Alle inzendingen over achteraan

in je ouwe tranen Vind je zaad genoeg Om te plante' in de banen Achteraan je ploeg, - Want de aarde waarop we leven Is waarachtig toch te mooi, Om niet pijp en bloemen te geven Aan de godganselijke zooi!…

ik ga vandaag eens op mijn fietsje holderdebolder over de kasseien ik hou nou eenmaal van hard rijen flink sjezen voor een windig briesje glad plaveisel trapt wel stukken beter vooral als scheve schaatsers rollen vriendjes die er achteraan gaan hollen mij lukt het niet ik loop geen meter eerst ging ik remmen met mijn handen maar trap nu…

Verdriet en geluk zo dicht bij elkaar ik kan er niet aan wennen mijn gevoelens blijven bestaan ik blijf er achteraan rennen Verdriet van wat is geweest het verliezen van dierbare mensen en om te gaan met ziekte ik zou het niemand toewensen Geluk bij je geliefde en kinderen die ik kreeg mooie sprankelende jaren dat soms tot enorme hoogte…

De laatste tijden voel ik, ik kom wat achteraan. Het gaat me veel te vlug, dus heb ik mijn ogen dicht gedaan. Het gaat wel altijd goed. Het ligt dus vast aan mij, o jee. Iets wat gebeurt van binnen, maar toch, ik moet wèl mee. O ja, ik doe het wel, het is zo kinderachtig.…

ik huis in pluizen wol hoor het oeverloos gemekker ze maken me steeds gekker en ratelen me horendol woorden dansen op de hei een lied dat niemand ziet of hoort, de melodie wordt in de wollen vacht gesmoord de kudde blaat en drijft gedachteloos voorbij verzamelt zich al eeuwig worteltrekkend in een rij makke schapen achteraan die…

De Dood rijdt vóór mij Ik rijd er achteraan de Dood rijdt voor mij... Ik laat geen traan De Dood rijdt vóór mij achter haar de stoet van mensen die nog leven en de dode een laatste groet gaan geven De Dood, zo tastbaar, heel dichtbij de dood rijdt voor mij Ik zie de kist, de bloemen... De Dood is als een dichte mist voor mij.…

Nestwarmte, geborgenheid, je kan het toch niet kopen Al zoek je echt heel hard en ga je er achteraan lopen. Ondanks huidige welstand is veel nu kunstmatig De zaken gecompliceerd, erg plechtstatig. Vele toestanden zijn nu één bioscoopgedoe Veel stress en wat zijn we toch...moe!…

uit de ziel van tijdloos marmer vol fruit en gedrapeerd door zwart satijn geaderd voedsel voor het hart Plagerig verstop je de beloften achter de sluier van de nacht opent de met kool omringde ogen, brengt het licht van gisteren dichterbij, maar deint verder weg in een geruisloos gebaar Vergeefs draaf ik er in een narrenkap achteraan…

Ook fladderde er een woord achteraan (met een botte, afgeknotte klank) dat ik niet goed kon thuisbrengen maar waarvan ik vermoed dat het diepe sporen achterlaat in iets dat zich aan het oog onttrekt. Als dor blad dwarrelden zij op uit, en sloegen weer neer in een vreugdeloos groepje oude mannen dat op een verhoogd grasveld stond.…

gedoopt, des schrijvers avontuur wordt niet in ongeduld gedoogd als de zon zich schijnen laat, zijn de bedoelingen niet opgedroogd in de weerspiegeling van het water, herken de rimpeling als gelouterd zelfportret, ervaringen ingebed los van de natuur die geen concessies kent on-empathische pixels van dit bestaan staan regelmatig achteraan…

En achteraan, daar vegeteert mijn moeder: ze staart afwezig door een goudgerande bril. Gemurmel over duimend drop en jeukend poeder. Ze weet niet meer wat ik niet horen wil. Plots speelt verloren tijd en doodsangst me weer parten. Ik kus haar wang hoewel lang niet meer van harte.…

Publiek, de dichters op de eerste rij van blinde stoelen, mijn plaats is achteraan onder het gebrandmerkte raam. Waardoor de maan van zieners schijnt voor de dichtregels die we maken, al dan niet op rijm, voor wie we denken te zijn.…

Ik loop een marathon samen voorop met jou los van de massa weg van het gedrang we kijken elkaar aan wat voelen we ons blij Maar in een trappenhuis raak ik je kwijt ik ga een etage te hoog en we moeten naar benee Buiten zijn alle bordjes plots weg of verhangen richtingloos ren ik rond tot ik weer de massa zie Nu sjok ik achteraan…

Publiek, de dichters op de eerste rij van blinde stoelen, mijn plaats is achteraan onder het oog van het gebrandmerkte raam. Waardoor de maan van zieners schijnt voor de dichtregels die ons raken, al dan niet op rijm, voor alles wat we denken te zijn.…

