Alle inzendingen over altoos

Altoos Duurt een hele poos. In het gevang Heet het levenslang, Eindeloos. Alleen de wetten van de natuur Zijn van eindeloze duur.…

Hij, die altoos wel tevreden Met vermogens die hij heeft Vergenoegd en dankbaar leeft, Kan zijn gaven wel besteden. Maar dat hij, die altoos kniest, En wat andren zijn wil wezen, Zelfs hetgeen hij heeft, verliest, Heb ik meer dan eens gelezen.…

`t laag gemoed, dat altoos vleit, Verdenk ik van baatzuchtigheid;- Ik kan zijn bijzijn niet gedogen. Die zelden prijst, spreekt vriendentaal: Die altoos vleit, liegt menigmaal.…

Ik zal altoos haar beminnen, Altoos doen wat haar behaagt. Nimmer wil ik iets beginnen, Daar mijn moeder over klaagt. 'k Zal haar naam met eerbied noemen, Als zij neerdaalt in het graf. En Gods goedheid altoos roemen, Die mij zulk een moeder gaf. Goede God!…

Hier ligt een man, die altoos voorwaarts runde: Zijn leven was bedrijf - regeren al zijn lust! Wat hij zichzelv' en ons niet gunde Zij met zijne asse - Rust.…

Ik denk altoos aan u, als aan die dromen, Waarin een ganse lange, zalige nacht, Een nooit gezien gelaat ons tegenlacht, Zo onuitspreeklijk lief, dat bij het domen Des bleke ochtend, nog de tranen stromen Uit halfgelokene ogen, tot we ons zacht En zwijgend heffen met de stille klacht, Dat schone dromen niet weerrommekomen...…

enig geluid als dood blijft hangen in veelkleurige klanken... ...ik zou je het antwoord graag willen geven, maar 't spijt me, ik zou het waarachtig niet weten Ik hoop echter dat je gemoed, alle feiten in vogelvlucht zo overziend, wordt gesublimeerd in moments musicaux tussen mijmerij van Den Bosch en braderie van Breda altoos…

het schoonst snaarwater op deez aard stroomt altoos door de weesper trekvaart wat men daar voelt blijft diep onderkoeld trillen in moppies zo men fijn met ze paart…

Wij nemen altoos afscheid van al wat dierbaar is en schikken ons met spijt in het gemeen gemis leven in herinnering aan alles wat ik zag sterven in de hunkering als mens van alledag.…

voorbij, altoos voorbij Niets is meer zoals het was…

Een purperen vlammetje, kreitst en kranst een vlinder, een vuurrode vlinder, en glanzedanst en zwiert en zwaait en licht en laait nu hier dan ginder, doch komt en keert altoos, altoos naar de zelfde roos! Duizend bloemen met open monde, duizend bloemen geuren in 't ronde...…

Ik heb u lief, nu en altoos, En of mijn droef en moede hart Bij andren rust of eenzaam mart* Om u: gij zijt mijn liefde, altoos.…

Voor altoos voorbij. Vage herinneringen. Ononderbroken cyclus. Vluchtig als 't licht. Ongrijpbaar. Niet tastbaar. Verdampt. Weg. Voor altijd.…

De naarstigheid, die kinderdeugd, Wordt altoos wel beloond.…

Ik zong altoos dat ik van Duitsen bloed ben Ook was ik steeds den Vaderland getrouw Ik groet mijn kinderschaar en vierde vrouw En al mijn onbekende nazatén Ik kweelde dat ik vrij was, onverveerd Met Filips echter was ik gebrouilleerd!…

vandaag trek ik ten strijde, nooit heb ik iemand, altoos ben ik de zwakste. Eens geboren met een smet, opgericht en afgedankt, verwekt en niet geliefd. Nooit gewild en toch gekomen, eenzaam en verloren, geboren voor het ongeluk. Maar ik heb nog hoop, toch ben ik geslaagd, want ik ben iemand.…

