Alle inzendingen over bedaren

ik wil je omringen met een teder bewegen van mijn lied uit een wilde seringenstruik geboren met jou bedaren onder stille dekens van de ochtend in een tomeloze vaart opdat je zou voelen hoe jouw ziel spreekt in de vruchten van mijn woorden jij het gemis waarin je leeft laat sterven in de openheid van mijn hart…

Gek soms hoe woorden falen in hun doel Hoe ze kronkelen in bochten veranderen in gedrochten en zorgen voor gewoel Hoe ze zijn misbruikt in valse oorlogen en dan levend begraven als gesproken slaven voor blinde ogen Terwijl ze precies gevormd en gekneed zijn om liefde te verklaren om storm te bedaren in menselijk brein…

Uiteindelijk na het geschrevene, kom ik tot bedaren: ik weet, er is nu een nieuw bewustzijn via mijn etherisch lichaam op aarde gekomen. Ik weet: dit is het werk waarvan ik wist te zullen vervullen tot het einde van mijn dromen.…

komt er nimmer tot bedaren na eb is er vloed Het zand altijd prooi de tanden er ingezet waar aan geknaagd De duinen kijken het aan nog droge kruinen 't water aan hun tenen Je wilt.... het oor lenen aan de monotone zang van branding.…

Benauwde gevoelens, en een kloppend hart, wat niet meer kan bedaren. De tijd is gekomen, voor een ontmoeting, met de waarheid. Waaraan niet is te ontkomen. Zijn heilige voetstappen, in deze angstige tijd. Oorlogen en ziektes, kenmerkend voor de eindtijd. Wanneer komt die dag, dat mijn hart stil zal staan?…

Beloften worden snel gedaan zonder erbij stil te staan Wensen worden lang gekoesterd tot ze door kilte zijn overwoekerd Emoties worden tot bedaren gebracht in de koude, donkere stilte van de nacht Varen wij dan wel op één lijn zou het een droom kunnen zijn Hebben wij oog voor de realiteit of is het een schijnwerkelijkheid waarin wij ons…

langzaam, zacht bedaren met haar tevreden in mijn arm, vergeet ik zeer voldaan wetenschappers naam.…

Een vleug van geroezemoes dat de stilte even doet bedaren. Het ongeloof tart de waarheid daagt het smeulend vuur de nacht uit.. De onrust blijft en wakkert de vlam het besef van nog niet wakker zijn aan in het stille voorbijgaan van mijn jaren. R.J. van Tol…

Ik moet me vaak bedaren voor gezworen haat, vergaar het spoor waar ikzelf om vroeg, laat de daden stromen op nog niet gedichte wonden, bewoon het streven om niet in wraak te leven, het bloed blijft niet geronnen, het stroomt oprecht over kale botten en maakt me levensecht. Uit de bundel: 'Slip op de tong' (pama)…

Hoe kort wij elkaar kennen het voelt als levenslang bloed wil ons verwennen in sterke dadendrang buiten elke bedding stromen wij samen over wij zijn elkanders redding in de triomf van tover wij komen tot bedaren in stormen van de pijn wij weten wie we waren en vrezen wie we zijn.…

zal ik wolken raken de eindeloze dreiging van grijsgrauwe stormen die vernieling zijn verschijnen als schicht die zichzelf weerkaatst verwoesting scheppen in schoonheid van licht zal ik geraas ondergaan gebulder beheersen bedarend als briesje het lot weerstaan bevend als riet dat buigzaam gebleken de stilte aanvaardt waar stormen…

zal ik een zucht wezen de streling die regenboogspiegeling van wervelende kleuren dansend doorheen het fraaiste licht gebroken stralen waar liefde weerkaatst het onweer voorbij dagen hernieuwt zal ik stilte zijn het zachte bedaren die kreet in het ijle door iemand gehoord die ene zucht ontsnapt aan jou lippen in…

Ik wat uit m'n evenwicht mijn hartslag uit de pas kwam langzaam tot bedaren. Ze lachte en zei wat kijk je raar! spontaan kreeg ik een zoen. Terwijl ze weg liep keek ik haar blozend na. Toen dacht ik ik zoen haar volgend jaar.…

Liefde een chemische reactie keuze voor het nageslacht een klinische reactie wetenschappers bedachten een kille tegenactie mijn heerlijk gevoel vrijen, strelen jouw lange haren, gezicht, schouders, armen, lichaam en na het vrijen langzaam, zacht bedaren met haar tevreden in mijn armen en vergeet, zeer voldaan Wetenschappers naam…

Woest kapt ze de lianen Haar missie is een doel Zij, een al gevoel Wil zich koelbloedig wanen Haar witte vendelzwaaien Ontvangt de meute koel Ze heeft, zo denkt ze, smoel Zij zou niet overwaaien Als zijnde vis nog vlees Hoe kon ze zich verklaren Tekort schoot elke taal Toen het voor haar verrees Het simpelweg bedaren Had ze haar heilige…

