Alle inzendingen over adder

Heeft u wel eens een adder horen praten? U wel meneer? Maar u bent niet goed wijs. En waar ligt eigenlijk dat paradijs? Ik zie alleen maar daglichtloze straten waar wordt geroofd, gescholden en geleden en nooit zie ik daar God of oom agent.…

ik ben de weg naar niemandsland het hete zand waar je voeten verbranden ik ben de vloed de gesel der stranden ik ben de gekheid de waanzin ten top ik ben de galg de valbijl de strop ik ben migraine de kanker en pijn ik ben de adder het giftig venijn ik ben de wreedheid de grijns op je lippen ik ben het schip dat loopt op de klippen ik ben de…

ik ben de weg naar niemandsland het hete zand waar je voeten verbranden ik ben de vloed de gesel der stranden ik ben de gekheid de waanzin ten top ik ben de galg de valbijl de strop ik ben migraine de kanker en pijn ik ben de adder het giftig venijn ik ben de wreedheid de grijns op je lippen ik ben het schip dat loopt op de klippen ik ben de…

achter slot en grendel verdampt ook zeldzame exotische schoonheid Op 2 paardjes van bij ons is hun geluk zoogdierlijk besmettelijk De dieren zijn voor hen leuk speelgoed Geen rondjes draaiende werkpony's Aanstekelijk kinderplezier in avondlicht Groene plekken van vele kindertijden Het groene, lange gras van herinnering waar venijnige adders…

Stop eerst met de jacht op het hijgend hert dat is ontkomen strompelend door de wereld tot de wind stil is gaan liggen aan de frisse waterstromen Onderweg moest ik stenen en adders overwinnen en mijzelf vergeten in 't blauw van mijn geboorte huis waarmee ik verbonden ben vergeten moest ik mijn kinderen de dorre harde grond dreef…

Hoogveentapijten In heidevelden verweven Met bosranden omgeven Je kunt er je dag wel slijten Wandelend over een venig pad Waar in de heide menig Roodborsttapuit zat Je hebt er naar Kraanvogels gekeken En naar berken die door hoge waterstand bezweken Adders zonnend op een zandig reliëf De Slangenarend die het beseft Witte pluizen in het…

ik ben de weg naar niemandsland het hete zand waar je voeten verbranden ik ben de vloed de gesel der stranden ik ben de gekheid de waanzin ten top ik ben de galg de valbijl de strop ik ben migraine de kanker en pijn ik ben de adder het giftig venijn ik ben de wreedheid de grijns op je lippen ik ben het schip dat loopt op de klippen ik ben de…

boerenland och; wie bemerkt het in deze negorij denkt hij onverstoorbaar als altijd wanneer hij al dat moois voorbij ziet gaan dat hij niet kan weerstaan pakt de zweep en slaat daarmee het paard dat hinnikend van schrik op het verkeerde been gaat staan alles van de wijs tussen zon en ijs de wolf verdrietig huilt in 't bos de adder…

Een vogelkers, een ridderspoor, een haan Ontsnapt uit eldorado Pescadora Ik duinde gras, en zag opeens een mees In 't woud van la foresta pluviale Op monterosa grutto's in platanen En op de allerlaatste bladzij Kees 'Daar schuilt een adder onder 't groene gras!...…

Natuur in vol ornaat De wereld van het kattenkwaad Tussen bloemen en bijen Waar vlinders vrijen Je vind er harmonie Een zoetgevooisde melodie Waar vogels musiceren En je samen van de natuur mag leren Warmte golven stromen Liefde die tot stand zal komen Het hart amoureus gedijt En een adderpaartje vrijt Natuur is de klankschaal van…

Achter de grenzen van dit visioen, zien wij de zuigeling met een adder spelen, de wolf zijn voedsel met de schapen delen, en niemand die hen enig kwaad zal doen. Zo dromen wij onszelf naar vrede toe, naar niet meer bang zijn, niet meer hoeven huilen, nooit meer voor razzia’s, voor bommen schuilen – O God, wij willen wel, maar toon ons hoe!…

De oude man betreedt begraven jaren in de crypte van een dorpsidylle. ’t Noodlot zit hem dichter op de hielen, dáár waar giftige adders glibberend paren, met de schimmen van verwrongen eiken en de contouren van de kromste bomen. Die als stille wakers ’t dorp omzomen waar huisjes onder ’t juk van tijd bezwijken.…

Paden gaan niet altijd over rozen wegen niet steeds door maneschijn niet altijd wordt het pad gekozen waar alle bloemen welriekend zijn. Ik wil kiezen voor effen velden lopend door het fluwelen gras tussen madelieven waar zelden een doornig roosje was. Wandelend door heldere zonneschijn die mij mijn hart verwarmt zal dan van liefde dronken…

