Alle inzendingen over bedauwde morgens

Een late krekel zingt zijn lied in de bedauwde velden. Wat is het, waarvoor hij aandacht vraagt? Hij heeft ons op zijn manier iets te melden. De klamme avondlucht die zijn boodschap draagt. Het behoeft geen geoefende oren. Want eenieder die wil, die kan het horen: “Staak ik straks mijn lied, dan is het eigenlijk al geschied!”…

ze lijkt het leven wel te vieren ze doet niet aan lente of verrijzenis drinkt uit haar mok van overvloedige koffie ontwaakt elke morgen in een nieuw begin gaat slapen in een nieuw einde telt haar zegeningen blootsvoets in het bedauwde gras en weer gaat haar hart tekeer in het ritme van verliefd zijn vernieuwend en vertrouwd…

ontrouw na de nacht met mij vind ik haar ’s morgens terug in morpheus armen…

Blootsvoets loop ik door het bedauwde gras. De dageraad voel ik door mijn longen stromen. Dankbaar voel ik me, omdat ik middenin de herfst, met open ogen leven mag.…

Een mes en een vork in mijn wereld moordwapens vóór acht uur ‘s morgens…

Blauwe suikertjes in een bebloemd wit potje Mark groet 's morgens…

Is het een teken? Nee, tekens verschijnen als -- ze niet nodig zijn.…

Spreek ze ’s morgens uit, goede voornemens. ’s Avonds komt er geen klap van terecht.…

Tussen wanden hangt een zwevend wegennet ragfijn bedauwde spiralen symmetrisch opgezet In het midden troont zonder gewetensbezwaar met kruis getekend de gastvrije eigenaar Een kleverige val vol benarde vrijheidsstrijd waar het woeste trillen slechts ’n kwestie is van tijd Kracht van levensdriften evenbeeld van mensheid door…

met in haar ogen de glimlach van de lente stapt ze blootsvoets de nieuwe morgen tegemoet met rond haar bedauwde lippen een warme lieve groet de echo van haar fluister gedragen door de wind zucht als een zacht wiegen door kruintjes van de bomen langs tere net ontloken bloemkopjes met hun prille lentegeur ik noem haar liefde kun je…

ik zag het lichtspel van de zon in de laag hangende wolken als een heuse trouwjapon waar wind de banen tule bewoog en af en toe ondeugend uiterst subtiel de petticoat oplichtte zij liep op het bedauwde pad met sterke stap en zeker van haar zaak pas toen miste ik haar wederhelft die nog in tweestrijd was of hij ja dan…

(Voor de chagrijnige dame tegenover me) Tover een lach op je gezicht Zo 's morgens vroeg Aan mijn eigen ochtendhumeur Heb ik meer dan genoeg…

Zij stiet de vensterluiken open: Een winterdag, een grauwe mist. Daar komen rasse stappen nader: ’t Zijn vier soldaten met een kist. Wie dragen zij zo vroeg ten grave? Een vreemde knaap, een jong soldaat. De markt is leeg en toe de huizen, En niemand, die er achter gaat. Zo ver van huis alleen gestorven In ’t gasthuis ener vreemde stad,…

Na duister in het prille ochtendgloren als stilte van de nacht nog hoorbaar klinkt schuchter in naaldhout de eerste vogel zingt geen menselijke verstoring is te horen vormt zich als sluier de nevel over ’t veld stil verhullend wat zich afspeelt op de heide als verhelderend licht het zicht verspreidde en ieder door het schouwspel staat versteld…

hij zet z'n stoeltje neer in het vroege zonnetje kijkt naar de mensen die ontwaken groet hen die zoal aan hem voorbijgaan op weg naar het sanitair sommige groeten terug anderen zeggen niets moeten wellicht warmlopen zo krijgt de dichter een goed beeld van de mens op zijn vakantiebestemming…

Ik heb de wekker op zes uur gezet, Want Albert Heijn wil dat ik vroeg ga shoppen. Natuurlijk hebben ze daar knappe koppen, Die liggen als ik shop nog in hun bed. Beseffen die daar niet bij Albert Heijn Hoe senioronvriendelijk ze zijn?…

Door de morgen wordt zij nooit bedauwd geen hand houdt haar zachtjes omvouwd. Zo schuwt zij ieder daglicht dekt met een sluier haar rouwend gezicht. Niemand die haar komt bezoeken. Je kan haar alleen 's nachts en in tranen begroeten.…

Door de morgen wordt zij nooit bedauwd geen hand die haar zachtjes omvouwt. Zij schuwt ieder daglicht dekt met een sluier haar rouwend gezicht niemand die zich tot haar voelt geroepen Je kan haar alleen 's nachts en in tranen begroeten.…

vroeg tot 's morgens vroeg zo geeft de mens al naar gelang gehoor aan innerlijke drang…

Een stripdanseres uit Almere Zou 's morgens balletten gaan leren Dat heeft ze gedaan Geen stervende zwaan Was eerder zo vroeg uit de veren…

Een striptiseuse in Almere Moest 's morgens standjes instuderen Ze vond het goed En zei: als 't moet Dan ben ik heel vroeg uit de veren…

Een wakkere Barack Obama zat 's morgens in zijn pyama. Hij las in de krant hoe het ging met zijn land en zei: 't is nog altijd een drama.…

ik zie ze lopen van 's morgens laat tot 's avonds vroeg zich voorttrekkend door de uitverkoop met tassen vol van " Nooit Genoeg "…

Hoe heb je 'm Dat gelapt, Vroeg de glazenwasser Aan beun de haas Die hem die dag Vóór was geweest En hem 's morgens In alle vroegte Erbij had gelapt…

hij dacht de ganse nacht en nam ’s morgens een kloek besluit : als ik vandaag ophoud met bestaan zal ik maar dadelijk naar de hoeren gaan…

ik zie ze lopen van 's morgens laat tot 's avonds vroeg zich voorttrekkend door de uitverkoop met tassen vol van " Nooit Genoeg "…

sprankelend ten onder De liefdevolle eenzaamheid zal zonder jou, mijn lief nooit meer dezelfde zijn Ik zie jou zo graag zonder woorden fluisteren naar je ademhaling luisteren alsof voor de eerste keer een nachtegaal zich horen laat Gevangen tussen zon en maan ben jij het baken en boei zelfs op grote blote kousenvoeten het bedauwde…

~~~ ’s morgens tuur ik door bevroren ruiten waar ik ’s middags zonnen zal pas na oplossing van rijm kom ik in de zon tot rust ~~~…

Is het mogelijk dat een man, aan wiens handen zoveel bloed en leed kleeft, ´s morgens in de spiegel kijken kan En gewoon verder leeft?…

De rozen die hij kocht zijn nog bedauwd. Een scheermesje, een spiegel en wat coke Staan op tafel klaar voor zo meteen. De kachel doet haar best, maar hij blijft koud. Alles is nog precies zo om hem heen - Maar hij is uit de symfonie verdwenen. Het boek, de maan, de kachel en de rook - Eens, op een dag, verdwijnt dat alles ook.…