Alle inzendingen over angst OR dood OR kinderen

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Gisteren droomde ik, zegt zij, dat mijn lichaam dood was, zwaar als een steen, mijn handen als wormen, zogen bloed uit mijn tong uit mijn schouders, borsten, jij stond naast de dood, huilde uit angst. De dood is niet bitter, zeg ik, als wij samen dood gaan, hand in hand samen verdwijnen in de aarde, om altijd dood, altijd samen te zijn.…

De dood is de angst van een persoon die niet weet wat leven is.…

Een kind nog, onervaren en blijmoedig. Ik wil hier echt niet zijn, dacht zij mismoedig. En door de vensters tuurde zij naar ’t zwerk. Zij voelde zich verloren; waar was zusje? ’t Was stomvervelend hier zo zonder haar. Jessica, haar voorbeeld, steeds met grollen klaar en een afleidend, snel gegeven kusje.…

Je gaat stil zitten op een dode boom, Wilt blijven kijken, maar slaap maakt je loom. Dan komen wij en worden even oud.…

Congo: duizenden mensen door rebellen verdreven verzwakte lichamen, klampend aan het leven op haar rug voelde zij het ondervoede lijfje beven toen werd het stil; de wanhoop is gebleven!…

Onderweg naar hemelsblauw maar verdorie nog veel te jong nog zoveel wat ik zeggen wou totdat de realiteit binnendrong Dit kan toch helemaal niet waarom dit allerliefste kind ik merk dat ik volschiet omdat de pijn mij verslindt Ik zing voor jou nog net hoorbaar maar weet…het is voorbij jij aait mij door mijn haar en zegt: blijf alsjeblieft…

Maar 't raadsel dat het in zich sloot Was de nabije dood. Gevallen in de chaos als een vonk, Heeft haar gestalte ons kort bekoord. Een vonk - die weer verslonk. Nu tasten wij naar verf en woord En voeden onze herinnering Met een gedicht of tekening.…

De dood heeft het kind in zijn greep, we willen hem niet loslaten, tot de kleine zegt; hallo opa, ik kom.... de dood pakt het kind, een zucht, een glimlach we laten los, dood heeft gewonnen. Dag jongen, opa past wel op je.…

Moeder je kwam om elf uur thuis. Niet later zei je zelf. Ik zit nog steeds alleen in huis. Het is kwart over elf. Ik kwam uit bed om negen uur, ik hield het niet meer uit: geroezemoes achter de muur, figuren langs de ruit. Straks komen dieven om de hoek en klimmen door het raam. Naar geld en klokken zijn ze op zoek, ze fluisteren mijn…

Ik ben weer dat kind dat de hand van zijn moeder niet vindt...…

deze lente kaart met herinneringen die de dood rijpt aan vluchtige momenten spijt – witte kopjes steken al boven de zwarte klei bebaard en afgebakend tussen zachte wallen vlees met vroege stoppels waarvan het zwart veranderd is in een loodgrijs warm vest klampt emotie zich vast aan het duister en ejaculeert zijn angst met pijnlijke scheuten…

weer wordt het graf geopend luiden klokken hun herinnering de geur van oorlog ruikt naar vroeger met sporen angst erin de zwijgende minuten waren uren voor een kind niet uitgesproken woorden bundelden saamhorigheid in menig vaderlands gezin maar de betrokkenheid wordt langzaam sleets na generaties van herdenken is het doden wel geweest…

ik ving je gedachten in de vlucht van de wind de storm brak je krachten brak je tot hulpeloos kind waar is de hand die me leidde die me van angst en depressies bevrijdde geef me die hand ik kom nu van de andere kant wil niet dat je gaat lijden weet dat niets ons kan scheiden we gaan samen terug van geboorte naar dood eens kruisen…

Angsten die verschijnen, in het midden van de nacht, vertellen me fossiele verhalen, die diep geworteld zijn. Verhalen over wie ik was als kind. Angsten die verdwijnen, in het midden van de nacht, vertellen me nieuwe verhalen, die me meevoeren met de wind. Verhalen over wie ik ten diepste ben. Over de angst voor angst.…

Mijn antwoord op de dood is, mocht ik sterven van verdriet, doodgaan van angst, overlijden aan een erge ziekte, dan heb ik één wens. laat mij niet alleen gaan, laat mij in angst gaan, maar laat mij niet sterven van seniliteit, van een dementiewolk boven mij. Mijn antwoord op de dood is: ik leef nú.…

meer dan ooit voor ondergang door pandemie en dood verlangend naar zijn uitgestrekte armen liefdevol warm en teder elkaar bijstaan dat alles zal er altijd zijn doorheen ziekte verdriet en vernietigingsmogelijkheid tot de eindtijd met een nieuw tijdperk voor ogen…

Oorlog Door racisme Blank tegen zwart Er vallen veel doden Angst…

angst kan ik me niet permitteren zei Van Gogh de Dood pakt me tóch…

aan educatie, Ziekte, dood en angst De oorzaak moet sinds het begin der tijden permanent op alle fronten tegelijk bestreden worden…

Ik kende ze de blinde vertrekken als kind had ik angst ik kende ze niet verborgen inzichten de voorraden van mijn ziel ik ging tree na tree de balken van mijn gedachten na en ontsluierde het raadsel van mijn bestaan als kabbelend geheel ik werd blij niet meer alleen te hoeven zijn en begreep de angst van mijn verlangen de pijn om…

Angst is een slechte raadgever, die term begreep ik nooit want angst - en raad geven, zijn twee aparte compartimenten. Angst voor spinnen of aardbevingen laat zich zelden of ooit binden door een horde complimenten. Angst een slechte raadgever, nou dat mag ik hopen want bij angst laat ik mijn emotie volop rennen en lopen.…

Fiets pakken uit schuur lege flessen in fietstas lucht voelen binnenstromen in longen danken, dat je zomaar fietst beschermende kleding hebt jouw benen trappen iets te doen glasbak mensen te zien Dan...iemand met rollator jij stapt af voor praatje, zomaar zij deinst achteruit. Ik stap op vlug weg weer terug.…

Mijn doden zijn niet dood, de levenden niet levend de tijd van het verleden, verkeert te lang in niet geschreven tekens, wat uit angst wordt vermeden, verleert de man, wat door het kind is aangereikt,het leed lijkt een eentonig spel, de afgrond is een ondiepe kwel, waarin een vis, die zich spiegelt aan in z’n eigen stilstand.…

praten over dood, en angst en eenzaamheid over liefde, toekomst, samenzijn en t andere dat mij bezighoudt en dat ik niet tot je doordring door je keuze niets te willen, en vastgeklemd aan je principes soms een kind dat ik nooit had hulpeloos maar niet te helpen een harnas vol van kwetsbaarheid ben je, mam, nooit een compromis en dan, als…

Klank blik Woord dood Lachen om angst Leven om Help.…

'Ik ga dood' sprak ze met onvaste stem en keek me aan alsof ze de dood al voor haar ogen kon zien alsof ze haar blik vast wilde klampen in mijn herinnering alsof ze hoopte dat als ze het verteld zou hebben de angst met de woorden haar mond uit zou vloeien fout.…

Soldaten doodden allen die ze hinderen, uit naam van Allah, uit naam van God. Ze doodden de ouderen, de kinderen. Kom op jongens, schiet iedereen kapot. En de wereld kijkt huiverend toe, de wereld is het geweld zo moe; Maar wie van ons houdt het tegen? Wie van ons durft het te overwegen?…