Alle inzendingen over barbaren

hun vedetten Bobby’s kunnen niets beletten Toys en Indianentooi Zijn vervangen door gegooi Stompen, slaan en wonden betten Anders gooit hij vast met stenen Naar een bus of draagt een mes Zegt een vader van zijn zoon Nee dan liever tegen schenen Schoppen, slaan; dat heeft succes Vechtsport is hier heel gewoon Wij vinden het niet barbaars…

“De naam is Jacques, en u is een barbaar!”…

Verschillen trekken grenzen en daar zijn woorden voor: baby, kind, man en vrouw rood, bruin, geel, dom en slim zwart, wit, landgenoot, barbaar We weten er alles van er is een reden dat wij onschuldig en anderen daders zijn Daar zijn woorden voor en ook antwoorden: straf, pest crash, bommen en granaten doodslag, jacht, gas en brand…

van verre ten hemel rijzend het einddoel van de pelgrim die onder in de stille reus schamele heilige resten aanbad engelen van de kerk daarboven die met hun zachte glimlach de oude mystiek beschermden tegen barbaarse granaatscherven in de hoge gewelven is de schemer speelt het orgel een tere fantasie daaronder fluisteren kleine mensen…

aan het strand Het lessen van zijn dorst, schuren van zand Het wassen van zijn kleine kindervoeten Die dingen konden al het zilt verzoeten Waardoor hij veel te vaak werd overmand Beschonken als de meeste vissers waren -Na terugkeer met een moddervette vangst - Waren platvloersheden niet van de lucht Hij gruwde van haaibaai, dorp en barbaren…

De achtste dag had Allah toegeslagen hij wrocht barbaren om z’n volk te leiden dat vol geloof voor de islam zou strijden en andersdenkenden de dood in jagen. Zijn nageslacht wordt wereldwijd gehoord -door strenge leer van de islamdocenten- de homo, franke vrouw of dissidenten ze worden door de salafist vermoord.…

De oude landgoederen met hun paden waar je soms de bochten niet van snapt, Schaep en Burgh, Bantam, Boekesteyn, de grote groene stammen, de beukenzalen, ook hier zijn de stormen van januari als barbaren tekeer gegaan. Ontwortelde bomen liggen als gevallen vorsten op het pad, na eeuwen grootse dromen één ongehoorde dreun.…

Voetbal postzegels platen mannen zijn piraten Op hun eigen schip Met avonturieren bloed een vrouw voor het goede gemoed de passie bovenaan de lijst dat houdt hem gedeisd van de straat Een man is een piraat Een eigenwijze avonturier als de banden te veel knellen worden het rebellen Laat ze vrij hun weg bevaren dan worden het geen barbaren…

de straat, met het denken losgerukt van stem en stil gebaar, de wind zuigt aan de valreep waar benen zich lossen van het openbaar gewoel want alles lijkt de dood te doen herrijzen als de slagschaduw van de overspelige zon de tijd verduistert en manke nerven vervoederen tot de eenvoud van het dansen aan de evenaar deze dagen rusten als barbaren…

De zeventiende eeuw had schaduwzijden Naast meesters met penseel de heer met zweep De slavenhandel was een gouden greep ‘Beschaafd’ maar ook barbaars waren die tijden We maakten winst en werden onbescheiden We gingen telkens vol begeerte scheep En hielpen daardoor ‘goederen’ om zeep We dreven mensenhandel, zaaiden lijden Erken nu het voorvaderlijk…

aangaande kleur zeker niet qua stijl wel erg jammer echt meedogenloos waar barbaars wreed en on- verbiddelijk hard is kinderarbeid verricht door (lagere) schoolkin- deren die horen te ravotten gericht op tijd die ooit van hen zal zijn...?…

hou het been stijf in deze barre killing fields duizend mijl liepen we voor dit schouwspel smeulende lijkgeur een laars waaruit een brandende scheen commentator murmelt iets over mensenrechten en met de voeten treden kaki krijgers als laveloze rechters van de wereld barbaren doden in brand steken kraaiend dansen…

Wat duivels niet doen is kwaad met ander kwaad vergelden ze geven juist vrij spel aan verstand en onverstand als een weddenschap dat mensen kunnen overleven en samenleven als ze maar verstandig zijn en bescheiden over hun bijdrage, tevreden met anonieme eer voor wat er is bereikt met dank ook aan de vandalen en de barbaren die altijd…

Angst voor vreemden en barbaren. Die schrik is niet onbegrijpelijk en ook niet onterecht. Evenmin is ze onomkeerbaar. Als zelfs de meest getalenteerde, de meest gezagvolle man van het land niet de moeite neemt of het lef heeft om die angst te lijf te gaan. Wie zal het dan wel doen.…