Publiek, de dichters op de eerste rij van blinde stoelen, mijn plaats is achteraan onder het gebrandmerkte raam. Waardoor de maan van zieners schijnt voor de dichtregels die we maken, al dan niet op rijm, voor wie we denken te zijn.…

collectie in onze winkel liep het niet maar nu het gereserveerd is is de belangstelling groot dat deed me denken aan de restaurants waar je toch altijd de gereserveerde tafel kunt krijgen, die je graag wilde nu kom je er achter, dat die moeilijk te vullen is zijn wij kuddedieren met een meeloopinstinct zijn we dus trendies rennen we overal achteraan…

Achteraan ging de wanhoopsmoeder die al maanden de kapper niet had gezien. Hoe hen te hoeden, te zorgen dat elk de voeten in dezelfde richting sleept? Ons is iets overkomen, kan ze zeggen, wij zijn de menigte die moeder heet.…

Sindsdien deel ik de tijd, mijn kast en mijn leegte, en het is waar dat ik voor het eerst en haast tot mijn spijt afhankelijk ben, maar ik blijf opgelucht dat het een hand is en geen tong, god verhoede een tong, of een neus, wat neuzen teweeg kunnen brengen, hoe men er in lorren gehuld achteraan moet, nee een hand, lege hand, glad, verlegen…

Jaar in jaar uit schoof buurman - die van helemaal achteraan, bij regen of zonneschijn routineus langs mijn raam. Dan kon je z'n silhouet in stilte voorbij zien glijden.…

Wij zijn slechts toeschouwers op de eerste rij van blinde stoelen, mijn plaats is achteraan onopgemerkt onder het gebrandmerkte raam. Waardoor de maan van zieners schijnt voor de dichtregels die ons raken, al dan niet op rijm, voor alles wat we denken of niet te zijn.…

het stille groen van een verlegen puber toen twee knoppen die in alle schoonheid zijn ontloken hebben volwassenheid begroet en maken met de jongste loot de toekomst wereldgroot in de familieborder blijft alles hopelijk in conditie en bloeit volgens traditie met een klein tikkeltje ambitie ook volgend jaar weer groot maar achteraan…

Thuishulp zelf betalen (De erfenis zal verschralen) Wie zich invalide vreet gaat aan de ketting op dieet Junks en alco’s achteraan Ieders recht vroeg dood te gaan Verlangt u intens naar gene zijde?…

denk terug aan de tijd dat die hinkelende mama mijn dochter me smeekte om niet op het schoolplein mee touwtje te gaan springen verontwaardigd was ze als “mama” mee sprong in spin de bocht gaat in kleine meisjes worden groot maar oma’s blijven klein in hun herinneringen er dansen ballonnetjes kleurrijk in de wind samen rennen we er achteraan…

de speelse zindering krijgt stiekem de verborgen prins lief leert gierig de regels van het bal past zwierig de glazen muiltjes aanhoort de verbijsterende koningsbezwaren beluistert de dreigende torenklok en incasseert de inslaande vernedering mietert dan kloek de goudklomp terug in de plomp kiepert ’t glazen muiltje d’r kletterend achteraan…

sluitingstijd op tijd alsof er steeds iets eerst nog af moet zijn voordat ik zelf een grens bereik en om het huis daar speelt dat kind al is zijn knie geschaafd voor god of kapitein ter zee een zelfverzonnen overwinnaar waarom steeds weer dit willen doen alsof het passen moet de knieën stram van half niet opgestaan dit herhalende verlangen achteraan…

" Ze zorgt, ze geeft me raad als ik het even niet meer weet En als de weegschaal doorslaat gaan we samen op dieet Kort nadat ik geboren werd kwam zij er achteraan Als bonus, als een groot cadeau De kleur van mijn bestaan…

wordt het een pizza of iets van de Mexicaan – en even verderop vragen mensen zich af hoe komen we hier in hemelsnaam uit dit apocalyptische tafereel vandaan – wordt het laten bezorgen of gaan we er zelf even achteraan – en onder het puin liggen mensen die besloten er op het verkeerde moment vandoor te gaan – de koerier krijgt…

lichte spot zit er altijd bij begrepen in ogen die zo knijpen ik sprak het is nu spannend hoewel kantje boord die tekst nou ja je kent mij haar ogen lachten ja zei ze inderdaad een tikje vulgair hoort er bij jou altijd bij waarna ze zonder mij heel vrolijk werd even later stond ik weer in gedachten vol van haar te wachten achteraan…

beginnen Als mijn hart haar zo bemint Verdronken in de kennis van het leven Als een wrak neerstrijkt op de koude grond Vol met liefde, wijsheid gaat ten onder Kennis, iemand waaraan jij je bond Er is nog hoop Jij mag mij Ik jou ook Dus laat al je kennis varen Want alleen zo zal het gaan De pijn is te verzachten Alleen ik loop er achteraan…

‘De broeikas gaat de wereld echt bedreigen, fossielebrandstofuitstoot kan niet meer, we krijgen straks extreem en grillig weer, kwik, oceaan en stormkracht zullen stijgen. ’t Is zaak om nu krachtdadig op te treden.’ Advies van vijfentwintig jaar geleden ….…