Alle inzendingen over baard OR dagen

mijn schoen bleef leeg, geen kruid- of pepernoot zou een verkleumd en zwaar gemoed verblijden nog erger werd mijn ondermaanse lijden toen ook met kerst geen kruimel overschoot ik haat ze diep, die vrekkige bejaarden met luizige en valse witte baarden…

Maar een beetje minnestreel Heeft de baard toch in de keel!…

wellicht komt je hem elders tegen of is het eerst even afwachten tot zijn scepter zich transformeert in de bekende boven gekrulde staf en zijn uiterst fameuze witte baard?…

Mannen met baarden hebben pas roem vergaard, als de zee hen na een reis het leven heeft gespaard. Zij trekken ten strijden tegen woeste piraten; en zijn wereld's ongediplomeerde diplomaten. Mannen met baarden varen van de Oost naar de West en kennen slechts een vijand, de zwarte pest.…

Ik liet mijn baard groeien naveldiep en werd een omgekeerde vogelverschrikker De blauwe haagmus uit onze tuin nestelde zich schichting doch resoluut Voortaan schreed ik voorzichting door het leven De blauwe haagmus broedde in stilte Toen de kroost constant werd gevoed durfde ik amper nog te bewegen Toen mijn baard geen nest meer was Werd…

Zij baarde een kind en hij dacht: 'waar vind ik in hemelsnaam hier een Ikea?'…

Mannen met baarden staan nimmer aan de kant, maar halen een drenkeling veilig aan land. Onzelfzuchtig begeven zij zich in de strijd en verslaan zij het monster van de moderne tijd Mannen met baarden zijn niet bang. Anoniem gaan ze zonder enige dwang voor andermans leven telkens weer. Alleen aan God komt toe hun eer.…

ik denk aan die deur telkens dezelfde deur en aan jouw hand die koele stilte over drempels draagt in elk nalatend sterfgebaar ik kijk naar je oordeel en de tien geboden je ontneemt mijn blik en bewaart de wind beseft niet dat de tocht, ook doorheen het venster, mijn borst omklemt en dat die deur door vloed bezwijkt…

de maan sterft bleek ik noem vandaag gewoon Dag voor mij alleen…

En door 't gaatje van een naald gekropen zijn, daar schreven we over aan onze dierbaren meer malen per dag - en zo gingen de dagen om. Klagend bonsden klokken, heen en weer, als de bommen, obussen en shrapnells vielen dan wilde je wel buigend nadenkend knielen. Want alles kwam, en alles moest verdwijnen.…

Dagen, vlieden, maanden, vliegen hoe harder 't waait hoe sneller we aan 't eind van 't jaar zijn... Dagen vlieden het zal geschieden.…

Het was me wel de dag zeg, eerst zat ik met een ei toen lag mijn schip op ramkoers en kreeg het averij. Mijn jongste dochter smeekte nog loop niet in zeven sloten daar is nog nooit een sterveling een ons mee opgeschoten. Nu lepelt zij haar soep leeg en luister mee naar Bach.…

ik heb ze zien rijden stoere mannen van weleer beijsde baarden en haren blik op oneindig en meer langs berijpte rietkragen kraakte vervaarlijk het ijs spiegelde zwart dat de immense diepte aangaf het lijken wel dromen uit mijn subtropische tuin waar op beschutte plaatsen al even de lente wil zijn het sombert in deze donkere dagen…

in duizendvoudig blauw en witte sterren scheen de winter zachter dan een baard vol oude gewetens zonneschijn in koude lijven, huppelend als het kinderhart, dat altijd daar gebleven was de blauwe vis verdronk zijn licht onder gladde waterspiegels waar het uitzicht rozen telde, gold de diepte van die dag en wat er uit mijn ogen sprak zocht…

in een ultiem gedicht en het daglicht baarde in de fluistering van stemmen uit het bladerdak, die eigenwaarde tot energie geladen door het licht van dromen zonder sterfelijk te worden.…

Een oud-premier in formatieland nam drie partijleiders bij de hand Mark, Geert en Maxime baarden toen intiem de gevreesde gedoogvariant…

Bij de aanbieder baarde hij schrik. Hij verklaarde: 'Ik rook geen sigaren, maar lont.'…

Ik zag een holbewoner op tv Hij was er bijna tussendoor geglipt Maar de Amerikanen zijn geknipt Om hem eens goed te scheren, hun trofee Want niet voor niets had ik al aangekaart Dat het de maand is van de valse baard…

Altijd bevreesd Voor een ruk aan mijn baard. Weg met die knellende Windvlaaggevoelige Mijter en eind'lijk Verlost van dat paard!…

Hij had een tikje van de mallemolen, Die wijsneus met zijn piepstem en zijn baard Die alles wist over de ruimtevaart En toch gold hij als een van mijn idolen. Dus zegt men Titulaer, dan zeg ik Chriet, Maar Boris Titulaer erken ik niet.…

niet de plaats waar ik jou baarde het meest door mij bemind mijn kind meer de grond waarop jij aardde waar mijn liefste cel de ware vond…

in vliegensvlugge vaart scheerde de bromvlieg langs mijn bril de stoppels van mijn baard richtten zich op, toen werd het stil de boodschap die de bromvlieg zond: dat ik het luchtruim der insecten schond…

Europa bekeek de GSM-plug en baarde ditmaal zowaar geen mug. We gaan dus in zee met micro USB. Kieper de rest maar over de brug.…

Er zat van alles in zijn baard, had voor dessert een muis bewaard. Was nog een beetje in de war, want hij kwam uit de katerbar.…

Naar alle zijden ligt nu als een tuin Dit Holland met zijn bloemenvolle gronden, Terwijl de heuvels lijdzaam langs hen blonden, Hoeven-doorhoekt, van 't zilverzande duin. En daar de wind me omspeelt op blinke-kruin Zie 'k dorpen voor me en meen de stad gevonden, En voel de zee me omgaande al 't land omronden, En hoor de brekers storten steil…

Het is vandaag zo'n dag die je liever geheel niet zag het is een sombere dag, waarin je geen sprankje zon zag het is vandaag een dag, waarin zelfs niemand lacht kortom: het is vandaag een sombere, druilerige dag.…

Verlept, maar trok eens aan in oude dagen. Was ik elders binnen gegaan, lag andere baard aan mij te knagen. Ik snap niets van dit, van jou. Van onze dwang, plicht, plicht,drang. De valkuil-akte zingt, weliswaar gesigneerd, in stoffig, tuttig tweezang.…

En toch gaan we door vormen nieuwe doelen nieuwe verhalen Wat was aan gedachten mag langzaamaan vervagen Ja zo gaan de doorsnee dagen en zo mogen ze ook zijn Ooit verliest alles zijn waarde maar wat is is nu de zonneschijn In zorgen was het dat men mij baarde gevoelig veel te fijn leerde mijn plek toch te aanvaarden leerde mijzelf…

't Ontbreken van normen en waarden en rede verziekt moeder aarde, wier kind'ren ten leste het leven verpesten, doordat ze een mensenplaag baarde.…

Als ik een keel was, zou ik baarden vangen en spreken als de wind, suizend langs ieder zijn oren. Ik zou echoën in hersenkamers, ik zou met geluidsgolven iedereen verdrinken. Als ik een keel was, zou ik niets meer slikken van deze wereld.…