Mijn streven is om Hem altoos te eren. Daar ligt mijn lust en heel mijn levenslot. Ga ik toch vreemd: “Quod Deus avertat”. Vergeef mij Heer...amen...en zo is dat.…

Wie het aanschouw' Wete, dat blauw Altoos in Holland de kleur was van trouw!…

Hier hoef je niet vér voor hier is het dus altoos genieten. En dat is wat ik deed, bij jou.…

Telkens weer als ik haar ogen zie dringen onbevangen nare klanken even redeloos en altoos machteloos zich op aan alle geschreven namen hoop, huiver en luister durf toch eenmaal rede te erkennen zij, ja alleen zij ontmoet nachtbrakers…

hij staat hier klein en eindeloos te wachten zo deerlijk kwetsbaar blauw – maar hij verbleekt vaalwitte vogels stalen ooit zijn krachten de wind vertelt: hier huist een hart dat breekt zo deerlijk kwetsbaar blauw – maar hij verbleekt en ik zak altoos dieper in de dagen de wind vertelt: hier huist een hart dat breekt hij legt zich neer – ik…

Bemin uw liefje om niet met al, Zo hebt ge altoos dezelfde reden, Die uw verliefdheid voeden zal.…

Heer Buma boert goed in de ommelanden Op zondag gaat men daar nog naar de kerk En heeft men vast vertrouwen in Gods werk De vlam van het geloof blijft altoos branden Maar goddeloosheid heerst in grote steden Kom gesel Gods, verhoor onze gebeden…

Er is één groots ondergronds omarmen één diep, altoos verlangen door te geven aan nieuw leven helpen, leren, ondersteunen, in elkaar grijpende systemen, wortelend en ongezien om te groeien, rijpen, evolueren, processen die, als begrepen, ons hart, ons hele wezen alleen maar willen voeden, warmen.…

Er huizen in deze habitat nogal wat oude mannen Aardige zachtaardige maar opvallend baardige quasi liever lui dan moe Savannekoning op de uitkijk bejaarde chimpansee Hun handen links hun duimen rechts peuzelend keuvelend Doch altoos vruchteloos peulen beuzelend toute la journée…

levendige leeftijden blijven de stad verleiden autootje déjà vu alpinootje écru argeloos geëxalteerd halsje verkeerd onmiskenbaar waarachtig verborgen kreukelachtig vanzelfsprekend charmant op oubollig-goede stand lieten de graven van weleer zich altoos behagen door de oude dames uit ‘s-Gravenhage.…

Zo alleen Zo onbegrepen, 16 jaar geworden 1994, het leven gegeven Anders ja, maar een bijzonder mens Rechte lijnen, structuur Geen compromissen Humor, absurdisme Hand in hand Niets moet zoeter zijn dan de kinderjaren Toen alles nog mocht En niets moest Voorbij, altoos voorbij Niets is meer zoals het was Zo alleen Zo onbegrepen…

ik draag je altoos warmer in mijn hart en mis de aanraking van handen mijn herinneringen landen in de liefde van vandaag nog zie ik jou, je haren glanzend, als een gouden mist ik wist dat je bijzonder was maar nu mijn tijd jouw adem wist en niet ziet wat de klankkleur is van warme levenbanden blijf ik achter, in belijdenis en laat…

Vader leeft met onze moeder altoos vergenoegd en blij! ), hoe lieven zij elkander, nimmer knorren zij als wij. Toont er een iets te verlangen, dan zegt de ander: dat is goed. Moeder is het best tevreden, als zij iets voor vader doet.…

Die altoos veel moet snappen En zotte taal wil klappen, Ziet zelden zich bemind. Zou ik mijn tijd besteden Aan duizend nietigheden? 'k Heb daar geen voordeel van. Mijn lessen wil ik leren, Mijn meesters zal ik eren, Dan word ik haast een man*. * Meisjes zouden in plaats van deze regel kunnen zeggen: 'Zoveel als ik maar kan'.…