Alle inzendingen over belletjes

Vanuit de keuken kijk ik uit op de tuin waar vogels zoeken naar zaad en pieren de esdoorn heeft nog een kale kruin blauwe druifjes rinkelen met hun belletjes de eerste lentejurkjes geven mij zwier geen idee wat de nieuwste mode wordt de krant verkreukel ik tot oud papier gastvrijheid pruttelt in de koffiepot de buurvrouw zet haar raam al…

leegten tussen regels kom ik gedichten tegen een sterveling met koude woorden verliest gezicht aan zwaartekracht hij spijkert donkere kamers kiest de vlucht vooruit breekt zijn breekbare pootjes maar hier is hoop op vrijheid omheen mijn handen omheen mijn ogen het narrenpak staat me wel hoe meer ik dans in malligheid hoe langer belletjes…

Als jij huilt, Dan bouw je luchtkastelen van kristal En maak je belletjes van lucht. Da’s een slecht moment dat beteren zal Dat waait wel over met een snik en een zucht. En toch Heeft dat moment van zich even minder voelen Voor jou een beetje weg van schoonheid brengen.…

Belletjes rinkelen lichtvoetig aan zijn enkels terwijl zijn hart zich ongenaakbaar stelt aan zijn meesters die genieten van het vrolijk twinkelen zijn ogen niet stralend door innerlijk geweld binnen een harlekijnsvel geen tranen geen lach, getekend wellicht geen enkele echte emotie straalt uit zijn 'zijn' zingend op de meest invoelende…

In het park zag ik die, omgevallen en toch nog levende, kastanjeboom vol met kinderen, lachende, huilende schreeuwende, kinderen in zijn kroon, kinderboom met jouw geduld, mijn moeder ..en weet, er is bloesem op die omgevallen kinderboom, kinderbloesem, mijn moeder als kristallen belletjes in hemelse boomgaarden als veertjes uit de vleugels…

In mijn hart brak reeds de lente aan toen ik haar stralende gezichtje zag Van benen, te mooi om op te staan maak ik thans ook nog even gewag In mijn hart laaide een enorm vuur uit een minuscuul vonkje ontstaan Van haar lichaam, haar rank figuur kon mij het prachtige niet ontgaan In mijn hart klonk de zachte klank met zeker honderd belletjes…

De dag begon niet anders dan normaal je werd wakker, zoals eigenlijk altijd na drie koffie pas het slaperige kwijt `t huis compleet met jouw zonnestraal Geen zachte muziek op d' achtergrond geen belletjes, sterrenstof, kaapsviolen laat staan kleine lichtjes met malle capriolen `t begon als een allerdaagse ochtendstond De gong, je trok met…

hij die voor ons sjoemels knibbels ritsels euvel duidt in beeld integer tegelijkertijd kan rimpelen en twinkelen ijlings bijpraat terwijl haagse belletjes toch rinkelen met d'ogen knipperend ruim twintig jaar politiek ontsluit buiten beeld Binnenskamers is hij doorgaans aan het kringelen wij spreken nu uiteraard over de enige echte Ferry Mingelen…

dan wij lief kunnen hebben zij heeft het karakter van een luie beer en denkt soms dat zij een poes is het is niet haar lelijkheid maar de eigen overtuiging van haar schoonheid die haar zo mooi maakt zij is én gedicht én majesteit op haar honden planeet wij zijn slechts instrumenten voor aaien en voeden zij heeft ons met belletjes…

In zijn bontgeruite vod telde hij bootjes die er dreven met zijn ogen die er zomers schreven op de slapersdijk Waar hij gelijk een malle zot was in de ogen van zovelen en de spot dreef zonneklaar met Dwingeland en Knorrepot terwijl de vlakkerige wind genoegzaam er zijn wangen streelde en twee belletjes deed spelen op de punt van zijn marot…

de wereld buiten kijkend luidruchtig levend klemt mij eens te meer dit huis en haar kamers terwijl alles en iedereen voorbij mijn deur gaat hoor ik belletjes rinkelen naast en boven mij slechts de muren met foto's van ooit horen stil luisterend wat ik mijzelf zeg de koffie op tafel met tegenover mij die altijd lege stoel blijft…

En, klingelen er belletjes uit tulpen? Worden mensen daar niet oud? Of zien we nog in een spiegel van raadsels, en weet jij dat ook nog niet? Wonen we daar gewoon in huizen, en hebben we er geen verdriet? Mam, als wij elkaar daar kennen, Is het wel goed daarheen te gaan, Maar jij moet de boel verkennen, dan komen wij achter je aan...…

Vandaag is dag van heimwee naar verloren dingen, mensen ben ik mezelf te veel in wachten op elkaar omdat wij niet zonder kunnen als limonade gazeuse die niet zonder koolzuur (de belletjes) en de rode kleur (bessen) kan Ik werd wakker met jouw handen op mijn ogen en je lag achter mij zag de schuine bovenkootjes van je pinken, keek in…

gadeslaan kaatsen eerst per kolom de lucht weer in om daarna voor altijd onder te gaan na eerst kroontjes door de regen op het wateroppervlak te creëren die vaak met lucht in bellen verkeren en door de druppelkaats ertegen als ze niet van te hoog zijn gevallen meteen weer uit elkaar spatten dat gebeurt massaal in zee kolommetjes waarmee belletjes…

daar is de stilte Alchemistisch dichtbij plotseling voorbij ineens hoor ik bloed kloppend suizen in mijn oren belletjes blij borrelen in mijn darmen mijn voeten vertellen van nieuwe schoenen ik voel de zon van gisteren op m'n armen mijn adem verhaalt van de tochten door mijn alsmaar verkouden neus mijn ogen schreeuwen dat'k moet slapen…

wijsjes uit je holle bolle muziekbuik de geluiden die je maakt door te blazen op mijn huid als was het een grasspriet tegen een strak gebonden trommelvel Je lach die bevrijdt, me gelukkig maakt en mij doet lachen van de weeromstuit Er blaft een hond, men haast zich naar huis voor de regen, die harder klettert op de straten in plassen komen belletjes…

voor een plekje in ons leven dat een stukje moet krijgen voor dat wat we nog niet zien Het is een gevaarlijk stukje tijd want wie weet wat er nu gaat gedijen, niemand zegt wat of dat wat er gedacht wordt, het zijn meer vage omhulsels van de dingen die we eigenlijk niet willen zeggen Toch moeten ze eruit want anders blijven ze binnen alsof het belletjes…

voldoende Flip flap fladder een duim nijpt zich fatsoenlijk vast aan een luchttrappelend plingel plangel prieeltje Ik hang als wind en windstilte uit te wapperen te flapperen boven het balkon regent het kompasnaalden richting en op mijn hoofd ook een reiziger Deze hemelvaarder stapt uit een zwart gat van blonkblankblinkend gouden belletjes…

Mijn vreugde zou gaan en het klingelen der sukkel-belletjes door het geschal van bazuinen vertalen. 16 februarie 1918…

tot zoet je moet de geur en smaak van de traktatie als een romance tussen zintuigen genieten rustig in je eentje of met vrienden bijeen de volle aroma's in balans laten dansen als een torero met zijn rode lap een stier dus hef met liefde genietend het glas omhoog hap in het schuim op de rand van het glas geniet van de sprankelend dansende belletjes…