Alle inzendingen over achterste

op de schijn beoordeeld worden rimpels dicht smeren stiften van lippen vermomt als een vos met de borst vooruit erbij horen ach geen veren in hun achterste maar een vork in hun kont © Klaes 19-05-09…

maar laat vooral niet het achterste van je tong zien ze schrijven je kapot…

waterspiegeling dat achterste van mijn tong spreekt als boekdelen het regent zomerdagen over ons kikkerlandje…

tijdens een voordracht voor een beslagen spiegel toon ik het achterste van mijn tong ook al beslagen…

tijdens een voordracht voor een beslagen spiegel toon ik het achterste van mijn tong ook al beslagen…

tijdens een voordracht voor een beslagen spiegel toon ik het achterste van m'n tong ook al beslagen…

Mijn nicht van achttien werd geboren met haar achterste van voren; omdat ze toch normaal wil lijken, loopt ze altijd achterom te kijken.…

Mijn nicht van achttien werd geboren met haar achterste van voren; omdat ze graag normaal wil lijken, loopt ze altijd achterom te kijken.…

Stemming die je Niet altijd onder Controle hebt, Buien die er Zo nu en dan Hopeloos met Je vandoor gaan, Die je overleeft Zo lang je zelf De controle hebt, Je eigen tempo En richting bepaalt - Hier zit je voor me Uitdagende blik in De ogen, en toch Laat je overduidelijk Niet het achterste Van je ogen zien…

Ik laat u daarbij bovendien Het achterste van mijn tong dan zien Om u te imponeren. Misschien lijkt het vermakelijk Maar het is toch niet zo smakelijk.…

Maar “op je achterste benen staan“, Waar komen de voorste dan vandaan?…

Vanmorgen eindelijk eens na al het negatieve nieuws op het journaal het verheugende bericht dat het hebben van een stevig achterste niet alleen gezond maar ook nog eens sexy is dus weg met het dïeet de cirkel is rond niets mooier dan een dikke kont…

woorden, ze zweven tonen zich als een stilleven blijven rusten op het achterste van een tong een gesloten wijsheid in het simpelweg zijn verscholen in de mimiek het sprekende in een gezicht enkel is er het geschrevene een alleszeggend gedicht…

De achterste zei nog: Pas nou op! Maar de voorste figuur Liep het schilderij zo uit… En de bal lag tegen het lijf dat weer leunde tegen de boom En de boom voelde zich alleen Geschilderd Als in een nageleefde droom…

dan vragen ze 'laat het achterste van je tong eens zien? je strottehoofd? 't is net een kleine doodskop' dan denken ze 'nee doe je lippen maar weer aan doe je jurk maar weer aan met die verhullende schoudergebaren ben je toch aardiger' dan zeggen ze 'wil je iets drinken?'…

uitgelaten jankt zij naar mijn bedoeling het was echt schrikken dat zij mij begreep mijn oog viel op haar achterste dat kneep tijdsbestek leek voldoende op besnoeiing op gras en niet op straat riep ik naar Hilde het viel juist thuis op het karpet dat gilde…

hoge pieten en duplicaten van klein keske krijgen van dag tot dag meer de seskes zodat iedereen over zijn toeren gaat als het straks over de meest bekwame federale eerste minister, die nu al zoals de leeuw op zijn achterste poten staat.…

ik leg je woorden in de mond die ik graag hoor nu beeld me in dat ze van jou zijn aan je lippen zal ik hangen om ze te spellen onomwonden zal je zeggen hoe je zonder mij niet kunt mijn charmes de humor zelfs de druppeltjes azijn en laat me weer geloven in een toekomst maar het achterste van je tong kan ik niet zien…

sinds jaren spaar ik wat ruimte maar eigenlijk is ’t nogal benepen in vakjes mijn tong zakt soms naar mijn hart likt het en haalt het bezinksel naar boven met het achterste van de tong obsceen over alle vakjes heen een quasi teveel aan ruimte spuiend …

Ik veeg mijn achterste af en zie jouw gezicht, je lach. Je ogen die stralen, maar voorlopig zit ik te balen en heb ik een strop, want mijn wc-papier is op. Jij bent er niet en er is niemand die het voor mij kan halen. Hoe moet dat nou, oh wat moet ik toch zonder jou?!…

De klok tikt achterste voren en minuten voelen als uren het vroege ontwaken zet gelijk de toon op gespannen voet sleep ik me door de dag die niet veel goeds voorspelt of zullen vers geknipte seringen de avond omhelzen ons verdriet zichtbaar toch weten we dat het goed is zo…

Eerst op zijn twee achterste dan op die twee van voor en als hij dan soms struikelt rolt hij mijn kamer door. En als ik dan applaudisseer dan wordt dat beest haast dol dan gaat hij snel weer verder hij houdt dat uren vol. ----------------------------------------------- Uit mijn bundel "Mijn hond en ik."…

Hij staat te zingen in het koor, achterste rij, hij is tenor. Vanuit de zaal doorleef ik, geraakt door zijn beleving ten diepste het gezongen evangelie. De uitdrukking op zijn gezicht, zijn ziel op God gericht vertolkt de woorden zoals nooit tevoren. Op zuivere toon weerklinkt in hem de passie voor Gods Zoon.…

Je scheepje mag je hier aanleggen in de luwte van oever kant en wal Je mag me alles zeggen allen verzwijgen Jij,die het achterste van je tong laat zien Jij, met zoveel praatjes,meeste praats Het gaat me niet om het getal Met zoveel mannen wilde je onder zeil Nu het laveren moe bied ik je: een aanlegplaats.…

Je zit er maar mee op de achterste rij van je eigen theater. ----------------------- uit: 'Tot zover', 2002.…

Je zit er maar mee op de achterste rij van je eigen theater. ------------------------ uit: 'Tot zover', 2002.…

een zinnig woord tussen al jouw dubbelzinnigheden was er opeens die essentie van geest in ons en samenzijn een brief schreef je met de hand van een man een postzegel plakte je met de maan van een vrouw en in jouw verborgen intellect ontdekte ik een ratio, de grenzen voorbij alsof onze held nog leefde de kogel overleefd had in zijn achterste…

vloeken helpt niet als pijn het achterste van je tong kan zien waar tranen verdrogen voordat zij zijn vergoten regeert al de ongeziene meester van verdriet omdat pijn het bestaan van andere emoties uitsluit en verbiedt ook ik heb stille woorden in mijn huid gekrast om te voelen wat niet mag het andere dat ongelukkig heet…

we gniffelen aan het altaar tussen psalm en preek door ringen wegen in mijn broekzak op de achterste rij rinkelt de bus aalmoezen voor 11.11.11 even zijn we het ontroerend eens je huivert onder het kruisgewelf ja en ja over en uit de herder doopt de kwast in wijwater besprenkelt het paar met een zegen je gooit het boeket in een regen…

Bitterzoet branden de lippen, de zoutige smaak van de zee het branderig gevoel, de vrijmoedige geest ...laat ons juichen vrolijk en verblijd laat ons water scheppen met vreugde uit de fonteinen der ziel de bronnen der verzoening, laat de liefhebbers gerechtigheid proeven in het achterste gedeelte boven in de mond...…