Alle inzendingen over angst OR onbegrip

Jaren geleden doofde het licht in mijn ziel. Mijn hart werd gestenigd door scherpe woorden die mijn liefde doorboorden. Ik zag het licht niet meer. De hoop was verdwenen als sneeuw voor de zon. Hopeloos verloren. Jaren zwalpte ik op een woelige zee met golven als spelbrekers, die mij nog op grote golfbrekers lieten afstevenen. Ik…

Een eenzaam bestaan kan leiden tot depressie. Het onbegrepen zijn door anderen kan leiden tot de dood.…

Er zijn mensen die niet begrijpen of verstaan waarom ik zoveel vragen stel; zij zien totaal niet in hoeveel ik dragen kan.…

Er zijn dingen, die ik niet begrijp, tevens zijn er dingen, die ik niet snap, maar ik heb afgeleerd om te pogen, alles klakkeloos te begrijpen en geloven. En dat is dan weer veel beter voor mijn gemoedsrust…

met blote voeten betreed ik het natte zand hef mijn handen naar de hemel en schreeuw het uit onbegrip rolt over mijn wangen net zolang totdat ik antwoord krijg…

de vraag zal gesteld worden hoe heb jij het op aarde gedaan jouw zoon was het einde net wat jij had gedacht oh wat gebeurt nu ineens dit had jij als ouder niet verwacht die lieverd wil bij voorkeur als mooie vrouw door het verdere leven bah agressief Reageer jij voortaan voor dit prachtig kind angst…

Elke gemeente houdt er andere regels op na ten tijde van het corona gebeuren. Het is bijzonder, dat er zoveel verschillen zijn per gemeente. Veel mensen begrijpen het niet, dat is ook logisch. Eigenlijk is het ongelooflijk dat er niet overal dezelfde regels zijn. De richtlijnen, er is geen touw aan vast te knopen. Met een persbericht…

Je veroordeelt de daad. Geen weet van de toedracht, de weg die is bewandeld, modder, keien, omgewaaide bomen met gaten zo diep als een waterput gaslagen in drijfzand, verstikkend, beklemmend. Uitkomst, een schreeuw om aandacht. Ik vertel mijn perceptie van de gruweldaad. Met grote ogen kijk je me neerbuigend aan als mijn mening niet…

nooit gedacht dat ruisen aldoor het uitzicht verblindt en zo ver en diep verscholen aan het oppervlak kan huizen en doorheen het lijf warm bloed en koude verbindt het is aldoor nog dolen in een gesloten verblijf ik zie het gras zeker wel opkomen waar kleuren mijn ogen zoeken doch niet alle tinten beleven mijn blik zij lijken bedekt met…

de handen die reiken dwars door de waan De schouder van warmte die ik zo miste in het dorre struikgewas van koningin onbegrip Toen daar nu hier voel ik de pijn…

Verstart, als ze angst zien. Schitteren, wanneer er een complimentje volgt. De pretlichtjes verraden een addertje van ondeugendheid. Onbeweeglijk blijven staan, als er gevaar dreigt. Opstandig bij onbegrip. Nat bij verdriet. Strak gespannen in sombere tijden. Dof als zij het niet meer zien zitten.…

Mijn angsten verdrijven. De grond onder mijn voeten voelen, maar dit alles was er niet meer. Weggevoerd langs onbekende wegen, waar ik met een kompas niet kon komen. Gesluierd in een zwart gat, begraven onder onbegrip. Het stof verstikte mij, de adem werd mij ontzegt. Ik trok aan de noodrem.…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Als ik het had gezegd had je dan ook begrepen hoe ik van binnen brak en mezelf verloochende enkel en alleen om jouw liefde te winnen als ik het had gezegd had je dan ook begrepen hoe ik mij verborg mijn dromen sterven liet enkel en alleen om jouw liefde te winnen als je had geweten hoe ik heb geprobeerd om van je te houden als je had…

Ik heb je graf gezien Je steen zacht aangeraakt Het zand eraf geveegd Jouw naam mooi schoongemaakt Gekeken naar jouw foto Heel eventjes gesnikt En lopend richting auto Mijn tranen ingeslikt Mijzelf nu voorgenomen Dat ik niet meer zo verzaak Met naar jou toe te komen Jij kwam bij mij zo vaak Maar pa Het het gaat iets beter Ik mis je elke…

