146 resultaten.
sfeer
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 406 de wind zingt ijl
in de statige sparren
de toppen deinen mee
op het rustige ritme
van een eeuwig lied
schuchtere vroege vogels
zingen het zilver
van subtiele lentemuziek
in het gewijde ruisen
tussen hemelhoog groen…
Presentatie
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 546 Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag:
‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…
We can come an end
snelsonnet
5.0 met 6 stemmen 159 Waarom die domme vragen Valentijn
Ík hoef die keeper toch niet af te bellen
Je stelt alleen maar vragen om te rellen
Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn
Dead or the Gladiolus in Qatar
Ook sunder Cillessen come we best far…
Grieg's Noorwegen
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 311 Hij ruikt sparren en dennen.
Hij proeft de zilte zee.
Noorwegen is avontuur.
Noorwegen is natuur.
Noorwegen is muziek.
Muziek van Grieg.…
De lach van alle zomers
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 179 ik zie je staan
ontdaan van alle luister
nog trots en vol elan
fluister tegen je
zoals ik ook al deed toen jij
in vol ornaat alles domineerde
jij excelleerde
als op een galabal
met de lach van alle zomers
vaak heb ik je omarmd
als de zachte avondwind
jouw sluiers even tilde
kaal sta jij strak tegen de
koude avondhemel afgetekend…
Dagblad
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 599 Wild zwaaiend
proberen bomen mijn
aandacht te trekken
ze smijten
met bladeren
slaan
met takken
wat heb ik hen
misdaan
ik ben geen
fluisteraar
draag sparren
in mijn hart maar
spreek hun taal niet
o.k.
'k heb wel
een krant gekocht vandaag
misschien
was dat hun moeder.…
rendieren
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 265 de wereld
heeft een hart
van winter
kijk naar de sneeuw
en de sparren
stijf bevroren
vol naalden
en je weet zeker
dat je een winteroog
moet hebben om te zeggen
'one must have an eye of winter'
om de blauwe ogen van de rendieren
te zien in de zomer nog van goud…
Eenzaam tussen velen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 98 Een druppel in een zee van water
die ene korrel in de zandwoestijn
dat naaldje in een bos met sparren
de ijskristal in de reuzengletsjer
die ster in dat eindeloze heelal
een seconde in die eeuwige tijd
soms kun je toch eenzaam zijn
tussen al die drie miljard mensen
zoekend naar een zielsverwant…
hooglied van verlangen (voor Milou de Moor)
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 432 me
uit de verstikkende armen
van de pijn
verlos me
van de ondraaglijkheid
van het lijden
ontketen me
uit de verstikking
van de ademnood
til me op
uit de bitterheid
van mijn meedogenloze bestaan
laat me
lopen onder de roze bloesem
van de boomgaard
volg me
niet naar de bongerd
mijn geitjes lopen mee
ik raak
onder de sparren…
Zielsverwant
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 1.126 De avondhemel,
In eenvoud gedeeld,
Schrijft licht neer in jouw ogen.
Zachtjes zoekt de wind jouw armen,
Nog mooier dan de zee,
In mijn dromen.
De zoete geur
Van onbegrensde liefde,
In jouw ziltsmakende huid geboren.…
Sparrengroen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 205 Dennen in winterstructuur,
bomen, die conifeerkleur geven
met hun frisgroene naalden
aan het rijke winterleven.
Vroeger
hadden ze nog glans,
werden ze nog oordeelkundig gebruikt,
bemind gedurende de winterperiode,
een kwestie van overleven.
Prachtige, waardevolle soorten,
voor ‘t eerst voer in het assortiment
van alle schuilende wintervogels…
See.
