Alle inzendingen over armoede OR verdriet OR eenzaamheid

Een blik Die ik niet kan loslaten Van dit jongetje, een gewone en simpele blik waar zoveel van uitstraalt uitstraling van onschuld en ongedurfde dromen Hij kijkt zo intens en hopeloos zonder van iemand iets te verwachtten of begrip van medemens Hij heeft het al opgegeven en heeft geen kracht om te vechten want hij heeft al heel zijn…

morgen is zij jarig haar kleine trots een feest of cadeau vertellen tranen is er echter niet haar moeder leuk en opgeleid met hoge hypotheek ontslag en schulden dopt de boontjes zelf schaamte voelt ze bij elke aanmaning die eindeloos komt machteloos ook het tij te keren natuurlijk wil zij wel het beste zelfs liefst voor haar meisje…

jij, jij leeft als een luxe object en kijkt minachtend neer als een mens je voorbij gaat gekleed in doodsimpele gewaden je verbergt je schijn door te paraderen met veel te hoog gegrepen madammen terwijl diep in jezelf je geweten je verwart want ook jij leeft in de armoede van de maatschappij…

Herken mij want ik ben je beste stilste vriend armoede, eenzaam zuchten, schrikbewind wanneer mijn nood het grootst is, voel ik maar enkel pijn, gevolgd door mijn gevoelens deel ik mijn eenzaam zijn. Eenzame onaantrekkelijke toekomstgedachten die luide stem die diep van binnen klingt, die raad geeft en eenzamheid verdringt..…

Over alle daken bloeit mijn bleke wake; alle sterren toe reikt ze, strak en moe. Baart dan alle bangen steeds een nieuw verlangen? Is dan alle vrees liefdes vrouwe en wees?... - Over alle daken bleek-gebloede bake; over heel de wereld heen liefde en leed, - alleen...…

ook zo doordringend Het maakt me een beetje bang En dan plotseling gebeurt het Ja, heel snel, voor ik het weet Hij grijpt iets en loopt snel verder Je gelooft niet wat hij deed Want hij loopt al etend verder Ik ben even in de war Want ik zag dit niet aankomen Dit vind ik toch wel bizar Dit kan ik heel slecht verwerken Ik wil huilen van verdriet…

vast op etage vier en voel me zo eenzaam hier geef om mij zodat ook ik weer leef…

Vrede, een prachtig woord, waar de "rede" inzit maar die is ver te zoeken op dit moment delen van de wereld worden geteisterd door armoede, aanslagen, landjepik, macht en geweld dat z'n weerga niet kent waar onschuldigen de dupe van zijn Er is veel onrecht en on-vrede verdriet en pijn Vrede, een prachtig woord maar waar blijft de "rede"…

schreeuw vanaf plakkaten en foto's mijn kleine, zwarte ogen huilen ik raak jullie harten gelijk de regenbogen niet met pijlen doch met hoop 'licht' zei je, 'het komt eraan' maar mijn zwartheid kent geen woorden zie me dan hier sta ik tussen krotten maar mijn handje verheft zich niet nu moeten jullie ja, ook de rijken, die eenzamen…

Hoe kan toch dit bestaan voor velen zo treurig zijn terwijl de anderen feesten? En mensen op de vlucht voor honger, geweld en niet meer weten waar en hoe? En wij in onze warme huizen, druk beredenerend hoe onze kansen zijn, hoe nog wel meer verdienen; hoe morgen vast vakanties worden gepland. Wat is dan leven: duisternis en dood of…

Hoelang nog dit gesloten-zijn, deze armoede? Toch is er vreugde: er is een Kind geboren, een Redder zonder troepen, een tedere mens die vergeving brengt en vrede, die nieuw maakt maar...wie ziet dit nog? Wie kan geloven? Kyrieleis…

De stad ligt in een kuil maar jij laat het niet los de wolken, regendruppels de hemel, alle sterren maar jij laat het niet los armoede, verdriet en pijn het laat je niet gaan de stad schuilt in een droom je kan niet meer ontsnappen de bomen, de lucht alles ademt jouw stilte je bent een vreemde op de vlucht er droomt een schaduw…

