41248 resultaten.
Zijn ziel
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 887 Te kort duurde de klap,
de voorbereiding ook
Te kort duurde ’t besef,
dat waar ie eindelijk voor koos.
’t einde was, te kort, te snel,
te vreselijk voor woorden
Zijn ziel steeg als hijzelf,
snel omhoog, alsof ie wist
daar houden ze van me!…
Miskraam
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 144 ‘t ruisen
van jouw
moeders
bloed zal
je nooit
meer horen
haar pijn &
levensgroot
verdriet zijn
jouw besef
voorbij…
Tot morgen...
hartenkreet
2.0 met 12 stemmen 1.740 Tot morgen, zeggen we bij
't afscheid.
Maar of morgen nou volgende
week is,
dát ben je bij 't zachtjes
sluiten van de deur, al kwijt.
We lopen de deur uit,
in 't besef,
dat je vergeten bent
dat we er waren.....…
Dwalen
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 182 Dwalen, eeuwig zwervend
al lijkt al, 't oneindig vlak
Toch zoeken, hoop dervend
als varend op het zinkend wrak
en dan op land, geen zicht verwervend
maar voor 't besef, de moed te zwak...…
Al spelevarend...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 58 kom, zet je,
en luister naar 't verhaal van Fram en Boos
die vrolijk bliezen op hun neptrompetje
mijn oren dul maar 'k gunde hen 't verzetje
hoewel ik het mij anders had gedroomd:
dat stille beeld uit oude prentenboeken
waar kindertjes te zien zijn bij 't ontbijt
met chocolademelk en boterkoeken...…
Op gewiekte vissen in Amerika
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.306 Van 't pijnhout vlug ter zeil van alle kanten regenen,
En met hun zilvren glans de zwarte dennen zegenen.…
Uit evenwicht
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 862 Maar nu hij
weg is van
de aarde;
nu hij op 't pad is
in 't heelal.
Nu pas
besef ik
duizend waarden,
die hij jou gaf
voor niemendal.…
Mijn lief fluistert
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 400 Alleen liefde waar ik ben,
Familie, vrienden, iedereen wenst me goed
Ze houden van mij en ik van hen
Ik besta in liefdesgloed
Een traan die breekt mijn wang
en op kijk ik, verschrikt
De zon, mijn ogen, de pijn en het gezang
De wind fluistert in de kuil, verstikt
Het fluistert voorspoed, afscheid in een flard
heimwee, verleden, een afgebroken…
Ik droom je
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 340 Maar dan zegt al 't gevoel
in me vanuit mijn ziel
dat het wel zo is, zó klopt
Ik kan die rilling niet veinzen
de brok in mijn keel
en opwellende tranen
blijdschap en opluchting
dat het je goed gaat, al
klink je nog steeds gehavend
't Is zo idioot, besef ineens
dat trouw en rouw slechts
een letter
met elkaar verschillen
In gevoelsdiepten…
Vertrouwen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 384 Je liet mij als een vogel
op een hand zweven
Ik gaf mij over
kreeg vertrouwen in mijzelf
en in het leven.
Dit zei je,
met een blik of een gebaar:
je bent goed zoals je bent
en veilig was ik
voor elk gevaar.
Het leven had zijn loop
soms als een woeste stroom
Toen het donker werd
bood jij verlichting
in mijn verloren droom.
Een plek…
In mijn stilte
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 290 In mijn stilte zag ik soldaten op het slagveld,
sneuvelen en sterven.
In mijn stilte sloeg de vader de moeder.
In mijn stilte werden kinderen doodgeslagen.
In mijn stilte verkrachtte elke man iedere vrouw.
In mijn eigen stilte
haalde ik adem.
Ik luisterde naar de werking van mijn longen.
Al mijn organen functioneerden nog.
Het lichaam werkt…
Twee bundels stokken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 95 Twee bundels stokken
Heeft hij bij zich,
Kleine jongen in fleurige bloes
Die vluchten moet en dat
Helemaal niet wil -
Niet weg wil van
Zijn thuis, zijn dorp,
Zijn plaats waar hij
Geboren is en gelukkig was
Vader had gevraagd of hij
Twee maal twaalf lange dunne
Stokken wilde snijden uit de
Boom achter het huis -
En terwijl de…
Tempus fugit
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 594 Als troost komt dan 't besef:
de tijd heelt alle wonden.