Hoewel,als ik daar hang, zo tussen alle blaren, is het toch reuzen moeilijk, mijn lusten te bedaren. Ik knipoog naar de peren en pruimen bij de beemd, en hoop dat er een pisang komt, dan ga ik lekker vreemd. Spr.2:19…

Wat tot bedaren werd gebracht, als met water besprenkeld stof, wordt herdacht. In over elkaar gelegde landschappen vindt hij één voor één iedereen terug. Alleen: omkeren naar zichzelf kan hij niet. ---------------------------------------------------------------------- uit het werk van de Belgische dichter Eddy van Vliet (1942-2002)…

ik weet dat jij geen rood sprookje bent maar het kapje staat je zo goed past heerlijk op je olijke snoet brengt de wild piekende haren weer tot bedaren speels dans je door het land met de ludieke stappen van het bijdehandje dat straalt wie ze is ook zonder prins en het witte paard heb jij je eigen slot de ophaalbrug is nog…

ik wilde de volheid bezitten een leegte ontvluchten met zoveel donkere muren en mijn armen doen strekken naar luisterende luchten om de vullende verwachting blindelings op te wekken die tot in eeuwigheid zou duren verdwaasd trek ik me op langs dode takken de handen geschuurd nu vol met blaren zocht de eenzaamheid te bedaren die al…

dicht bij de zee de wind in je gezicht in je haren het zout op je lippen een zilveren licht strijkt over het water strijkt over je gezicht brengt je gedachten tot bedaren niet uit te leggen wat je niet kan zeggen niet wilt zeggen wellicht de ruimte, de wind dicht bij de zee maakt je licht geeft ruimte daar waar je hoofd te vol…

Breng me asjeblief nooit, nee, nóóit meer tot bedaren.…

als ik naar de horizon kijk en alras mijn ogen sluit dan zie ik een rode lijn ver voor de einder uit in stilte met beide ogen dicht komt mijn landschap tot bedaren en zijn uiterste polen gelijkgericht bij wijze van spreken, als het ware   hoor ik daar in de verte een stem? is het degene die ik altijd zocht?…

als wij de hoop in het leven opgeven kan alleen het gebed ons nog troost geven God hoort ons gebed, Hij kent onze nood blijft op ons levensschip immer aan boord zelfs als ons schip dreigt onder te gaan blijft de hoop op redding met Hem bestaan Hij zal de storm met Zijn handen bedaren en wij kunnen onze levenszee rustig bevaren…

Als wij de hoop in het leven opgeven kan alleen het gebed ons troost geven God hoort ons gebed, Hij kent onze nood blijft op ons levensschip immer aan boord zelfs als ons schip dreigt onder te gaan blijft de hoop op redding met Hem bestaan Hij zal de storm met Zijn handen bedaren en wij kunnen onze levenszee rustig bevaren.…

in het zachte malse gras vertoeft mijn lijf op zoek naar rust ik zie een bloempje zonder blaren dat bedeesd wil zeggen sssssssst kom toch tot bedaren kijk naar mij en ruik je onrust wordt gesust en je dromen zullen met de wolken varen sluit dan je ogen luister naar het teder zuchten van de wind nog even dan zijn jij en…

Vakantie in zeeland jong en onervaren Experimenterend intiem strelend door de haren Over het strand een ritje met de auto Lopend hand in hand niet lettend op gevaren Twee worden één niet voor kortstondig Verbonden wel voor jaren zeeland op het strand De liefde bloeit op door alle jaren De passie weer gewekt niet meer te bedaren…

hemelsblauw Herfst opent met wolken grijs en grauw Toch staat ze nog even in de wacht Om straks genadeloos toe te slaan Met regen en stormenkracht Bomen verkleuren En worden langzaam kaal De herfst, ze doet het allemaal Met haar schoonheid en onstuimigheid Raakt ze bij velen gevoelige snaren Maar... er komt een dag Dat ze vanzelf weer zal bedaren…

mijn leven beheerst door stormen bracht jij tot bedaren dit hart gedrenkt in zorgen vindt bij jou de rust verdwenen is de kilte het beklemmende gevoel doorbroken werd de stilte liefde schreeuwt mij toe liefde zo intens in mijn leven geslopen eventjes een wens voor altijd een droom en stormen verdwenen zorgen vervlogen warmte…

voorbij dans ik lichtvoetig met ogen gesloten ingekeerd, toekerend naar jou, mijn lief jij die mij roept een glimlach ontluikend een wals van vreugde langs mijn lippen voel mijn tasten kom in mijn sferen kosmos ademloos in tedere verrukking om jou mijn lief kom dan, zing mijn lied stil toch tranen bedaar…

haar familie kwam niet terug zij ontkwam de helse barbaren de foto kan haar niet bedaren Neuengamme und Dachau! de oorlog werd gewonnen maar niet voor haar…