Netgedichten

netgedicht (nr. 25.871):

Gewogen

De twijfel als volgende
schaduw over het pad,
het doel dat ik blauw
in de verte zag, lag
verscholen achter
luchtkastelen, die
blijven onbereikbaar.
Zorgeloos was ik
vertrokken, met handen
aan weerszijden, strijkend
langs het goudgeel koren
die bogen, werd ik
keurend afgewogen, ik
vertrouw de richting niet,
alles blijft onherkenbaar,
de hemel ook, die
blijkt te zijn gelogen.