Alle inzendingen over aantocht

Heel gemakkelijk kunnen gebeuren Ik zou de deur al hebben opengemaakt Nog voor hij aan had kunnen bellen En ongehinderd zou ik zijn droef Gezicht zachtjes in mijn handen nemen En op zijn wang, vlak naast mijn hand, Zou ik een lichte kus hebben gedrukt Ik zou hem binnenloodsen, en dat Alles zonder woorden, alsof ik wist Dat hij in aantocht…

wel dagen kan ik zingen de Vlinderstruik staat op springen, het bloemstuk van mijn dromen staat bijna uit te komen voortdurend kan ik juichen met vreugde mijn lof betuigen, mijn zoete tranen stromen het is niet te ontkomen hij is aan het ontluiken de fleurigste aller struiken, ik ben niet in te tomen straks laat hij vlinders…

In aantocht is Hij die ons nooit verlaten heeft en altijd verlost…

Vertrekkende vlucht Een groep ganzen in v-vorm Vee staat nog op stal…

boomkruinen schurken tegen lichtblauwe wolken zomer in aantocht…

rollende golven geven zeeschatten weer prijs, jutter in aantocht…

zwarte kapucijn zet zijn witte kraag omhoog, winter in aantocht…

tergend langzaam braakt de winter zijn laatste kou lente in aantocht…

winter in aantocht in formatie richting zuid trekken vogels weg…

Er zat een zwaluw in mijn tuin, met glanzend wit zwarte veren. Hij keek droevig voor zich uit, De omgeving kon hem op zijn tak niet deren. Plotseling schoten de oogjes alle kanten op, een bekje dat ging protesteren. Het was de wereld op zijn kop, hij was echt boos en begon zijn tak te molesteren. Die brak, waaronder likkebaardend een kat…

Vrouwen van vandaag in Holland konden gisteren nog maar boenen met een spons of met de hand en nu met leren schoenen het stroomt voort uit het woord liberalisme Daar komt in aantocht, het Feminisme…

Geladen met water Geladen met lood Emoties weer beschoten Verdriet is dood Vrede in aantocht Liefde is onderweg Weer een schot Liefde heeft pech…

Langzaam dwarrelt het laatste blad. De zomer hebben we weer gehad. Het groen van de bladeren verdwijnt. Kleurenpracht van goud en bruin verschijnt. De regen valt met striemende vlagen, Niemand wil zich buiten wagen. Ik zie al een schoorsteen die rookt. De kachel wordt weer opgestookt. Kastanjes barsten uiteen. Een kind speelt ermee, alleen.…

Door een ezel gedragen deed Hij Sion aan om rovers te verjagen en in gebed te gaan. Mijn zonden gedragen doet mijzelf aan zal mij vragen: wat heb jij gedaan? Gejuicht en gezwaaid mantels en twijgen op de weg bezaaid konden niet zwijgen Ontsluit voor Hem Jeruzalem mijn hart, als woning voor onze Hemelkoning Door 't kruis gedragen…

Uit liefdesnat geboren in pure reinheid, zuiver als een regendruppel net niet meer vasthoudend aan het blad, gleed jouw klein leventje uit mijn schoot. In perfectie van langzaam ontwakende schoonheid werd jouw prachtige creatie eindelijk aan mijn moederhart ontbloot. In die ene minuscule trilling ontglipte uit jouw zachte donzige lijfje…

nog zal duren Intussen wordt de vrede opgejaagd en verdreven Overal zullen de wapens twee dagen zwijgen dan zal er aan alle zwaarden weer bloed kleven De kerstdagen zijn in aantocht In een schamele stal bloeit het licht Toch zal menig mens zich gaan afvragen of de vrede het hart nog steeds verlicht……

Donker sluimert in wolken avond is in zicht koude nevelt door kieren als sluipende vingers naar mij gericht winter is in aantocht ik tel de dagen van gisteren morgen voorbij en wacht dat het licht zal schijnen eindelijk vrij…

