wimpels van het vrije leven
wapperend in zachte bries
met alle winden mee
laverend
in het frisse helder
ben ik gelijk de kleuren
van het Hollands blauw
met wolkenwit
lonkend
met open vizier
schuim ik vele wateren af
doet de motor het water
kolken
met de landsvlag
ten top geheven
staat mijn naam
in spiegelbeeld
geschreven
AMIGO…
Met de rode verf smeert hij het heelal tot één geheel
Daarna spat hij er dikke klodders oranje tegenaan
Vervolgens schildert hij gele vlakken met zijn mond
En laat hij zich met groen helemaal gaan
Met de zeemeerminstaarten tipt hij de sterren blauw
Om uit te rusten in het indigo van amigo
Boeddha die eeuwig verlicht fontein is in violet…
( voor Jan-Jacob Slauerhoff )
Nog eenmaal varen op 'De Springfontein',
de naam die zo mooi zijn leven dekt,
een oud schip, maar gevuld met jonge wijn
zodra de dichter voorgoed vertrekt.
Voor de laatste keer kraakt de loopplank
onder zijn vermoeide voeten, zoveel golven
hebben zij overwonnen, zoveel leed
als martelende sporen uitgewist.…
jouw raadsels
granieten mijn zachtheid
verkillen mijn ogen
als ik je zie
het koude in
azuurblauwe ronding
parelt indigo
jij was eens mijn amigo
jij weerbarstte het
blauwzwart basalt
je stem deed me splijten
door zijn vrouwelijk alt
ik toonde mijn kern
nog maagdelijk door vuur
jij spoot ijs in mijn aders
doodde de zachte…
In het Eemskanaal, de Curare
en de Amigo
op gepaste afstand van elkaar
volgeladen tot de boorden
varend naar Delfzijl.
Even uitstel van het spannen
van de harde lijnen, moeizaamheid en verval.
Het laaggelegen land
met vertrouwde akkers overzien
en even de illusie en het gevoel
dat het overal zo vredig
zou kunnen zijn.…
199
Bezig met laden