoel van berusten
weer welterusten zeggen, in alle stilte.
Zondag zal ik de maan aanschouwen.

Zelfs vanmorgen bij het gloren leek alles
al rosé met het blauw en wit gekleurd.
Met bijna gesloten ogen leken ze te dalen
de bekende engelen uit de hoge bogen zich
over de kalmte in mij, die er is sindsdien is.

De dag de plek en het exacte tijdstip, ik kan
het me nog in elk beeld steeds herinneren
naast ook je wens, nee je wensen voor mensen.
Zondag zal ik zoals beloofd de maan aanschouwen
je dag, eindigheid omarmen, vertrouwend berusten.