Alle inzendingen over avontuur OR getijden OR spanning

Tot in de donkerste spelonken Van levens alverlorenheid Heeft mij uw zuiver licht geblonken, Mij uw gedachtenis verblijd. Nog uit mijn bitterste uren klonken De woorden op aan u gewijd. Gij waart mijn heul, mijn troost, - gij zijt De enige toevlucht, mij geschonken. Nu is dan ’t ogenblik gekomen, Dat we aan de nieuwe morgen staan, En de…

Onbeschrijfelijk weldadig is het, uw genegenheid in ons innigst uur genadig over mij te zien gespreid, is het, in de kalme landen waar gij zorgend zijt, te gaan,- is het, aan de wijde stranden van uw klaar geluk te staan. In de stilgelegen dagen, waar het leven mij gebeurt, heeft uw licht in mij gedragen, ieder ogenblik gekleurd, mij verhelderend…

Wij zaten aan het kalme plein, voor 't open venster van ons klein vertrek, de avond te beschouwen. Wij zagen hoe de hemel, bleek en ver, over de gevels week van de ons omringende gebouwen. De gave stammen, vast en rond, van olmen stegen uit de grond en hoog, om de verspreide kronen, zagen wij voorjaarsvogels al de uitgebreide schemerhal…

er loopt hier al dagen een man met 1001 vragen, zot op avontuur met jongere buur, wil hij god en klein keske behagen.…

Eeuwig avontuur – ieder zijns weegs gegaan, ontmoeten deze twee elkaar, monniken: de één prevelt zijn gebed, de ander wil gehoord worden, met luider stem. Zon en maan in alle getijden hun gids.…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

In volle overgave aan het nieuwe avontuur. Het ontdekken van een onbekende wereld om je heen. Alles lijkt zo anders dan voorheen. Geen grip meer op de dagelijkse dingen. Stuurloosheid zoekt zich een weg in een opnieuw beginnen. Met die spanning die opnieuw ontdekken doet; in het ongewisse voet voor voet.…

Ik wist het niet, je hebt me weer verrast. Dat jij zo helemaal jezelf kan vinden, in wat de tijd verzegelt als gegroeide tederheid. Je bent een eeuwigheid. Ik vat je in mijn pocket, langdurig blijf je daar. En ik kijk ernaar.…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

In mijn hoofd zit jij daar nog, om ons waait de wind – van jouw verhalen.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

De regent Zit op zijn stoel Hij doet niks, hij denkt Een heleboel Het regent Een symfonie van klappertjes Druppeltjes, vallertjes Uien en patattertjes Ruilen de verkrachtertjes Zichzelf in voor zichzelf Vergeten dat de ander Meer is dan henzelf Misschien een tweede helft Misschien een eerste helft Of drijven de bedankertjes Zinkend…

zoeken over de grens van de schaduw is een wens het blijft bij een schuchtere verbeelding van ravijnen die ik vul met goden of te zoete rozijnen soms schep ik een verduisterd einde, opgaan in niets van al het zijnde zo bewegen mijn getijden als liefde en verlies van vermijden of bezitten het is maar net hoe het gemoed…

zullen dagen lengen wanneer de zomer een regenjas draagt worden nachten korter wanneer ogen niet omzien naar uren die tussen zon en maan verbleken luiden klokken de lauden in of worden korte metten gemaakt met lofzangen en psalmen wanneer in het raamkozijn schaduwvleugels worden gestreken…

In dit alles Wil ik zijn In dit moment Wil ik zijn Woorden vertragen Het oneindige denken Dit moment vergaat Voor ik me kan bedenken Moment tot moment Bewustzijn vergaat De eeuwige beweging Komt en gaat Het licht komt tot mij Zindering van het nu Verlaat me en verlos me Ik kom tot u…

Een vanzelfsprekende Herhaling van Komen en gaan Voorspelbaar, zeker   Wat is het met water Dat aangestuurd door Onzichtbare krachten Land verovert en afstaat   Het water komt op En verandert Minuscule zandkorrels Veranderen van plaats   Ogenschijnlijke herhaling Van zetten is Veel meer dan Enkel eb en vloed   Water ebt weg Afhankelijk…

er knagen voorwaartse stranden aan mijn kleine schelpenhuid, zo luid als tijdloos verzanden als hellevuren branden of groene weiden van mijn gemoed, ga ik op de vlakte langs eb en vloed met deze stroming mee er velt een avondgericht een doorschijnende zee van eeuwig bloesemlicht…

uit de zee gekomen aan land afgezet je toen opgericht vol met te vervullen dromen voor een toekomst met een nieuw vergezicht toch altijd zal je gemoed onderhevig zijn aan dat van de zee voel je heel ver weg heel onbewust gedwee nog steeds haar eb en vloed…

nog zoveel jaren lang zullen wij buitelen in de nieuwe getijden van onze gedachtegang uit schemering en duister zijn ze in komen en keren zo zwierig mooi opgerezen goudfonkelen nu in onze tijd zo warm en dichtbij in lichtend mooi verlangen…

de zee verwacht mij vandaag om mijn liefde te strelen als ik haar daar naar toe draag kunnen blonde lokken spelen er kleeft zand aan mijn voeten kruipend omhoog, ziltig gehecht kom eb en vloed even groeten opdat het woord wordt gezegd op de grens van mijn land beweegt even de horizon gedachten hebben het bemand maar ruikt zij, net…

de sporen in het zand die ik gisteren zette zijn vannacht verwaaid zou ik ze willen zoeken de wind die nam ze mee de vloedlijn kruipt omhoog als ik langs het strand loop ik weet van de getijden die mij nog steeds verrassen als onvoorziene golven mij meesleuren hoe kan ik weten of ik aan het einde van de de dag de Avondster begroeten…

Leven en dood ziekte en lijden hebben hun plaats binnen de periodiciteit zoveel wat we ervaren heeft twee polen zoals dag en nacht donker en licht hitte en kou zo raakt eb de vloed ook nooit kwijt we kunnen het eenvoudigweg niet verklaren het ligt verscholen in wat wij steeds waarnemen als het keren van het tij…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…