Alle inzendingen over als Liefde wuift

Ik leef al in een ander land - Van d' oever wuift voor 't laatst uw hand.…

Kijk naar een moeder met haar kind, en zie hun liefde voor elkaar. Kijk, en zie waartoe we geboren zijn.…

daar waar de bomen tot in de hemel rijken zie ik haar in het blauw de zon omringt haar gestalte haar hand in de lucht ze wuift me vrede toe haar schoonheid is oogverblindend mijn ogen tranen van het felle licht toch blijven kijken totdat haar schaduw sterft en zij voor eeuwig is…

jouw handen los van verstand We dartelen rond als het vroegste vee sneeuwblind met zomerkolder en zonnesteek duiken en spartelen we in een groene zee Aangespoeld op het eiland van overmorgen laat ik de lente de liefde thuisbezorgen.…

Ze kennen de ontelbare paden van de liefde.…

Maar daar wuift het bestuur uw zorgen weg Het meeste vuur, stelt men gerust, bedaarde, bezoek dus zeker de verschroeide aarde.…

Als ik huil wuift de wind in me zacht de twijgen van mijn hart dan zweven de zaadvleugeltjes van cel naar cel en bouwen een waterpaleis met torens van zilvergrijs Als ik huil verdampen de woorden met elke ademtocht tot wolkjes wit en grauw maar nooit stroomt het gezien en zo lieflijk als bij jou…

ik speel mee in het spel van volwassen mensen maar niet frank en vrij er is altijd wel een hij of zij die stoort die als drempel of obstakel in het ludieke patroon niet spoort in omzichtig vermijden probeer ik toch zonder schade verder te rijden maar het spel is voorbij op het laatste station wuift alleen eenzaamheid nog naar…

.' Er zal een trein zijn en eruitgetuimel en iemand die wuift en sprongetjes maakt en onverstaanbaar van een reis gaat roepen naar wie daar al jaren staat. ------------------------------------------------------- uit: 'Vier manieren om op iemand te wachten', 2001.…

het is stil zo stil enkel de wind zachtjes maar de wind is er altijd draait rond en rond wuift door het riet wiegt een lied op meeuwenvleugels in het verheven blauw o, als ik iets kon wensen dan werd ik het kind kind van de wind en ik wist wel ja, ik wist wel waar ik waaien zou… * dagboeknotitie…

wie te vroeg opstaat is nog niet aan de dag toe hij maakt de wankele oversteek van drijvende dromen naar hier en nu hij wuift de mijmeringen weg geeft het denken aarzelend een hand hij hoort de klop van de dag en buigt nukkig het hoofd voor vandaag wie het dekbed loslaat wacht een koude onthulling…

de stilte waaruit een zwaluw vliegt draagt bolle buiken zilvervissen knipperen, velden bewegen en met een verziend oog wuift het zeewier over mijn schouder het huis, leeg van zomer verzamelt de vlinders van de dag ik waan me Van Gogh en schilder zonnebloemen met blinde handen uit het licht…

natuurlijk prijst ze hem elke hemel in iedere dag opnieuw hij is geweldig, hij is goed wuift hem hun straatje uit met haar bonte stofdoek ze SMS't haar minnaar de kust is veilig Toon zijn racefiets staat al klaar éen man voor het geld de ander voor de lust een kind groeit in haar buik…

Als de wind niet aflatend tegenzit De jaren van een ongelijke strijd tellen Droog en verdord is mijn verlangend hart Gemis is schrijnende in ontbrekende liefde Als al mijn hoop op het vinden is vervlogen Verlaat ik de doorgroefde boom des levens Ik begeef mij naar het zekere ‘onzekere’ einde Dwarrelend, vertwijfeld, Doch in alle rust laat…

Ze wenkt, lacht, wuift naar mensen, ze geeft alles voor f 100,- per uur. Iedere dag verlegt ze haar grenzen, maar in haar hart doofde het vuur. De oude man ziet het allemaal aan, en vraagt zich af hoever ze zal gaan. Een jong hoertje in de stad, die nooit liefde heeft gehad.…

