Alle inzendingen over alles OR kapot

Ik ga kapot van binnen Ik snap de wereld niet Ik ga kapot van binnen En niemand die het ziet Het zit alleen van binnen Dus een ander weet het niet En ik hou het liever binnen Want dan is het er niet…

lucifers op zak Al had die boom al honderden jaren het leven Nu kan jij je sigaret er mee aansteken Alles is Kapot te krijgen niets zal voor altijd Blijven en De mens kan alles slopen Zelfs een berg omdat die er niet omheen wil lopen…

Geen voelsprieten meer en mijn vleugels zijn kapot maar ik adem nog.…

Ze weerspiegelen de ruimte van de kapotte krater van vroeger. Pas veel later slaat alles wat kapot ging in. Wat het losse zand had kunnen lijmen, vormt een vaste substantie onder de druk van de inslag. Ver weg verstopt glas onder woestijnzand. Soms is iets dat kapot gaat niet meer te lijmen.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Ik ga vanbinnen kapot Niemand merkt het op Ik huil me leeg Niemand kijkt op Ik ben kapot Allen draaien zich om…

Ik ben kapot, ik ben gesloopt, ik ben gebroken Ik zal mijn stukjes weer bij elkaar rapen Ik zal mezelf stukje bij stukje weer aan elkaar naaien Ik kan wel stuk zijn van het leven Mijn hart gebroken door de liefde die het beleefde en kapot zijn van de problemen die het kan geven Gesloopt door de stress van het leven Maar wat kapot is kan ik…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

het maakt je kapot het sloopt je van binnen als je het gebruikt voel je daarna rot weetje als ik jou was zou ik er niet aan beginnen…

De kapotte buik van de vogelverschrikker: neststro, maar geen nest.…

Het is slechts kapot, maar niemand heeft iets gezegd -- dat is het erge.…

Alles kapot geen eer en trots om mee te pronken, doen maar niet meer weten waarom. Het einde waar je naar loopt te lonken, alle gedachten niet meer rechtlijnig maar krom. Kapot en niet meer te maken, gebroken door het leven. Het geluk kan mijn hart niet meer raken, alles weg, het goede opgegeven.…

bevruchtingen vanzelfsprekend gaan ook in conclaaf van wind vliegen en bijen aan wie nu de eer om als stuifmeeldrager nog te echten na talloze nectargevechten zacht zingt je lach het geurige pad van dromen jij weet dat ze komen in de overvloedige zomertijd hoe lang zullen zij en jouw hand de vruchten nog kleuren uit een kapotte…

Zuipen als een tierelier want in drank, tja zit het plezier Vreten als een dijkwerker, want in eten zit troost. Dat je lever naar de filistijnen gaat, zal je een zorg wezen Dat je lijn er niet meer is, eveneens. Dat je omgeving zich zorgen maakt, zal jou een rotzorg zijn je lijf vernietigd met al die drank, je dan ook nog achter ’t…

Deze tocht door de duisternacht voert langs vreemde gewoontes mijn voetafdrukken mijden het woordenballet, dat je voor me uitlegt alsof mijn wichelroede niet deugt in deze danszalen van vreugde is de liefde slechts een schaduw die met je mee danst op de muziek van schimmen die trommelen voor vrede omdat de dood nog ver weg lijkt en soms…

Els van Eik zag een boom van een vent en wou graag door 'm worden verwend. Ze zei: 'Kom in m'n flat en ga met me naar bed, aangezien je geknipt voor me bent!' - Maar de man vond 'r impertinent. Wat een takkewijf was dat serpent! 't Was voor haar niet zo leuk, want hij gaf 'r een beuk en zo kreeg ze een boom van een vent.…

De zon schijnt altijd door een gat in het gordijn achter de wolken…

druppels vallen niet ze hangen in de lucht gaan dan weer terug het water in ze duiken met een plop hun kop kapot in plassen op de grond springen ze op van sloot naar beek dan de rivier in zee en oceaan met wolken vlug dan weer teug het vallen is gedaan…

ik kijk niet terug maar blader door een herfst die blad voor blad verrot de smurrie wordt eens lente ook al wintert het kapot de dode boom die sprieterig reikt naar dromen over zomer was groen en ongerept , verloor zijn strijd tegen het ouder worden in een tijd die niet wordt terug gezet de paden zijn nu afgedekt mos heeft zich al afgezet…

Mijn gebroken handen Proberen te maken wat niet kapot is. Met gebroken hart Probeer ik te lijmen wat goed vastzit. In de verte zie ik het licht Maar het peertje is kapot. Mijn levendige ziel is altijd op zoek Naar datgene dat mij gelukkig maakt. In de verte zie ik het licht Maar het peertje is al heel lang kapot.…

Een gebroken scherf Gebruiksvoorwerp van vroeger Kapot verleden…

kapot, verscheurd, opnieuw geplakt en weer losgehaald.…

als je iets stuk wilt maken neem dan de tijd die moet toch kapot…

zijn weg versperd door tegenslag alleen een mist in zijn gezicht nog nazwaaiend met de witte vlag en zijn ogen op de toekomst gericht was alles opeens verdwenen als de lucht in een ballon die, wanneer men erin prikt niet snel genoeg ontsnappen kon grote katers in zijn denken door een bom van ongeluk hij viel neer in het verleden maar…

mij over Zodra ik weer doorsla Een onbeschrijfelijk woedend gevoel Maakt dat ik er vandoor wil gaan Vanachter het raam zie ik me vluchten Voor de waarheid, zoals hij is, Of de waarheid die ik maak Doordat ik me weer in jou had vergist Ik maak een scheur in het glas Langzaam probeert het tot me door te dringen Dat als ik niet zelf alles kapot…

Ik ben de vinger op je lens, De kapotte veer in je matras. Ik weet niet hoe het kan, Ik wou ook dat het anders was. Ik ben de vlek in je t-shirt, De losse veter van je schoen. Ik heb geen spijt van wat ik heb gezegd, Ik weet nu wat ik moet doen. Ik ben wie ik ben. Ik kwam en overwon.…

Mijn verjaardag is begonnen daar zit ik dan alleen Jouw cd te luisteren jouw foto's om me heen Zo verdomd verdrietig verdrietig en alleen De pijn die je mij deed voel ik overal doorheen Wie bepaalt toch steeds mijn leven en mijn lot Waarom steeds die pijn waarom steeds kapot Als dit nou echt hoort bij het houden van Dan geef ik…

Er zijn alleen nog maar ruïnes van mijn gevoel voor jou, met de vraag diep van binnen hoe het nu toch wezen zou. Zelf de mooie herinneringen, van wat wij hebben gedaan, zijn al min of meer vervlogen, echt compleet vergaan. Zo alleen in ons eigen kasteel, jou niet meer om me heen. Is er dan helemaal niks meer heel, lieverd, hoe blijf ik nu op de…