Netgedichten

netgedicht (nr. 8.666):

getijden

zoeken
over de grens
van de schaduw
is een wens

het blijft bij een
schuchtere verbeelding
van ravijnen
die ik vul met goden
of te zoete rozijnen

soms
schep ik een
verduisterd einde,
opgaan in niets
van al het zijnde

zo bewegen
mijn getijden
als liefde en
verlies
van vermijden
of bezitten

het is maar net
hoe het gemoed vaart,
ik ongewild kies