Uit onwetendheid en uit eerzucht luisterden zij naar die adder onder het gras die hen voorspiegelde dat er meer te weten was. Niets heeft kunnen vermijden dat in het begin van alle tijden Adam en Eva niet voor bij de gevolgen konden gaan; en het lijden van alle tijden deel ging uitmaken van het menselijke bestaan.…

mensenredders artsen het verplegend personeel ik denk aan jullie waar ook, aan kinderen uit 't veld geslagen omringd door coronaplagen ik denk aan jullie waar ook, die het land moeten besturen schrijf de zinnen gekooid als een tijger in mijn huis en veeg het gruis, bouw aan mijn huis, geen onheil zal ik vrezen, noch huilen of beven voor de corona adder…

vriendschap nimmer zou verzaken Voorzichtig probeert men tij te keren Wrijving echter ongemeend gestaag Geen woorden van raad aangenomen Lijdzaam berusten hier de beste raad Het gevaar van niet te lijmen breuk Poging tot inzicht lijdt tot wandaad Staat immers niet geschreven In de woorden van weleer Hij onderworpen aan de boezem Koestert adder…

richting op de hei Volgen heidestruiken Dor gewas dommelt Camping Municipale Oorsprong van de Tarne Een plekje ideaal Grote keien in het water Tussenin kleine meertjes Een dunne gifgroene slang Waaghalzen duiken Op de hoogvlakte Riemen van een herder Handwerk origineel Ik draag ze veel Egels wilde honden Sprinkhanen vreten kaal De adder…

De adders als bezield krioelend water, die slangen brengen nooit iets zinnigs voort, behalve van zichzelf de overmaten. Verifieer wat in beweging is, als bij verkrachte kieren van een kelder. Een herfstochtend die in ontbinding is. Een bitter boek vol scheve antihelden.…

galg daar grof gebouwde rotsen omringen de melodische afgrond ach altijd en altijd hangen natte tongen aan de trieste bergen gespleten tongen getande tongen en opgeblazen ronkende tongen en in de dalen in de stenen en lemen cocons academisch zingende mannen manmoedig wanhopig zingende mannen en vrouwen vaag draperend de ruimte maar een adder…

De pannen vliegen de rijzen uit En door de hekken waart rondstuivend meel Een graaf loopt gevaar in de loop van de oorlog De vlieg en de panters zijn hem soms te veel Het rondzingend puin klinkt net niet oorverdovend Maar treft keihard adder gebroed in de tuin Waar de oordelen dalen in prijs in de schappen En wagens bij winkels in buurt…

Met vrienden door een wormgat vanaf de toverboom naar de grot in de zee en over de drempel in de armen van de octopus die me onder zeesterren beschermen met een teken op ons voorhoofd We delen brood en water zingen en dansen over koralen van vriendschap in de tuin versierd met blikjes en glas langs paden van zilveren schubben en schelpen…

Telkens als ik daar toeven was Tussen hei jenever en wollegras Verscheen voor mij het ven de bente Het veen het dal het zand ja Drenthe Het bruine water vermengt zijn geur Met zacht mos groen en bruin van kleur Daartussen op een brede bentepol gezeten Past de adder opgerold precies gemeten De ringslang geelgroenbruin fors en lang Lijkt…

Herakles, halfgod en sterke held, door Zeus verwekt en door Hera fel gehaat, een leven lang op zoek naar vergiffenis voor onbedoelde zonden en soms domheid, zijn tragisch luisterrijke lot: Als baby bijna doodgebeten, adders, ze hadden levens kunnen sparen door Herakles onschadelijk te maken; oh, ging z’n bovenmenselijke kracht maar samen…

" dus riep hij verwoed, "'k Heb een adder gebroed, Neen, erger, een draak aan mijn borst hier!" En hij sloeg op zijn jas, En hij trapte in een plas; 't Spattend slik had zijn boordjes bemorst schier. En meteen zocht zijn blik Naar een eikentak, dik Genoeg om zijn lichaam te torsen.…

Hun begrafenisstapels met brandstof en speurden Buiten zinnen de donkere hemel af, Dat doodskleed van een voorbije wereld; en andermaal Wierpen ze zich vloekend neer in het stof, Tandenknarsend en schreeuwend: wilde vogels Krijsten en fladderden doodsbang op de grond, Met nutteloze vleugels; de wildste dieren Naderden tam en trillend; en adders…

Ik hoor je denken: ~Zou ‘t zo simpel wezen, zit er misschien een adder onder ’t gras -een adderbeet is wel iets om te vrezen- of ander onheil in het struikgewas?~ Vrees niet je kan het zittend op je krent; ’t is simpel als een fluitje van een cent. II Shakespeare sonnet ’t Is simpel als een fluitje van een cent.…

Want zelfmoord, Heer, is moeilijk, wil niet altijd slagen, Cleopatra en de adder waren beiden sterk, het gif van Mithradates deed hem angstig braken, een slaaf, met beevrig zwaard, volbracht het werk. Een zelfmoord is verzekerd tot de keus van 't wapen.…