Wat voelde het toch goed Het kon ook niet verkeerd Het leven is soms wreed En hard als je niets leert We waren zo verliefd Het klikte bij elkaar Als eenheid vreselijk hecht We pasten als een paar Ik snap dan niet Waarom het is uitgeraakt Dat uitgerekend jij Tussentijds bent afgehaakt Gestopt bent zonder mij Je was er zo dichtbij…

De zon ging onder in onze ogen toen duisternis de jouwe sloot en schemer over dagen daalde het waarom blijft antwoord smeken aan de stilte van jouw dood maar echoot slechts ons onbegrip…

en toen, andermaal, zeeg de stilte er ontbrak lippentaal overdonderend de allengs ingeslopen kilte het klare licht groeide donker dicht verbetenheid enkel op zwart gericht ruimten met verstomde gedachten wirwar van spinsels die de werkelijkheid verachtten…

Kom, sprak jij, toen je me niet zag Ga, zei je, toen je niet keek Luidkeels misverstanden vergarend verlaat je me, de achterdeur openlatend Nergens zie ik meer je voetstappen in de sneeuw…

elke afwijzing een stapje verder op weg naar nergens heen. tot geen poging meer tot inkeer want dit pad keert nimmer weer steeds weer verder naar beneden tot het onbegrensde dal waar tot de dag van heden nooit een mens je zoeken zal Ook dit leven heeft geen grepen dus steeds kansloos stort het neer nimmer wordt er iets begrepen en de…

Het blijft mij verbranden maar word geen as of stof Slechts bloedblaren onafgebroken ettert het verbeurde langzaam door Hemel en hel zien mij niet staan alsof zij niet kunnen kiezen Over dit stukje verdriet lach ik maar met vochtige ogen…

Grijp slechts in lucht als ik probeer je te begrijpen net buiten echt bereik draai je in cirkels raadselachtig om me heen tot ik uiteindelijk vlucht in eigen raadsels om jou heen we zijn alleen de cirkels zijn gesloten…

Welke pislip Vuile graftak Rotte goorling Vieze slet Durft GVD te beweren Met zijn rotkop zelfs te zweren Dat ik iets heb Met La Tourette…

Ze heeft nooit gezegd wat haar bezielde Ze kon niet verder zoals het ging Hoe ik ook smeekte en ook knielde Ze stapte eenzijdig uit de ring Nooit gezegd wat ze echt voelde Nooit gevoeld Waar ze op doelde Een open eind zo aan het eind Nu jaren verder in dit leven Jaren later in de tijd Begrijp waarom ik toen ben opgegeven Al het mooie…

mistroostige gewaden dat het licht in zichzelf doet keren, herinneringen flitsen voorbij het geestelijk firmament voorbij de horizon wacht een verlangen op mijn thuiskomst, een wereld die niet de mijne is; trekt –en stoot af, naar gelang de honger, warme troost kan niet ontvangen worden, waar woorden verdeling brengen in het schreeuwend hart van onbegrip…

Hij sprak, over gewone dingen die een ieder toch begreep, hij zeurde niet over kleinigheden en daar zat 'm net de kneep. De gewone dingen die hij besprak, stelde een ieder op gemak maar hen, die zijn taal niet begrepen, hebben zich de armen blauw geknepen. Het is soms beter om te weten, waar een mens toch over praat, want jij…

Bijna niks is er aan de hand en zo ontstaat het mis-ver-stand, maar aan de andere kant: de meeste oorlogen ontstaan door mis-ver-stand. Dood en verderf, liggen vlak bijeen, haat en liefde eveneens maar: bijna niks is er aan de hand, alleen maar een mis-ver-stand. Net als bij oorlogen!?…

kon ik de tijd stilzetten of terugdraaien naar vòòr dat moment waarop wordt bekend dat veel één grote leugen was of leek of misschien ook niet of maar ten dele, toch helderheid werd verdoezeld weggestopt, bestaan ontkend tot dat ene moment waar ik naar terug wil zoveel verdriet ongewilde onwil…

Meer niet. Hij is overleden, bijna 83 met de nadruk op bijna had zoveel meer kunnen bereiken maar ontkende z’n ouders z’n broers, z’n zussen De advertentie in de krant was opvallend koud liefdeloos als de dood zelf een mededeling, eigenlijk meer wat namen, dat was…