Alle inzendingen over avond OR sterren OR verdriet

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

In het park,onze blote voeten in het gras Weet je nog die avond ? Duizenden kleine sterren, die dansten met ons mee. Ik zag ze in je ogen als je naar me keek Ik ben je niet vergeten Al is het voorbij. De zomernachten brachten we door op het balkon. Wat voelden we ons vrij.…

de dans zo intrigerend ritmische bewegingen omarmen de muziek die opzwepender wordt naarmate de avond meer sterren telt plots vallen schellen hem van de ogen als de maan haar ware gezicht onthult…

Voor M. L. R Wat hebben wij ontzettend veel gemeen De zware, onderdrukkende gebeden Wat wij met onze knuffelberen deden De kleine dorpen, God die niet verscheen Een dierbare die op een dag verdween De plannen om te vluchten die wij smeedden Wat hebben wij ontzettend veel gemeen Een keel tot aan de rand gevuld meteen Toen bleek dat Sint…

Nog altijd heb ik verdriet om jou. Ik kan niet meer, wat moet ik nou..? Zonder jou ben ik verloren, Verloren als de sterren. Sterren die voor altijd stralen, Net als mijn gevoelens die dwalen. Ik weet niet wat ik moet doen Ik zie het zwart.. een zwarte wereld, die ik moet delen delen met de mensen waar ik om geef..…

je dat niet was je handen werden kouder verborg ze in mijn jas en zonder iets te zeggen heb jij mij toen gekust er was niets uit te leggen stelde jij mij gerust nooit vergeet ik meer die avond vier voeten in het zand we zagen duizend sterren op een verlaten strand…

Stilte en mijn verdriet vloeien ineen als je in de spiegel van de avond wenst wat ik niet kan zijn zonder scherven en gebroken dromen van een dappere liefde…

Door de sterren heen Kijkt U op ons neer Door de sterren heen Regelt U het weer Ik wil alleen wat vragen Als U echt bestaat Waarom is er dan zoveel verdriet Op deze wereld, en pijn, oorlog en haat?…

Als ik 's avonds naar de sterren kijk en alles om me heen is stil als ik mijn eigen ademhaling hoor dan weet ik dat ik leven wil. Dan sta ik vol bewondering te kijken naar al dat moois wat de natuur me biedt en word ik heel erg stil vanbinnen op slag is weg al mijn verdriet.…

de avond valt het koele laken van je wezen dat me optilt en samen met de wind zachtjes wiegt op het ritme van de maan de wereld wordt zwart jij blauw je ogen doen me dromen laat je sterren voor me schijnen heel eventjes alleen voor mij…

Als de uitdagende blik van de maan, het onverstaanbare gefluister van de sterren, het ruisende geluid van de rivier en het ritselen van het riet de stilte van de avond breken, dan weet ik dat er ergens daar in de ruimte of in cyberspace iemand aan me zit te denken en zachtjes mijn gedachten deelt.…

In een andere tijd-ruimte knuffelde je een kind en ongetwijfeld was de avond weer bestrooid met snippers licht (bergen, sterren, zei je) Een storm steekt op in de verlaten streek die ik moet zijn...…

Een avond valt in Limburg. Gebeurtenissen gebeuren, die niet toevallig zijn, in en rondom ons heen. Ik zie en luister. Bomen zie ik elkaar vinden. Een vlucht vogels hoor ik, die niet vluchten willen, maar rustig vliegen. Oneindige sterren verschijnen, die door de schemer breken.…

De avond kalm soms verdrietig, het nachtelijk duister zal ons omsluiten, o mens, wat ben je nietig.…

Deze nacht keek ik en zag sterren, jouw lach Eerst keek ik en zag niet verblind door verdriet Samen is simpel Samen is fijn Ik ben anders door bij jou te zijn…

Alleen de sterren zien, des avonds, is onmogelijk vanwege het licht, door mensen aangebracht - uit angst - op palen. Sociale onveiligheid, het noodlotsthema van onze dagen, waardoor de lieve duisternis een vijand wordt.…