Uit enthousiasme voor 'the royal baby', In combinatie met het warme weer, Gaan alle Britten ouwerwets tekeer, En is een babyboom in aantocht, 'maybe'. Daarvoor geeft Cameron de laatste zet: Hij weert de porno van het internet.…

Dagen lengen gevoelens verdwijnen samen met de vervagende zon Triestheid in de kaalheid van bomen vrolijkheid achtergebleven in het verleden terwijl het heden huilt Duisternis grijpt de macht de vijand is weer in aantocht het wordt weer winter…

wat komt en komen gaat stille stand is gezichtsbedrog is stille doorgang alles b'weegt men wordt bewogen wat men woog is een bevinding voor later blaad'rend in stamboeken de verhalen die in aantocht zijn nu al zijn verteld straks als alle dagen zondag zijn er geen verhaal meer is…

Herfst in aantocht regen klettert neer Bomen verwaaien hun bladeren nu teer Lucht van de grond geurt door het bos Konijnen die glijden over het natte mos De zon is zomermoe de felheid verdwenen Als een gedimd licht de herfst is ingetreden…

tramrails liggen er verlaten bij men fluistert dat ‘ie al meer dan een half uur vermist wordt het bord dat aankomsten voorspelt lijkt van slag, en geeft aan dat ‘ie er had moeten zijn in de verste verte is er nog altijd geen ros in aantocht dus klim ik weer op de fiets de wind geeft mij vleugels…

Langs de velden Gewas in bloei Mijn ogen dik Mijn hart vermoeid Donkere wolken Kou in aantocht En ik heb spijt van wat niet zijn mocht Hoe laat ik mijn hart verdragen Wat ik mezelf heb aangedaan Hoe bepaal ik wanneer 't genoeg is Wanneer ik in rust mag verder gaan…

’t Geluid van de wind door bomen vol met blad De warmte van de zon die neerkomt op het pad De rust en de stilte doorbroken door gefluit Een ontbijtje verrukkelijk met aardbei en beschuit Vanuit m’n eigen tuin zie ik het van dichtbij De zomer is in aantocht, een heerlijk jaargetij…

wachten terwijl je op de stoep van een kasteel staat te dralen langzaam verdraait de bel een geluid uit de gang harde stappen behang gaat aan de kant wasgoed leeft op de kasteelheer in aantocht lawaai...…

De klanken van de zomer, zoemen voorbij mijn raam De lichte tonen beroeren het gras De muzieknoten van de herfst zijn in aantocht Te horen aan de blaadjes die vallen De zware galmen van de winter, komen er achteraan Maar voor we ’t weten, zal de symfonie van de lente Weer hoog in de top veertig staan.…

Tast muren af liefdevol muren af en vensters als ogen Er is enig mededogen winter is in aantocht met z'n kille ademstoten zoekt zich -onder pannendaken- naar kier en reet stuit op oude vogelnesten En -via de spiegelruit- zie ik jou lopen met je schaduw maak je danspassen.…

De herfst komt reeds op vrolijke voeten al schijnt de zon nu nog uitbundig; Er is al geel in de kruinen van de bomen en er vallen al bladeren, afgeleefd en klaar om de cyclus te herbeginnen. Nu begint weer het droevig beminnen van alle vergankelijkheid; er is geen ander bestaan dan dat sterft en weer leeft. Zingen we tegen beter- weten in…

De zomer is al in aantocht. De herfst wacht nog even. De lente juicht.…

zachtjes rekken violen zich uit strekken narcissen hun lange nek wiens kelken gekust worden door 't morgendauw doch houdt de vrijdagochtend wolken steevast gesloten waar vroege vogels onverstoorbaar met luid gekrakeel onderdoor vliegen ontvouwen madeliefjes hun schoonheid treuzelend daar kinderhanden in aantocht zijn wachten lenteboeketten…