Alle inzendingen over aantocht

Als mollen tuinen lekker om gaan wroeten en wij voor hun hopen en het struikelen erover uitkijken moeten Als wollige wolken onbezorgd langs de hemel scheren en geschoren schapen met hun korte kapsel hemels hooghartig gaan lopen flaneren dan zal menig warrige lentedromer wakker worden want dan is hij in aantocht de langverwachte…

Met de Kerst in aantocht bedacht ik mij: Steden hebben een kerk midden in het hart. Vestingsteden in het midden van, hun stervormige en stevige muur Over tweehonderdvijftig jaar ziet men onze periode als een revolutie. En snapt men niet meer, dat ieder een kerk in het hart had.…

Twee vogels hebben gefloten als fluiten, als noodweer, als kwade dagen in aantocht. Ze zijn weer weggevlogen. Alleen Haleine is gebleven. Jazeker, Haleine verlaat mij niet. -------------------------------------- uit: 'Lunchpauzegedichten', 1974.…

Een wespenplaag is in aantocht.  …

over de straten bomen kreunen onder de hevige wind weer een nieuw seizoen dat arriveert ik kijk nu al uit naar een windstille dag, waarop de zon schijnt in milde herfstglorie bladeren in geel, rood oranje en bruin kraken zachtjes onder mijn voeten witte lichtstralen schijnen bescheiden door de torenhoge bomen herfst in aantocht…

Herfst wel op zijn retour, want de winter is in aantocht. De zee in alle vrijheid. Gelukkig maakt zij deel uit van onze levensbehoefte, dat mogen we zeker wel koesteren.…

samen hebben wij als wachters de schaduwen geflankeerd van de nu al zwarte zon omdat haar universumplaats sinds de schepping nooit is vergeven is zij geen donker gat gebleven zij werpt nu haar schaduwen in een apocalyptisch alles verwoestend scenario dat uit de verte in aantocht is nog voedt de lucht ons met restanten zuurstof…

Zwarte Piet’s Laatste Oordeel werd bijna geveld Toen door V.N. de Herder zwart op wit werd gesteld Over oude slavernij en de kerstman valt niet te twisten Echter zonder dat ze onze vaderlandse historie wisten Haar onzorgvuldige bemoeienis Sloeg de plank helemaal mis Wij slaven zijn verslaafd aan Sint en Piet Aan die traditie komen we niet…

met lak verzegeld- -elke man met zwak ontregeld- Langdurig haar schoonheid verbazen Elke stap zacht de hakjes klikkend -met een rokje strak gevouwen- -zwoel de lippen gepruilt gehouden- Verbazing werkt licht verstikkend Haar ogen die subtiel de lust smeken -een verbeelding zo uiterlijk mooi- -het mannelijk hormoon valt ten prooi- Haar aantocht…

Een nieuwe aarde is in aantocht als we scheppen wat ieder zou willen: een deugddoende thuis-is-waar-mijn-hart-is. Gedijen mag. Dus...…

's Avonds in een najaarsstorm hoor je het fluiten in aantocht en, terwijl je naar de rand loopt, het dampende stampen der wielen. Ooit dacht ik dat je was ingestapt, meegevoerd in die verlossende mist. Je zwaaide nog even, maar niet naar mij, toen je voor eeuwig mijn herinnering betrad.…

Doordringende oogjes die je aankijken bijna smekend om het stukje aandacht klamme handjes die je willen bereiken een hopeloze schreeuw in een kille nacht Tranen van een kind continu in aantocht vreselijke pijn laat zich meedogenloos lezen terwijl het altijd tegen de pijn vocht wordt het nu door het leven afgewezen Absoluut het ergste…

Werken, voor even af, vakantie in aantocht. Eindelijk, 't leven neemt een bocht. Geboekt, Zuid Frankrijk, zon, zee, gezelligheid. Kaas, wijn, met 't gezin gelukkig zijn. Slapen, spelen, zingen, eten, drinken, tot onze ogen als sterren blinken. Vakantie, energie, kracht, bewust beleefd, de pijn verzacht.…

Met het eind in aantocht, haast elke wens vervuld, voelt hij zich dan toch nog genaaid als hij de film van zijn leven afdraait en zijn waaibomenhout ziet voor de lens. Al mis ik inzicht in de belichting, intuïtief zoom ik weg van het hout naar een wijder landschap dat mij aanschouwt in afwachting van mijn eigen-richting.…

Onze kater is in aantocht. Vastbesloten om in ons bed te slapen. Hij gaat tegen me aanliggen en spint. Zijn vachtig hoofdje naast mijn kalende kop. Zijn spinnen stopt, hij sluimert. Mijn nachtwereld opent zich. Vredig als een hemel. Alles is er, alles mag er zijn. Voltooid verleden, nu, onvoltooide toekomst.…

gul legt de wind haar woorden over de koud belegde akkers, vorens liggen als zware golven op het zwarte klei de dood is in aantocht toch lijkt het sterven minder zwaar als ik het album terugzie van jaar na jaar het lijkt te refreinen als een lied vol met lijden doch vrees lijkt niet te overheersen wanneer ik het groen zie verteren…