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 453 See
How softly
The wind blows
Through my garden
How gently
Of love
To my roses
It speaks
Moved
By its tender touch,
The roses tremble
With emotion
Or so
It seems…
Kleurbekentenis
snelsonnet
3.0 met 16 stemmen 616 Ach, denk aan Michael Jackson, take it light;
it doesn't matter if you're black or white.…
Nachtzicht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 196 Stille sparren
priemen in heldere kou
van deze zwijgende nacht.…
zwarte sneeuw
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 280 boven statige zwarte sparren
tegen de donkerblauwe lucht
schittert de avondster in fluweel
krassen kraaien als vluchtige vlokken
deze avond tot grootse weemoed
sober afscheid van de kortste dag
zij lossen op in deze winterse nacht
‘t metaalblauw hunkerend naar de zon
aan het einde van de lange duisternis…
NOOIT WIJZEN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 56 zie ze eens wijzen
zeg ik mezelf al lopend
door het serene bos
ze wijzen strak
naar de hemel
nooit wijzen
is me geleerd als
je iets niet zeker weet
dus …
verdikke …
sla ik nou toch erg
aan het twijfelen
en dat door enkele
half kale eigenwijze
sparren die suggereren meer
te weten van wat
daarboven huist
dan ikke ……
schaduwen
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 181 de ondergang van ‘t licht
verlengt de schaduwen
van de sombere sparren
projectie in zwart en grijs
bevroren en verstijfd blad
de avond in kille kleuren
de nacht lijkt zonder einde
in grauwdoodse nevelflarden
berusting in ‘t onvermijdelijke
er is elke dag een wonder
als ’t opkomend licht ontwaakt
de schaduwen korter worden…
Het gedicht
poëzie
4.0 met 1 stemmen 833 Eén berk, in het opene tussen de sparren,
Als een volk om zijn koning het bos om die berk,
De zon en de wind in de takken, de schaduwen
Vluchtig-bewegelijk, teder en sterk.…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
Stil
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 783 zorgeloos,
het verlangen dat
daarin verborgen lag,
die wens om te vliegen,
haast onzichtbaar te landen
in de belofte van
een nieuwe dag
ik probeer dat gevoel
in tijd te vangen, raak
een verloren vrijheid aan
voor een enkel moment
valt het licht uiteen
in schaduwen die ik
nooit heb gekend, vergeten
namen, één voor één,
kleuren de avondhemel…
wens gezocht
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 2.713 ik wandel nog even langs
voor ik ook wat rust
werelds en in kleur
ver weg van feestgedruis
tussen beken en sparren
de ster zoeken die
naar ’t schijnt de weg wel weet
met een mond vol tanden
zoek ik een wens , iets zinvols
rust zacht klinkt zo banaal
vertel me dan, iemand
wat wens je nu eigenlijk
een dode met kerst?…
Zong kerst al hun vergaan
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 783 zag de mooiste bomen staan
maar in mijn hart
zong kerst al hun vergaan
sparren nordman en
de fijn genaalde den
gekweekt om in luister te verschijnen
zullen uit het bos verdwijnen
kaalslag is niet te betwisten
enkel voor wat sfeer verlichten
hun groene dood
zal nog één keer warmte geven
als het oudjaar eindigt met nieuw leven…
Winterwoud
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 98 Sparren als roerloze goden.
Zwartwitte, zwijgende habijten.
Daarmee lijkt alles gezegd.
Je bent geen kind meer
op dat elfenbankje,
noch die flitsgrage eekhoorn daarginds.
Onafzienbaar
heerst hier een grimmig regime.
IJselijk elegant.
Onwijs stil.…
Verwantschap
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.983 Een roos ontluikend en een druif die berst,
In zwellende aar de volle korrels gerst,
Van sparren ’t hars, die traan uit overdaad,
Een vogelgorgel waar het lied in slaat,
Dit dringen voelt de dichter zich verwant,
Daar ’t wordend wonder, dat hém stuwt en spant,
Ook tuinen bloemen zijn en glanzend fruit,
Blank brood en wierook en een blij…
Ghazel I
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 328 Men legt begerig hele sparren om,
men tuigt ze op met strengen lampjeslicht.
Men bezweert het donker, strooit munten rond
en stemmig bezingt men voorbijgaand licht.
De wereld draait door, de schemering in,
flitsend vangt een zilvermeeuw nog licht.
De dichter staat erbij en kijkt er naar,
verlangend naar meer oorspronkelijk licht.…
Geen filters
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 217 Ik ben een woudloper,
Ik tel mijn sparren in jouw diepe bos
maar lunchen doe ik op een tra
daarna laat ik mijn dieren los,
gisteren nog was ik een eekhoorn,
vandaag ben ik jouw wulpse vos.…
SCHOTSE HOOGLANDER
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 49 Het ruige bruine rund
afkomstig uit
woest heuvel- en bergland
graast lustig
met waakzame ogen
op Nederlands
of Vlaams heideveld
onder het bedaarde eten
danst losjes zijn geduchte kop
waaraan twee lange kromme hoorns
steeds naar de bosrand wijzen
in dennen en sparren
de verstild woorden vatten
van dichte warrige wouden
uit het verre stamland…
ver weg
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 241 ver weg van de leugen
de stad de angst de leegte de droom
de starende voorbijgangers
ver weg van wolken trekkend het land in
ver weg van de woestijn van het verleden
ontdek je dat het dezelfde plaats is
met ruisende sparren…
Ghazal I
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 393 Hebberig legt men hele sparren om
en tuigt ze op met slingerend lampjeslicht.
Mijn verleden - een afgehouwen stam
bezweert het donker eert het eerder licht.
De wereld draait nu de schemering in -
flitsend doorkruist een meeuw het licht.
De dichter staat erbij en kijkt ernaar,
verlangend naar oorspronkelijk licht.…