Alle inzendingen over afscheid OR Verleden

In een wereld zoals deze Zal ik bij het sterven Geen tijd meer hebben Om te denken Aan de dingen Waar ik zoveel van hou Amen!…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

vingers een zalig gevoel wat je mij gaf Nu kus ik je koude handen in het afscheid naar het graf……

'k staarde in een grauw verleden kende geen toekomst Was niet vatbaar voor 't heden Wonden van een pijnlijk afscheid nooit geheeld vervormden pijnlijk elk nieuw beeld Voorbij kwam jij raakte me aan verdreef die duistere waan Leerde me mijzelf niet meer te haten 't verleden met rust te laten 'k heb weer vrede met mezelf…

soms lijkt de dood een schemering uit een verleden iets bekends en goed van aard, misschien een obstakel maar niet heus het is een moment waar het lijden stopt en zich lijkt te bekeren, te verheugen op een wonder al lijkt het afscheid bijna het tij te keren het somber zijn, tranen aan het bed de verdeling na het gebed…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Voorgoed afscheid moeten nemen, zonder nog een woord, een blik, een aanraking. Nooit komt het verleden terug, noch de pijn noch de vreugde. Zo gaat het leven en toch is de liefde gebleven, de liefde sterker dan de dood, dan het afscheid. Het grote leven gaat verder, met of zonder ons, maar glorievol en teder.…

Eenzaam staart een vrouw Naar het rimpelloos water Van een plas in het veld Vocht vult ook haar ogen Waarachter herinneringen Zich geleidelijk opdringen Het verleden rust als as Op de vruchtenloze bodem, Haar hemel blijft zwart Als de rook van toen En haar tweede afscheid Fluistert lieve woorden: “Dag moedertje…”…

Terwijl hij praat in zinnen die afscheid nemen maakt een grimlach ogen dood zwart wit spalkt zachte kleuren met een foto eens glanzend ingelijst barsten breken verleden tijd en splijten groeven en weer begroet één rode roos de eerste lentedag…

Het was weer een nacht met zware donkere vleugels mijn slaap lijkt te zijn gestorven in het diepst van mijn ziel langzaam neemt het verleden afscheid het was een mengeling van schuld en verwijt mijn ogen zijn niet meer doorweekt van tranen jouw lach ontmaskert mijn diepe gevoelens - als jij weer stralend naast mij staat…

De strijd is gestreden Een strijd zonder winnaar Een breuk zonder aanwijsbare reden In gelukkige tijden ondenkbaar De strijd is gestreden Het is nu eindelijk welletjes Tijd om de horizon te verbreden Een einde aan psychologische spelletjes De strijd is gestreden Het afscheid kort en emotieloos De tranen reeds verspeeld in het verleden…

ogen en lippen vol gekrast met verraad van een verleden ver gezicht waar maagdelijk kleine vingers werden gefluisterd in een tierlantijnen ledikant toen zijn mond daalde naar het poppenspel van zweterige handen en de geur vond van een onbetreden onschuld nam ze afscheid om wat ze verloor er was geen sprake meer van porseleinen…

in ons en blijft voorgoed verleden…

Ik leer zien wat belangrijk is door na te doen hoe jij kijkt Ik voel wat jij voelt door na te doen wat jij voelt Als een brabbelende kind volgt mijn kennis mijn lichaam dat jouw bewegingen volgt Hoe dichterbij hoe beter mijn weerspiegeling is maar nooit precies hetzelfde zelfs als het water glad is en dat is weg zodra ik erin duik…

Ik krijg betaald en ik koop het bed waarin ik wil liggen in het land van mijn keuze het land van de revolutie, van vrijheid ....en gelijkheid waar iedereen weg moet ....die zegt of steunt dat anders beter is het land zonder mensen ....die huisgenoten en buren uitzonderen ....om hun afkomst, geslacht of liefde het land zonder volgelingen…

Raven op mijn schouders om me de weg te wijzen en mensen te roepen om hen te ontmoeten De jongen die op het strand tekent met kleurige keien, tweemaal daags en ze natelt voor hij weggaat wetend dat de vloed komt met golven die langer zullen leven dan hij De man in de kamers vol tafels met kwartsen uit de landen waar hij zocht naar heiligheid…

