9818 resultaten.
Vertrek
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.210 De overgebleven
losse eindjes
slurpen de laatste
restanten energie
conditioneel en
emotioneel wrakhout
blikken verwonderd
naar elkaar
blijven drijven
alles eruit
op tijd klaar
overbodige woorden
zouden nu dubbel
hol klinken
in het nu
lege huis
hoor ik de stemmen
van negentwintig jaar leven
galmend in mijn hoofd
opkijkend vanaf de…
vertrek
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 404 geheugencellen verhuizen
traag nestelen ze zich in
en rondom het hart
we herhalen onze levens
met woorden foto's en
zoveel afgedwaalde herinneringen
achterwaarts trekken we
ons terug uit het leven
we wonen meer en meer alleen
voor het venster waaiert de
beuk in lichte vreugde
tegen alle zwaarte in
de kraanvogels vliegen over
ons vertrek…
Vertrekken
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 264 De huiskamer
een jasje met revers gescheurd
over een kapotte stoel gehangen
schoenen volledig afgetrapt
De keuken
bordjes opgestapeld
al weken niet afgewassen
de koelkast al lang niet geleegd
De slaapkamer
het bed keurig opgemaakt
de nachtkastjes keurig afgestoft
het enige vertrek waar niet is geleefd.…
Vertrek
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 316 je was hier
binnen totaalmuren
ter herschikking van
aankomsttijden
we hebben bestaan,
schroeiplekken achter
ons gelaten, laten gaan,
van bed gewisseld
in een ontboste kamer
geurend naar roest en olie
gedoofd brood en
schemerplanten, vaag
wegens verlaten van
stemmen, avondschimmel
onder de radar
achter de horizon
we hebben…
Vertrekken!
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 100 Al eens gedacht om stiekem met de Noorderzon
te vertrekken, alles en iedereen achter te laten
en als een complete nobody
ergens van nul te herbeginnen.
Ergens waar je geen oud-bekenden
in de supermarkt tegen komt.
Alleen maar onbekenden.
Mensen met wie je geen geschiedenis,
alleen toekomst deelt.…
vertrek
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 265 houd me verre
verre van troost
in het grasland
juicht de zangzwaan
hij weet waarheen
zijn ziel vertrekt
groots en vrij
van angst…
Vertrek
gedicht
4.0 met 1 stemmen 5.454 De dood is oranje net als de zon.
Dood spoor van binnen
verbrandde zijn huis
zoals vroeger de zon in Zuid-Frankrijk.
Daar, hoog in de Alpen,
waar Hannibal ooit met zijn troepen trok,
voerde hij vlinders dronken met suikerwijn.
Wat hebben wij toen alle drie gelachen.
Nu, hoog in de kussens,
kleeft het leven alleen nog aan zijn brein…
Ik Vertrek
snelsonnet
4.0 met 5 stemmen 272 Ik wil me niet meer om de zes week melden
We praten enkel over kunst en ’t weer
Ze denken dat ik daardoor reclasseer
Ik heb het al genoeg moeten ontgelden
Daarom zoek ik in ’t buitenland een stek
Zeg AVROTROS...niet iets voor "Ik Vertrek"?…
Vertrekken
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 197 Betrekken van vroegere kamers
Vertrekken van een jong verleden
Zeer lang rekken om te merken:
Steeds meer op dreef met haltes
Trekken op de snelweg naar oud…
Vertrek
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 100 Als ik vertrek,
dan niet
met grote woorden
of veel kabaal,
maar stilletjes,
liefst helemaal
geen taal.
Een glimlach
volstaat,
ik knijp even
de ogen toe,
't is goed zo,
ik ben moe,
ik ga.…
late lente
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 182 het nieuwe hekwerk
als toegang tot
een late lente
goddank komt eindelijk
het seizoen op gang
tedere zon kust zacht de aarde
als bij het langverwacht vertrek
van kilte van de koude nacht
terwijl de mens hartgrondig zucht
wenst hij de kou moet uit lucht…
Lucht en licht
hartenkreet
5.0 met 6 stemmen 555 Wanneer ik uit de tijd
zal vertrekken,
zal de wereld me
met aarde bedekken.
Mijn verlangen zal me dragen,
naar een eigen hemel,
zonder duizelingen
en zonder hartslagen.
Verheven tot in de lucht,
zullen mijn tranen drogen
en zal het licht in mijn
duisternis worden geboren.
Eindeloos helder zal ik
zingen in mijn ziel.…
Op het geraamte van de avond (2)
gedicht
2.0 met 106 stemmen 57.883 even verdop, aan een rivier
misschien, of midden in de bossen
zou het nog wel rustig zijn,
dacht je, en je bent vertrokken.
waarschijnlijk met de eerste
trein die eruitzag als een dier
zonder behoefte aan skelet.
wel leek het sprekende op haar
maar spreken kon het niet,
en ook geen kleren dragen,
laat staan een koffer laten staan
op een vergeten…
ik ga dan maar
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.491 dan vertrek ik maar
en zie niet meer om
je wacht niet daar
of roept:
blijf nog even, kom!
ik ga weer verder
op de tast
over een weg
die jij voorvoelde
maar ik nog niet ken
ook al draag ik
een schemerlast
en verlies jij
die ik ben…
Sluitingstijd
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 484 ze kijkt naar de deur
nu nog op een kier
en vraagt zich af
of ze zal breken
als hij dichtslaat
de warmte van buiten
kijkt uitnodigend naar binnen
haalt haar over om eindelijk
de laatste stappen te nemen
ze loopt naar de deur
ontsnapt door de kier
en voelt zich geheeld
na het dichtslaan…
Boerenpronkers.