Martel mij barbaars, tot ik ruwheid kan dragen, murw getemd, tot de kern van existentie. Waar ik, dierlijk haast, het roepen heb gehoord. Schril zwelt het aan, tomeloos van aard, maakt mij zwoegend los van menselijk leed.…

vlegel, vlerk en labbekak geboefte, laaienlichter, klotenklapper ellendeling, rapaille, uilenbal gehaktbal, flapdrol, plurk, schavuit en kwal kwajongen, schijtluis, knuppel, oelewapper jandoedel, kwibus, slome duikelaar serpent, stuk vreten, kwelgeest, teringlijer gedrocht en boeventronie, geitenbreier lamlendig varken, naarling, hork, barbaar…

De grafheuvel groeit tot piramide omrand met bomen van steen waarin ze tekens kerven Klank, beeld en zin verenigd in één oude stem die onvertaald bleef De barbaar werpt boeken in vuur Er bleven er drie gespaard van de tand het vocht dat geduldig doormaalt Drie hele en een handvol snippers en scherven van een urn bleven heel genoeg…

Vroeger sloot men mensen zoals ik op, achter stevige, wrede sloten van een griezelig gekkenhuis vol martelingen door barbaarse instrumenten. Het verschil is minimaal nu ik beweer Rimbaud te zijn en hem ook werkelijk ben, zie ik ze kijken, met argwaan en angst in hun benauwde ogen, de ijzeren sloten van vroeger.…

Zonovergoten, schaduwrijke natuurtuin Je weidsheid is blik verruimend Je kerken en zerken prediken nog Standvastig een eeuwenoud evangelie In de geur van je rozen schuilen retraites Barbaarse kruistochten, vrome pelgrimages En bedevaarttekens van lood of goud Je schenkt ons een Jakobsschelp, geeft een Bidsnoer van letters mee, een spiegelmedaille…

We wijzen met de vinger hoe erg het is, en willen de meisjes van hun eigen cultuur redden, want het is barbaars en mensonwaardig.…

begaan zoals in de geschiedenis De mensheid is overkomen Of zal in de wereld door meer vrouwen aan de top zaken kunnen worden voorkomen Het mannelijke versus het vrouwelijke verdergaande emancipatie van het vrijgevochtene met dure lessen over omgaan met macht heeft een vrouw dezelfde kracht om te leiden daar waar de grote wereld In barbaarse…

Scheld niet uw buren tot barbaren, houd niet de waarheid voor een sloer, Tot een anders leed doe niet zo breed, eng, eng Engeland!…

Nu heersen de barbaren En niemand weet Wanneer de zon weer opkomt...…

Je begreep niets van al die barbaarse haat, je leefde nog in de droomjaren en je vermoorde ziel is meteen door aartsengelen opgevangen, die je leed meteen hebben afgestoft en die je naar het Heiligste van Jahweh brachten, althans dat hoop ik dan maar nu ik een steentje op je gedenksteen leg, bij Onder de Boompjes 65 in Gouda.…

Elk moment verwacht ik haar Maar de deur waait hier dicht Een barbaar die blaast in mijn gezicht Komt grommend klaar Zweet en maagzuur en gal Als klachten van een maanziekte Die rond de middag opzet Een vuurbal die verzweert Welke pil moet wat verzachten?…

hand En weer installeerde ik dan haar mand Haar streng vermanend toe te spreken Had geen enkel effect zo is gebleken Ze heeft ook altijd van die lieve smoesjes Zo zit ik eerdaags met twaalf kroesjes Geef haar de pil maar ze heeft geen handje Dus gooi ik die regelmatig in haar mandje Dan castratie helpt ook zo ik het verkoos Maar dat is barbaars…

De oude tuin vertrapt in honderd jaren, Bloemen ten prooi gevallen aan barbaren, Daar keer ik nimmer weer. Ik ried de smid, Ga met mij door deze poort Betreed de nieuwe bloemenzee, Zingend gaan we binnen Om het leven te beminnen. Geen plaats voor eeuw of decennium, Geen hoge woorden over een millennium Waar alleen de dag zal tellen.…

hun overlevingstrijd hebben ervaren -- wie niet luistert naar in genen geschreven berichten uit het verleden verongelukt en ligt in de bermen der evolutie begraven Zoals het leven opgekrikt door ‘t zonlicht zich moeizaam uit de natte aarde wrikte overstijgt de nieuwe mens z’n oude aard -- op weg naar beschaving dwars door ‘t land der barbaren…

Jij voedde met woede, verdraaide woorden gebruikt, om ander land te verwoesten, dat jouw illusie voortbracht, de barbaarse dingen deden pijn in je buik. Je lachen is mogelijk gedwongen, heeft vlak achter kunst een 'schild' opgebouwd.…

vol van verwondering dat ik zo vaak als muziek heb bemind bladeren laten de geliefde zomer achter als ware het voortaan een vreemdeling zij moeten zich van haar onthechten om te vergaan op de bodem van verwachting waar zij zich met het aardse zullen vervlechten zelfs mensen moeten vaak hun thuis verlaten vluchten dan voor natuurlijk of barbaars…