Als de avond zich verweeft met de nacht en ik m'n blik hemelwaarts richt staan sterren te stralen in zilveren pracht en het schijnsel van de maan de aarde verlicht dan ervaar ik een stiltemoment en vraag mij af in welke wereld jij nu bent…

juli stroop ik af als nat en klam vel de zon verhulde zich in lange grijze dagen mijn armen reiken naar zonneloomheid overvloed van trage uren waarin ik zalig niets doe 's avonds onder de plataan zal ik sterren tellen…

in vergetelheid leunt de avond tegen de muur, zoals alleen het lege licht gewichtloos is steunend op langdraden, gevangen tussen binnengrenzen van verworpen eilanden in een zee van nacht, van almacht van blinde sterren als gaswolken zolang zij voor regen behoeden…

Wennen, nee dat kan ik niet Dek de tafel, als altijd Barstensvol verdriet 'k ben je kwijt. Tranen over m'n wangen Wanneer ik je bord zie staan Stervensvol verlangen 'k wilde met je meegaan. Je bestek leg ik naast 't mijne Zodat ik je als 't ware voel Binnen 't bereik van 't mijne Snap je wat ik bedoel?…

Verdriet zo intens, verdient echt geen mens!…

De zon schijnt Maar ik voel zwart Iedereen lacht Maar ik word getart Getart Door verdriet Langs buiten Zie je het niet Het is mijn masker Ik zoek de kracht Ik lig ervan wakker In de nacht De nacht Duurt lang Het zoeken naar woorden maakt me bang Ik zoek licht Tevergeefs Want vanbinnen Zit ik dicht…

Papa Ik wil zo graag met je praten Maar je bent er niet Over de kleine dingen des levens Leuke anekdotes Over jouw kleindochter, Jouw lieve deugniet Over hoezeer we je missen Hoe je in alles bij ons bent Over ons verdriet Over de schone dingen Je zou al glimlachend knikken En zwijgend genieten Ik weet dat je ons op de een of andere…

Als het verdriet te diep is Als de tranen niet meer komen Dan denk ik in mezelf, De tijd heeft de pijn doen intomen Maar niets is minder waar Ik lig te woelen, En kan geen slaap vatten Net daarin sluipt het gevaar Als de eerste vogels ontwaken En de onmacht is aan het kolken Als de ochtendzon schijnt over de daken Dan zoek ik jou in…

De dagen worden lichter maar ik word zwart het is hier donker koud en bar Ik werd gekatapulteerd naar het verleden het is terug dof hier in het heden Ik wil er uit maar zit zo vast het zit op slot het is een last Ik wil wel huilen maar het komt er niet uit alles is locked het zit onder mijn huid Het zijn emoties die het daglicht…

Avond aan avond. Van het oefenen in geduld geleerd dat wachten om een goede conditie vraagt. Je billen doen er soms pijn van. Wil ze wel, wil ze niet? Eeuwig gelukkig of verdriet? Als het zover is.…

En in het strijklicht van de avond waait vreemde stilte aan over de graven tijd heeft hen ooit gedragen verdriet het slijt maar leegte is een ding dat voor altijd achter blijft.…

Nu lichtvergeten De avond rust Wordt alle weten Dieper bewust; Maar elk begeren Dat liefde deren Zou, en bezeren, Is nu gesust. En wijder sperren Zich ziel en zin, Nu ver de sterren Ontvonken in De onbetogen Azuren hoge... Klaar als de ogen die ik bemin!…

Laat de avond vallen, Wat anders kan de avond doen? En wieg me dan weer. Wieg me, lief, En laat de nacht voorbij gaan Tot we zeeziek opstaan. Ik weet wel dat het niet voor eeuwig duren kan. Maar laat het zijn zolang het ons duren kan. Ik weet van sterren en van maan, en van de afwas. Maar waarom zou ik? Wieg me toch.…