Na ruim 270 dagen (9 maanden) is het kind in aantocht Het zal wel met de tang worden gehaald Ik keek ernaar op TV tijdens de was opvouwen En dacht “een kind kan de was doen’ Want dat te geboren kind is al een voltooid leven Krijgt ogenblikkelijk euthanasie toegediend Want die medisch-ethische kwesties zijn vrij Dan gaan ze met het embryo experimenteren…

Vaak trokken wij met onze roversbende op woensdagmiddagen de polder in; kruistochten naar het eeuwig onbekende, achter de dijk, achter de grijze kim - Wij droegen touwen, riemen, houten sabels, bouwden een fort van klei en zoden gras; geloofden grif de vlot verzonnen fabels over een vijand die in aantocht was, maar die niet kwam en nimmer…

schoorstenen walmen westerse warmte voorbij is de tijd van zonnebaden en jagen op de maagden gebeurt opnieuw op feestjes met heet gestookte wijn de herkenning der seizoenen laat zich de borst aandrukken van nieuwe horden jeugd en de oude generatie hult zich in herinneringen rond het vuur dat reeds lang lijkt uitgedoofd december is in aantocht…

schoorstenen walmen westerse warmte voorbij is de tijd van zonnebaden en jagen op de maagden gebeurt opnieuw op feestjes met heet gestookte wijn de herkenning der seizoenen laat zich de borst aandrukken van nieuwe horden jeugd en de oude generatie hult zich in herinneringen rond het vuur dat reeds lang lijkt uitgedoofd december is in aantocht…

Te midden van jaarloze flessen tast schrander de gymnasiast naar contact in een muur want aantocht van mensen is denkbaar. Uit rokzak puilt een zinderende schuimkraag. Staat kroegjool op springen, het lekt in zijn aards gewelf - ach daar velt hem vonkende stroom, stuipt zijn hart.…

dansen werd ze toch zo blij van ophouden wilde ze niet weten Verlangde al naar volgend keer En zwaaiend zwierend ging ze door: het ritme, de muziek ging voor Ze danste sterretjes in de lucht haar hele korte leven lang tot aan de volle maan en slaakte toen een diepe zucht En elke keer als ik de winter weg zie gaan en we de zomer weer in aantocht…

’t Heerlijk avondje is gekomen staat warempel voor de deur en ondanks gladheid zal ie komen in huis hangt de welbekende geur Van chocolademelk ’t heerlijk avondje is gekomen is in aantocht net als de Sint Pieten in zijn kielzog slepend met cadeautjes voor elk kind ’t heerlijk avondje is gekomen marsepein en speculaas de kinderen geen…

De lente is alweer in aantocht. Voorbij de dagen van ons leven. Alle dagen voor onze geboorte. Alle dagen na ons voortbestaan. Voorbij de wanen van onze dagen, begint het eindeloze leven, elke dag, elk moment, opnieuw. Het leven is onze bestemming. Voor ons komen en na ons gaan, had angst geen reden van bestaan.…

Zelfs Moeder Natuur Weet niet meer: is het vriezen Of is het dooien Na een lentekerst En een krokus nieuw begin Treedt de winter in Gedwongen ijspret Geen trein of bus maar schaatsen Op stoepen en straat Dan smelt het water Zonneschijn, warme regen Winter slechts even Twee maanden te vroeg Strijden winter en lente Roert de maand…

De krokus haast zich naar de velden de narcis danst al op de wind het klokje wil zich gaarne melden en speenkruid gaat al door het lint De pinksterbloem is ook in aantocht daar glinstert al een boterbloem het fluitenkruid komt zo in optocht met de fanfare van bijgezoem Eerst nog wat madelievenkransjes wat paardebloem en gladiool de klein…

een andere tijd breekt aan waarin zal blijven wat waardig is in gevoelens tussen ons gebleven waarin ik altijd zal praten over jouw afwezigheid als zou je net in aantocht zijn een andere tijd breekt aan waarin ik zal lijden gaande langs dierbare nu ook trieste plekken waarin onze muziek zal zijn verstomd mijn stem zo stil zal blijven…

Geen suïcide, maar camouflage, de bladertooi is in aantocht, het geraamte staat geworteld, terwijl Apollo blind en verslagen langs haar ongenaakbare schoonheid schrijdt.…

Bij schemering wordt op het terras een koele drank geschonken tussen bloeiende oleanders die door late bijtjes worden bezocht en terwijl de avondzon aan de einder lang lijkt verdronken gluurt achter de hoge bomen, de maan in goddelijke aantocht.…

Het koren roept, en aan de einder Is het volgende seizoen In aantocht snel met rasse schreden De mensen gaan bedankt tot ziens Tot volgend jaar misschien En dan worden zand en stilte Samen twee keer per etmaal overspoeld Door zon en maan en magnetisme Want zo zijn eb en vloed bedoeld.…