Alle inzendingen over angst OR beloven

reik mij de hand ik beloof jou de sterren loop met mij het leven tegemoet laat de wereld ontwaken om jou te beleven breek uit nevels die harten omsluiten en de zon zal jou raken elke dag weer zonder jou sterft een ster een belofte in mijn hart…

Zo ben ik weer hier en staat de tijd mij toe te beginnen met een ochtend die woorden bederft en de regen koestert als de zwijgende boodschap van weemoed over een warme nacht en gedachten die herinneringen verleiden maar uiteindelijk niets meer verzinnen en alleen een tergende kater beloven…

toen de glazen glazig bleven de borrelnootjes weggehapt kruitdampen moeizaam weggedreven peuken waren uitgetrapt appelflappen, oliebollen in magen waren weggepropt kinderhoofdjes zachtjes tolden gapen werden weggestopt honden, katten weer verschenen opa's, oma's langzaam waren weggezakt voornemens al weer verdwenen nog voordat ze waren…

Wat ik schrijf zijn de woorden die ik vertrouw en volg waar de dromen mij zoeken en ik schrijven mag tot ik wakker weer vergeet waarom mijn naam niets meer belooft en ik alleen de angst een nieuw verhaal beloof…

Morgen zullen nieuwe woorden mijn gedachten zijn dansen zwaluwen langs flanken van de wind die halmen wiegt tot zij hun voortbestaan op aarde baren en de zon zal blozen tot het maanlicht gouden meren drenkt waar zwarte zwanen twijgen nestelen en vol vertrouwen toekomst broeden morgen zal ik nieuwe woorden zinvol binden vandaag…

De twijfel als volgende schaduw over het pad, het doel dat ik blauw in de verte zag, lag verscholen achter luchtkastelen, die blijven onbereikbaar. Zorgeloos was ik vertrokken, met handen aan weerszijden, strijkend langs het goudgeel koren die bogen, werd ik keurend afgewogen, ik vertrouw de richting niet, alles blijft onherkenbaar…

Waar de kou weer spreekt ben ik het verhaal dat begint met de wens die de wakende dag vraagt om elke eenzame echo te veranderen in een belofte van warmte en gebaren die elkaar vinden met een liefde zonder zwaartekracht en ogen die beloven dat woorden van afscheid niets meer zullen uitdoven.…

Bart De Wever is een fervente NVA-er hij heeft ook heel veel verstand kan brainwashen in groepsverband lult uit zijn nek als een echte bla-bla-bla-er hij belooft sterk... en hij vlooit maar zijn doelstellingen bereikt hij nooit...!…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Waar we kijken naar de kleuren die weer vrijheid beloven en de geschiedenis in boeken en woorden bewaren voor wie geloven en vertrouwen wil. Waar vrijheid wel bestaat zolang de angst niet alles weerloos en eenzaam maakt.…

ik zie je lach rijpen als vrucht van je ogen je blik straalt warmte koesterend als zon in het zomer beloven haren glanzen in het volle licht omkransen een blij gezicht jouw verschijnen opent harten zonder slag of stoot legt mijn liefde volledig bloot…

kijk ze daar nu staan de een nog vuriger dan de ander debatterend tjonge het lijkt allemaal zo echt zo waar zo heel veel belovend Floor voelt zich thuis in haar nieuwe huis voor haar geen koeien met gouden hoorns ze heeft haar keuze gemaakt vrijheid schittert in haar vleugels…

ik hoor de hakken het pronte lachen voel de warmte nu nabij ja zo ben jij ondeugend in je oogopslag de slanke vingers al in loven je ogen in beloven nog ongekend wat ik te bieden heb kom mee mijn griet laten we rusten om elkaar in woord en daad poëtisch te bevruchten…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

bloemen belovend gaf hij haar modder en slijk waarin zij verdween…

botsende woorden tegen elkaar in verstoorden elke regelrechte zin harder beloven met elk woord geloven dat je me hoort maar verloren gaat elk commentaar behoren niet tot jouw gemaar Hoor jij alleen de stem van jouw gedachtengang?…

Gooi je angsten overboord ze kunnen je werkelijk niets beloven het enige dat jij moet leren is in je eigen kracht en liefde te geloven Pak mijn hand en kijk mij aan laat je liefde aan mij staven voel dat mijn liefde slechts een reflectie is van je eigen prachtige gaven...…

De angst houdt ons in de greep, stevig en niet te zuinig, leer leven met het feit, dat we constant over de schouder moeten kijken! Want ZIJ, weten niet van wijken! Dus blijf alert, is de boodschap!…

van nergens naar ergens dat ooit ging verloren dwars door de angst die twijfel zaait van ergens tot nergens meer thuis te horen dwars door de angst die twijfel zaait zonder iemand bij niemand meer thuis te horen van alleen naar samen dat ooit ging verloren zonder die angst die twijfel zaait van samen naar alleen bij mijzelf weer thuis te horen…

Onmacht is graag willen, maar helaas niet kunnen. Onmacht is wel kunnen, maar echt niet willen. Onmachtig zijn die mensen, die de vrede willen dienen. Die voor hun eigen gelijk, echt niet vechten willen. Hun eigenwijze ongelijk, moedig durven zien. Zelfbewuste mensen zijn het, die eigenmachtigheid begrijpen, en dus niet machtig willen…

polsen beloven roodvloeiend mijn rust uit het wit van mijn vingers sijpelt dood zonder geluid…

stoppen, houdt van haar vermogen om met haar hart te meten waarom en hoeveel ze mij vertrouwt maar soms is ze bang is ze bang om terug te glijden in het gat waarin ze al gezeten heeft waarin ze te lang - maar praat haar niet van tijden - heeft vergeten waarom ze zo graag leeft vergeet niet: ik wil graag voor je zorgen, zorgen dat die grote angst…

nabijheid wereldvreemd geworden, en voel me een reiziger die pioniert langs zijn eigen gedachten belofte gelofte geloof en beloven, de straat van vroeger ligt niet meer maar strijdt tegen de opmars van de gescheurde klinkers die ik eens compleet met smaak in het juiste zand had neergelegd…

Angst is een slechte raadgever zei men vroeger tegen mij maar angst en raad geven da's er voor mij niet bij. Want angst en raadgeven combineren kun je 't niet of je nou loopt te zweven of te barsten van verdriet. Echter "tijdens" een angstexplosie om dan te adviseren bij die enorme emotie moet men nog heel veel leren.…

Mijn angst groeit. Ik raak vermoeid! Ik ben je liefde niet waard! Ook al heb je ze verklaard. Ik duw je ver weg van mij. Iedereen blij! Mijn zorgen verdwijnen. Maar voel me wegkwijnen. Ik wil niet alleen zijn. Alleen zijn doet zo pijn!…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

mezelf maak keuzes en kies wegen maar veel vaker dan ik dacht kom ik mezelf nog tegen het deed zo vaak zo lang achteraf bezien zo zeer dat ik nog niet echt kan vertrouwen is er niet meer maar ooit zal ik weer durven mijn angsten overwinnen en dan het liefst met jou weer opnieuw beginnen…