Hoe ver van huis en haard heb ik vertier gezocht Maar vond zonder jou schraal chagrijn en eenzaamheid Door dwaze koppigheid voel ik mij nu bekocht En geef voor een blik van jouw, ziel en zaligheid Waar is nu mijn waan dat ik geluk zou vinden In deze verre streken ver bij jou vandaan Nu toef ik hier zonder kennissen zonder vrinden Een armoedig…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Rijkdom is leegte op glanzende tegels armoede dozen vol halfvolle potten rijk een veranda met uitzicht op niets arm een balkon met gereedschap en fietsen weelde is niets te hoeven bewaren armoede reddert van winter naar winter rijkdom is stilte, en stil achter stilte armoede haast.…

ik schreef kleuren op je huid trapsgewijs van licht naar donker je onderging de steek van het puntig pluis gelaten gaf jij niet thuis in emoties die de kop opstaken voeren wij op onbekende wateren gingen nergens heen in het intens verlatene waar aantrekkingskracht geen baas over de polen was…

Niemand die naar je kijkt of je iets zegt Geen mens die naar je luistert Er wordt geen woord tegen je gezegd Er wordt zelfs niet eens gefluisterd De minuten worden uren De stilte duurt maar voort Het kan nog heel lang duren…

politiek opgelet om steungeld te krijgen geen pret een nieuw verzonnen woord om arme mensen weg te blazen eis levensbedreigend eng woord de arts gaat dat bepalen doch brengt dat dan tot een akkoord mensen zij die aan stressarmoede lijden dit kan er ook nog bij spanningsvol hoe het ook zij…

Kon ik mijn verdriet maar dragen deed mijn hart maar niet zo’n pijn Kon ik maar iemands hulp vragen kon ik maar minder eenzaam zijn Kon ik ‘t anders zijn maar torsen ging de smart enkel maar voorbij Waarom zo veel druppels morsen en dat alleen in het leven van mij Kon ik ‘t eenzaam maar hebben was nu de nacht maar minder stil Kon het eenzaam…

Een eenzame traan uit stil starende ogen Gelijk een zee van verdriet.…

Alleen Ik haat het Tranen van eenzaamheid Tranen van verdriet Tranen die er zijn alleen dan…

Ik laat een traan van verdriet Er is niemand die het ziet Mijn pijn en mijn verdriet Ik voel het een ander niet Ik voel me eenzaam en alleen Ik heb helemaal niemand om mij heen Ik laat een traan van verdriet Er is helemaal niemand die het ziet…

wanneer in jouw leven je rijkdom de armoede overheerst, bedankt dan je simpele geest die het kwade beest in jouw hoofdje beheerst! wanneer door jouw levenswijze de armoede je rijkdom overheerst, bedenkt dan dat jouw hoofdje even verkeerd bezig is geweest!…

ik eenzaam dat ben ik iedereen is druk niet voor mij niemand om mee te delen de vreugde het verdriet niemand die het merkt niemand die het ziet alleen op de wereld zoveel mensen om me heen ik eenzaam dat ben ik…

Armoede is niet zozeer de leegte van magen of handen, maar veeleer de afgewende blik van kinderen die niet langer de wereld in kunnen kijken zonder pijn of schaamte. Armoede is de wanhoop van de moeder die zichzelf niet langer in staat ziet om haar kroost te beschermen tegen het lijden dat gepaard gaat met verachting.…

Alleen en dakloos steeds buiten door weer en wind ontroerend verhaal.…

Geld maakt je geestelijk arm armoede onmetelijk rijk.…

eenzaam hart verloren zoekend in de diepe zee eenzaam hart verschuilend achter bomen als een ree dwalend door de straten als geen mens meer buiten is eenzaam hart zoveel verdriet verlangen en gemis hunkerend naar warmte maar ook warmte doet soms pijn eenzaam hart wanneer zal het weer eind'lijk zomer zijn…