Ze wenkt, lacht, wuift naar mensen, ze geeft alles voor f 100,- per uur. Iedere dag verlegt ze haar grenzen, maar in haar hart doofde het vuur. De oude man ziet het allemaal aan, en vraagt zich af hoever ze zal gaan. Een jong hoertje in de stad, dat nooit liefde heeft gehad.…

Een snelle zeilboot komt naderbij, een snelle zakdoek wuift naar mij over het wijde water. Ik voel in mij een vreemde pijn, zou er dan toch nog.........iemand zijn? Die mij ......och later.…

Bomen en bladeren, Hangen triest omlaag De dagen zijn koud, Een overgebleven grasspriet, Wuift mij gedag op de wind Zo zachtjes en voorzichtig, Dat ik het bijna ongelooflijk vind Na de nacht daagt een nieuwe morgen En plots lijken de bomen, En de bladeren zonder zorgen Houdt hier de natuur soms iets verborgen?…

naakt is het toezien in het tranendal van de steengroeve waar van verre iets wuift de rand te hoog de plek te diep er is geen stem zodat spreken zwijgt er bestaat geen gids voor oude planten van afgesplitste loten met spruiten grind van de groeve is teveel in beweging zodat belopen te vroeg zou volgen…

als klaver vier wolkt geluk de hemel blauw ploegt rijkdom door het arme land haar nieuwe voren mannah uit de hemel wuift met dikke aren in het koren maar herfstig sparen was vergeten toen winter zich liet weten de klavers zijn bevroren geluk is geen lang leven meer beschoren…

zacht wuift geluid de stilte toe wiegt een refrein van eeuwig rustig zijn tonen smelten samen ritmes zonder adem in kleuren die vervagen tot wit leven weer gaat dragen in onbevlekt ontvangen klinkt de melodie die ik nu voor je kleur geef geluid aan ons gezamenlijk verlangen…

Het koren wuift, de zon gaat niet onder, hier lijkt alles om je heen op een wonder. Nooit meer terug naar de jaren van toen, nooit meer terug, niets over willen doen. Maar wel mee willen drijven met de tijd en maar zien waarheen de stroom leidt.…

je kabbelt water van de beek door een uitgesleten bocht kleurt onverwacht de kleine bosanemoon die ik al zo lang zocht tekent met vocht beschouwende gezichten op de basten van bomen wuift met groen van zompige varens die het met weinig licht moeten doen met ontzag zie ik jouw spel van alledag in de lach van het paradijs…

En dáar, op 't smalle pad, in hoger luchten, Ontwaar ik haar, die wuift, mijn ziel, mijn al... Doch uit mijn hart rijst naar die hoge luchten De klacht: hoe klein, hoe klein is mijn heelal! Maar neen!…

Taakgericht voetballen? Eindhovens toptalent Blijft op en neer langs het Zijlijntje gaan Rest van Oranje ziet Rechterverdediger Hopelijk niet voor de Grensrechter aan…

Doordat de stoel van tante Thea plotseling een poot mist blijkt de nagel aan haar doodskist een schroefje van Ikea.…

Stop snel uw oren dicht! Vrolijke jodelaar Oefent hier dagelijks Op hoge c Of zit die bangige Aspirantrodelaar Weer met zijn vingertjes Onder zijn slee?…

Voor hij de fles aan zijn mond zet leest de clochard tevree op het besmeurde etiket “Appellation Controlé.”…

Wat een betrokkenheid! IJslandse loodgieter loopt hier constant met zijn oog in ’t verband: Checkt door een ernstige vakdeformatiekwaal bij elke geiser of ’t vlammetje brandt.…

Een dakloze in Hongarije liet z’n hond geen honger lijen maar toen ie zelf aan eten toe was ging het beestje door de goulash.…