Alle inzendingen over alsmaar verder

De dagen worden alsmaar luider zo onvoorstelbaar luid dat ik niets meer hoor de dagen worden alsmaar zwarter zo zwart dat ik geen kleuren meer zie dat alles in een gat verdwijnt de dagen worden alsmaar meer als één en zo alleen dat ik ze niet herkennen kan.…

het leven is hard voor zij die niet praten, met woorden bevroren in tranen gaan slapen, veel liefde... verloren!…

Jij was er voor mij, voor mij kwam je als geroepen al liep je ook weer weg van mij, van mij zijn nu de wolken en het scherpe waaizand over het verlaten strand ach, de zee, de zee langs de zee loop ik dood en toch ga ik verder zonder jou, denkend alsmaar denkend aan jou jij was er voor mij echt, ik huil niet dat is de wind…

opgaan in mijn pijn en mijn verdriet Als ik dit nu niet verwerk lukt het verder gaan zeker niet…

Verder van de wereld weg elke dag een beetje dichter naar de hemel toe Elke dag een treetje…

Misschien tast je de verte verder af dan nodig verte en verhemelte zijn op zichzelf genoeg…

licht verhalen vertellen reis van land tot land van dorp naar stad tot aan de magische zee kijk omhoog luister maar mee de zee vraag om verhalen die bestaan sprookjes land wandelen door de bladerlaan er is een tijd van komen en een tijd van gaan en de tijd van gaan is nog lang niet gekomen wij dromen tot hier en veel veel veel verder…

Help mij zodat ik verder kan.…

Nu jij de deur zo ruw dichtsmeet en ik derhalve alleen moet verder gaan Heb ik nu wel gedronken en gegeten van jou.…

Woorden dansen als vervreemde metaforen wiegen eenzaam stilte onder stadse avondregen ritme zoekend in waarde wegen beelden van verzonnen vakantie kraanvogels in het witte zand avondzon en blonde stranden misschien dat je terugkomt in ‘t nog niet geschreven boek maar vooralsnog ben je verder weg dan toen en alsmaar dieper in dit…

Steeds verdwaalde ze verder alsmaar eerlijker, echter en oprechter. Haar lichaamstaal was een wiegend zwijgen intens tastend in de lucht als gebroken twijgen. Wat voorbij waaide ont-roerde, raakte uren en dagen lang !…

Je ziet ze al niet vaak, die conducteurs En àls ze eens een keertje patrouilleren Dan blijken kaartjes die ze controleren Producten van de treinkaartjesfraudeurs Zo gaat er alsmaar minder naar behoren Aan 't spoor, waar alsmaar meer lijkt te ontsporen…

Alsmaar zorgen maken? Alsmaar piekeren? Alsmaar tobben? Laat dat maar!…

, Altijd verder, verder Dan ik ooit gewild heb En is er niemand hier Die mij ooit gekend heeft…

de lucht rekt zich uit, voor de alsmaar stijgende zielenzee…

de lucht rekt zich uit, voor de alsmaar stijgende zielenzee…

Ik heb je gezocht in de supermarkt bij de bakker in de ruggen van mensen mijn roep tevergeefs nu in stilte gedompeld ronddolend in een verstard geraakt lijf in fluisteringen je naam gespeld alsmaar en alsmaar tot ketting geweven ik heb je gezocht in het parkje om de hoek bij de slager en in het verhaal van een boek en ik zoek…

Ik geef je duizend zoenen ik droom je in de nacht mijn wereld stopt met draaien als jij maar naar me lacht je omarming geeft me vleugels je strooit wolken in mijn hoofd het regent alsmaar woorden ontvlamd en toch verdoofd dat ik alsmaar schrijven kan dat ik dit zo mag ervaren betoverd door je blik, je geur, je lijf, je haren…

Je gedraagt je steeds kloter je beschuldigingen, alsmaar groter ik ga hier weg…

weg dan ooit alsmaar dieper in dit leven.…

Moeten we hier nog lang bij stilstaan, alles gaat verder alsmaar, mijn weefsel stroomt water ik meen dat dat vroeger ook al zo was…

Alsmaar dezelfde vragen die ik jou dan niet hoef te stellen. Met alsmaar verschillende antwoorden om vervolgens uit te zoeken welke de juiste waren. Geen verwarring meer gewoon leven volgens de antwoorden uit een boek. Niet meer luisteren naar mijn gevoel. Zou het dat zijn waarna ik zoek?…

Hij speelt mazurkas het zijn dansen ja dansen ze zijn van Chopin het is niet zomaar dansen het is dansen alsmaar ja…

levende, zo mogelijk, nog verder te vormen of de schrale huid van het dode opnieuw een geboorte te schenken hij verbindt ons zo met de eeuwige cirkel al doende en pratend vaak in wijsgerig denken…

alsmaar trekt het gedempte licht de randen verder naar zich toe ik kijk om en zie een vervallen burcht de armen spreiden is de dood misschien een metselaar die tijd en begrip mengt om het tenslotte te metselen naar zijn eigen waarheid, die weliswaar hoekig maar toch afgebakend het zonlicht kruist met de degens waardoor het is verwond ik…

De linde lentegroent zacht geel, het gras zingt alsmaar hoger, het koekoekt in de verte en mensen kleden zich steeds bloter. Het lentet in het oosten het bloemigt overal mijn hart vreugdt alsmaar grootser en lammerdanst op ‘t lentebal.…

Als jij nou eens ophoudt met alsmaar te kwebbelen dan kan ik misschien eindelijk eens proberen je sproetjes te tellen…

Neem even rust Alsmaar rennen heeft geen zin…

Weet ik nu eigenlijk hoe het verder moet en leid ik alles dan in goede banen? Na een lange wandeling kom ik weer thuis en strijk me neer bij de haard. M'n problemen zijn niet opgelost. Ben ik 't leven nog wel waard? Ik ga maar slapen en hoop te dromen van een geweldig leven.…

Ik moet verder, jij moet verder, gaan we samen? Want het is te mooi om op te geven. Ik vecht met je mee tegen de wereld, ik wil je niet verliezen, ik laat je niet alleen, ik houd van je... . Maar dat wil je misschien niet weten..…