Alle inzendingen over behangen slaapkamer

Maar wat ik ook doe en wélke houding ik ook aanneem, je klinkt overal doorheen dit is weer typisch zo’n nacht dat er een startbaan door de slaapkamer loopt Maar dan denk ik, ach, ook aan deze nacht komt een eind?!…

Ik vroeg mijn vader om mijn bed op een andere plek in de slaapkamer te zetten.…

behang groot, ik zing een versje tot een doodskophoofd. maar t helpt niet ik wil leven en niet slapen. Dood. Een lampje aan.-…

gezichten achter glas ansichtkaarten als vlekken op het behang tulpen in een vaas patience en de klok die het vertikt…

' Zij krabt : 'Dans maar met jezelf ...' Sexy-Slaapkamer-Stemmen Sophie…

eenzaam vals zijn hoofd: tijd zonder belang lijdzaam als pijn dooft: 't schreit onder 't behang…

beelden spinnen zich tot leven het behang golft proostend mee bubbels stijgen dronken op en ik drink uit een bodem zee…

daglicht doet pijn, zij wil het niet meer zien en schuift de gordijnen toe schuilend in de slaapkamer krijg ze kopjes van poezenkind en ze voelt zich veilig, want dit is wat ze verwacht de gordijnen blijven dicht slechts een peertje dat de hal verlicht strohalm naar de straat waar ooit iemand langs moet komen…

Het Wake up-light is zaligheid in opstaan Een lamp die zich verkleed heeft als de zon Geeft zóveel energie vanuit de bron Dat je soms vergeefs zoekt naar de stopkraan Het nadeel is helaas niet te negeren: Je moet met factor X je huid insmeren…

'le temps de cerises' zegt men in Frankrijk en natuurlijk ziet de wereld er een stuk fruitiger uit wanneer je behangen bent met kersen…

binnen vier muren kaatsen woorden koud schieten blikken dwars door en langs niets hecht meer het behang laat los…

Het licht in de slaapkamer wordt gefilterd door een regensluier en ik herinner me opeens dat het sprankelende groen van je ogen bij regen altijd iets verschoot. Je droeg een gele jurk toen ik bij het afscheid je natte gezicht in mijn handen nam en kuste.…

in deze doorwaakte nacht hoor ik de klagende roep van een zwarte zwaan in dit winters noordland mijn slaapkamer als wachtkamer ik houd me doof maar mijn lijf wil slapen het duister breekt ben ik de waker die het vuur brandend houdt en wacht op wat komen gaat ben ik bang om me los te maken bang voor het verlies?…

De huiskamer een jasje met revers gescheurd over een kapotte stoel gehangen schoenen volledig afgetrapt De keuken bordjes opgestapeld al weken niet afgewassen de koelkast al lang niet geleegd De slaapkamer het bed keurig opgemaakt de nachtkastjes keurig afgestoft het enige vertrek waar niet is geleefd.…

jij ging op ik had de gordijnen al wat opengeschoven zodat zonnestralen je konden passeren om jouw beeld op de muur van de slaapkamer en face en en profile te projecteren spannend en je lachte toen de zon jou in onverwacht ontmoeten overviel ogen als goud en een lach in de mooiste achttien karaat diamantsetting…

wat in zwart geschreven staat de woordstatus heeft gehaald om op papier te komen is niet het gewone leven maar een eenvoudig surrogaat een betonskelet de slaapkamer zonder bed of hoe een bos met gekapte bomen nog ooit van lente en zomer kan dromen jij bent mijn lezer en de zinnen stylist creëert met witregels kleuren in dit gedicht…

Het goeie goed Hangt op een knaapje Aan de hoge rug Van de houten stoel Voor het bed boven In de slaapkamer. Het goeie goed, Broek geperst, gevouwen, Hemd gewassen, gestreken, Jasje geschuierd, gelucht, Schoenen eronder, Glanzend gepoetst. Het goeie goed wacht, Liefdevol tot het laatst.…

Blauwe waas Lichtjes over het water Zuchten van de dag Die zijn adem uitblaast Nevelig verlangen Naar sluiers van de nacht Die stilletjes maar snel Het land behangen…

vol welbehagen jezelf beter laten zien zoveel schoonheid spreekt steeds weer een nieuw uiterlijk ik hou wel van behangen…

Een jongeman, soms een echte botterik, Maar soms ook een goedaardige vlotterik Echter voor vrouwen was hij bang Kroop het liefst achter het behang "Als ik ze tegenkom," zei hij "dan stotterik."…

mijn huis is behangen met woorden zinnen die spelen met de gedachte dat de muze van de nacht hen wekt om in uren naar het ochtendlicht mijn catastrofes om te smeden tot een tijdloos dicht met allure…

De spoken op het behang het fluisteren van de wind vertellen ons in bange uren wat we al lang weten. Alles is eindig in pijn en verdriet Dus kleur de dagen in het licht van de zon.…

De mens zit vol van die geplogenheden hij bleef leven uit gewoonte alsof hij in zijn lichaam hing met een kapstok en voetstuk behangen met te zware mantel En van de weeromstuit viel hij om…

achter de deur regeert de tirannie angst plakt als een makke huisvlieg aan het behang in een pan suddert het verschraalde leven een kapot glas een stem alles is genoeg…

Haal je hoofd uit de slaapkamer en vertel me dan wat het is dat jij hebt gedaan waardoor de bedorven zin het leven opvoerde en wist te baren gekromd de rug door een paar uit het lood geslagen schouders genageld aan de paal van een staande ovatie ik hoef niet meer te klappen wanneer na iedere seconde de liefde al kreunend wordt…

Toch maar weer de leverancier gebeld, al voor de tweede keer nadat die alles nagelopen had, hersteld en anderszins, is de kraak nu verdwenen uit de slaapkamer, wat een rust!…

De slaapkamer ruikt naar parfum en kruit ik waad door de kleuren van mijn kleren half op hun hangers Je bent weg, op de grond lig je dwingend met al je liefde op een foto van jouw armen om mij heen Jij, de koning, jij wilde mij koninginnig, geen ontembare krabbekat Ik heb alles weer netjes mijn garderobe ingeruimd en de andere kast…

het kon geen oorlog zijn er was melk en brood ze hadden een koe de klok aan de wand tikte gewoon verder vanuit de witte vlek op het behang en vader was stil in zijn urne zo vredig…

ik hoor het weer die akelige stilte in mijn hoofd ik hoor het weer niks is gedoofd ik hoor het weer ik word echt heel bang ook van die enge schaduwen op het behang…

het kon geen oorlog zijn er was melk en brood ze hadden een koe de klok aan de wand tikte gewoon verder vanuit de witte vlek op het behang en vader was stil in zijn urne zo vredig…