Samen op het bankje onder de kersenboom de aflopende dag langzaam de nacht in laten zakken Weer een avond samen onder de kersenboom Denk niet romantisch aan de fonkeling in een glas het vlammetje van een kaars in de schemering intiem samen onder de kersenboom Dat zou surrogaat zijn en ons geen ruimte laten te voelen wie we vandaag…

De snelheid van de trein trekt voor mijn ogen de massa uit de wereld, vormeloze strepen tekenen onwetenschappelijk de formule van Einstein op de ramen Soms is even in beeld wat het is, als je stil staat Dan kun je zien wat het is, iets tijdelijks in zijn raadselachtige vlucht van schijnbare illusies Alles bestaat onwetend hoe…

Nieuwjaar, ik kies mijn wenkbrauwen Ster, Parijs of Prinses de lijnen van mijn geluk als de randen van mijn kijken en ik bescherm me met geuren ga nooit de deur uit zonder deze zekerheid van de zegen van boven, de rode loper op mijn bedachte weg Rekken en strekken met sierlijke bogen van liefde om te voorkomen dat mijn lichaam inzakt…

het is nu tijd om afscheid te nemen om het verleden te begraven één laatste roos één laatste kus één laatste woord keert haar rug naar het verlee en loopt naar de toekomst…

van centraal afscheid van verleden...…

Samen voetballen in de tuin Samen rennen op het strand Samen eten in een duur restaurant Gewoon samen lopen hand in hand Alles gehad wat ik maar wilde Jullie leven zuur gemaakt Maar het ook de moeite waard gemaakt Denk nog vaak terug aan die mooie tijd Zo trots als ze waren op hun kleine meid Ik ken jullie nu al zo lang En veel zijn we…

Sinds moeder is weggegaan Waar nu ook de laatste Paus al is Is er zo weinig weggedaan Wat eens “zo belangrijk is”… Broerlief had haar zolang verzorgd Met ongekende liefde Hij was méér dan wie ook bezorgd Er was veel dat hem griefde… En nu twee decennia later Inmiddels ook zelf een invalide Zat hij met een serieuze kater Doodziek terminaal…

Hij zag jouw zielsgezicht in droomvertwijfeling tussen wolkenkastelen en luchtspiegelingen stond jouw gelaat op het gescheurde etiket van een in de hals slanker wordende fles waaruit hij een donkerrood vocht had gedronken tijdens het nadromen over jullie vrijpartij waarbij jullie niets achterwege hadden gelaten bekeerde hij zich tot een…

En jouw naam duistert Koos in herinnering door heimwee een waas uit het verleden tussen jouw ooit zo zwarte haren boven blauw priemende ogen en die nog grappigere achternaam die ik hier liever niet wil noemen om geen vliegen aan te trekken in ondergrondse dromen begraven tussen de doden krioelt het van de wormen omdat jij niet gek was…

Je raapte het leven als dwarrelende bloesems van bomen in de lente, gevangen door de zachte bries van Astarte. Je had er een in je haar gestoken, als symbool van vruchtbaarheid en eeuwige vreugde. Het was een leven dat je zelf niet mocht tekenen: je verwachtte zoveel, en zou zo weinig krijgen En terwijl je een stil gevecht leverde,…

Ze fluit een eigen lied, niet meer de versjes van ‘t verleden Echt trots tsjilpen wil nog niet; ‘t gezang zoals zij vroeger deden… Ze denkt dapper aan de deuntjes maar een enkele aanhef laat haar breken, Wie zal haar in haar poging steunen; zo lang eenzaam opzij gekeken… Achterlaten ís het leven, sla stoutmoedig je vleugeltjes uit Je kunt…

'k Heb afscheid van het leven nu genomen. Ik wist het ogenblik dat zon en maan Tezamen langs de hemel zouden gaan En alles ging als ik m' had voorgenomen. Nooit bloosde 't licht zo ernstig achter bomen, Zo helder gaf nooit alles te verstaan Hoe het voor andren ging weer open gaan — En verre zag 'k de Rijn lichtspieglend stromen.…