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 2.186 De platte grijze stenen in het pad in het midden.
Het grasveld links, waar ik menig uurtje
in de zon heb liggen dromen.
De moestuin rechts, tegen de coniferenheg.
Daar heb ik eigenlijk altijd een haat/liefde verhouding mee gehad.
De grote vierkante vijver, waar in de zomer
de Boerenpronkers uitbundig feestend de kanten bezetten,
enkel…
Alleen dan!
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 384 Pas wanneer je me zegt,
niets meer om me te geven,
ga ik,
pas als je het gezicht van me afdraait,
vertrek ik,
pas als je me verklaard,
dat er niks meer is,
pas dan,
verdwijn ik in het niets,
alleen dan!…
witte raven
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 130 op deze loodwitte
dag wist ik niets
te schrijven op tafel
lag alleen een witboek
boek van stilstand
gebroken wit
vlekkeloze overgave
aan het grote verdwijnen
ontkomen aan schrijven
in het boek van niemand
en alleman vandaag
trek ik slechts met kalk
een lijn op de muur rond
jouw lichaam je gaat op
reis witte raven
kom…
kalkresten
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 141 met kalk trek ik
een lijn op de muur
rond je lijf een
camera is niet nodig
zonder schaduw
verdwijn je in het
donker met een lege
koffer in de hand
met het rechterbeen
stap je een andere
tijd in voor mijn oog
ben je al uitgewist
als je terugkeert
zal ik je herkennen
aan de kalkresten
op je handen…
Bezongen bruid?
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 168 Om de
poëzie te herbeleven, dien
ik naar een andere maat
te streven, verder dan de
hemel op aarde te geloven,
het is te vroeg om de
lekkende aarde te doven, en
te vertrekken op de vilten
zolen van de nachtelijke
stilte, als geluid zwijgend
verscholen in een eindeloze
stoet, bezongen als een bruid,
die aan het firmament een
nieuw…
Ook ik word, eens een engel
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 162 Hoe vervelend het ook is, vooruitzicht niet " aards"
meer te zijn, te vertrekken naar de volgende wereld,
is 1 ding zeker want hoe dan ook, word ik een engel,
jawel ik ook.…
Doorgebrand
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 114 ik
Naar de hof van Eden,
Nu mijn rol op deze
Aarde is uitgespeeld…
hemelse gedachte
netgedicht
2.0 met 19 stemmen 787 dat ik ooit vertrekken zal en
jij dan nog laat met de hond
een rondje maakt, af en toe
naar boven kijkt
dat ik je pad dan met sterren
bestrooi, als vanouds weer
naast je loop
en jij me nieuwsgierig vraagt
of de hemel echt bestaat en
ik daar ook gelukkig ben
dat ik je dan vertel: de hemel
mijn lief was hier op aarde
had ik…
Steun
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 276 Zo uitgestrekt als de bliksemschicht de aarde raakt
zo raak jij dagelijks mijn hart.
Het gedonder voel ik als het kloppen in mijn spier
door de impuls van de sinusknoop.
Zo levend als de voltage mij houdt is er geen twijfel
aan jouw flitsend bezoek.
Na jouw vertrek achter de horizon ervaar ik het einde
maar morgen beleef ik weer de hoop.…
Gemis
hartenkreet
3.0 met 46 stemmen 4.218 Ik zag hem vertrekken op een avond,
Zoals je een gemiste trein ziet vertrekken,
Ik probeerde uit te leggen wat een pijn ik voelde.
Maar kreeg geen woord gezegd,
toch voelde ik het verdriet om zijn vertrek,
En nu eenzaam ween ik traan om hem die ik verloor,
Mijn beste vriend.…
de hemeldroom
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 2.099 eiland van de Laatste Dag
boek zonder letter of naam
plek om alles te verstaan
alle grenzen vallen tezaam
was las leefde vandaag korte tijd
in herbergzamende eindigheid
niets dat spijt of lijdt
rust stilte vergeten enigheid
het is een open boek
het hoofd niet gebroken
vragen die vragen oproepen
bestaan niet
wat te doen…
Bedden en graven
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 754 Stenen bedden
Markeren de plek
Waar lang geleden
Mensen geprepareerd werden voor vertrek
Graven van aarde
Voorzien van stenen exterieur
Omsloten hun lichaam
Ontworpen door oudheidkundig ingenieur
Groene heuvels
Geven ons een indicatie
Over de plek van onheil
Van een vervlogen generatie
Stenen reuzen
Staan voor altijd stil
De buitenkant…
adieu
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.613 lees met vreugde,
hier,
mijn laatste gedicht
ik ga vertrekken
op zoek naar
het evenwicht
soms moet men
vertrekken
schrijf nog daar
waar ik kan dromen
en opnieuw mijn woorden
kan stekken…
Ga...
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 396 Verdwijn in de leegte
Waar niemand jou zal vinden
Verberg je niet in
De krochten van mijn geest
Maar vertrek,
Vertrek uit mijn gedachten
Overmand door kristallen tranen
Die mijn vrijbrief kunnen betalen…
De jagers
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 267 geworteld
in de aarde van
hun brein
zij blijven volgelingen
en ik roep
in een woestijn…