Dus met nog ietsje lef,
worden we steeds gezonder.…
De ruiter
poëzie
3.0 met 1 stemmen 441 In vlammenpracht, die pralend hem omvangt,
Rijst hoog de ruiter op zijn donker ros,
De wapperende manen waaien los
Van 't edel dier, dat naar 't gebied verlangt,
Waar reiner lucht het vonkelend omprangt,
Waar het zal dolen door 't fantastisch bos
Van sprookjesrijken, waar met vreemde dos
Onaardse kleur 't onaardse land omhangt.…
Galanterie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 164 groetend stap ik de ochtend in
en tover vele vraagtekens op
gezichten die 't huilen nader staat
dan een ontwapende glimlach
steevast wandel ik verder
alwaar hondenuitlaters een
vrolijker humeur bezitten
groeten zij spontaan terug
vol groeiend enthousiasme
kuier ik naar de uitgestrektheid
waar zand tussen m'n tenen kriebelt
golven het…
PRINCESSENMUMMIE.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 697 Dat zwart skelet, van windselen ontdaan,
Waaraan het uitgedroogde vlees nog kleeft,
Die groezelige hoop, waarvoor men beeft, -
Bedenkend het meedogenloos vergaan
Van al wat ademt onder 't licht der maan, -
Die mummie heeft verlangd, geliefd, geleefd
Het volle leven; wat maar 't leven geeft
Heeft zij genoten in haar aards bestaan.…
IN DE MOSKEE.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 259 Trots op het witte ros, dat buigt gedwee,
Verheft hij zich, de Sultan, met gebaar
Van heerschappij, en angstig deint de schaar
In 't vale schemerlicht van de moskee.…
Mijn roommate
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 215 Je zult mee moeten draaien
als is 't tegen je zin,
je zult 't moeten doorlopen
en hopen dat je uiteindelijk wint.
Want zitten in die mallemolen
is echt helemaal niet fijn:
want het enige wat we allen willen
is toch om gezond te zijn.…
Atelier
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 172 De silhouetten
van een creatief proces
dragen al besef van schoonheid.
De stilte
zingt 't nieuw begin
van vergezichten en 't hoog gevoel.
De rust
van deze nacht
was welkom als de dageraad.
Te bouwen
aan gedachtengoed daarvoor is
het nieuwe licht gegeven.…
Lege blik
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 811 mij
Toen heb ik zacht je hand genomen
en het leek of je weer rustig werd
je wilde opstaan uit je bed
maar was vergeten dat je niet kon lopen
En zachtjes neuriede ik jouw lied
zag de herkenning in jouw ogen
je straalde en deinde zachtjes mee
ik wiegde je als was je mijn kind
Hoelang we daar zo hebben gezeten
ik had zelf van tijd geen besef…
Een tergend witte maan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 292 Soms wordt de maan tergend wit
zijn de kraters bloemen in het zand
verdord zoals de dood van deemoed spreekt
ebt het water weg en blijft
het land mijn heldendom
nu schuift er een schaduw
over de zwarte akkers en het besef
dat mijn tijd zoals de nacht voorbij glijdt
en onrust me verblijdt met gulzigheden
van deze nieuwe tijd
het sterven…
Besef je wel
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 263 Dat je de kamers in mijn hart
onbewoond achterlaat
met levende afscheidsbloemen
dat ik niet zal zwijgen
voordat jouw stem weer klinkt
in lentezon en vrouwe behagen
dat ik zal schrijven
zolang mijn geest onvermoeid
jouw gemis nog kan verdragen.…
waterscheiding
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 1.012 afgesplitst land
hemel komt los
van de aarde
oorsprong
op afstand
aloud besef
verzonken
in
vergetelheid…
Het Wad spreekt in stormen
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 242 het Wad graast eeuwig
in het zoute gras nu de storm spreekt
en het water steeds maar hoger stapelt
tegen het groen van de hoge dam
‘k voel me nietig nu de dood
twijfelt aan mijn voeten
er is geen ginder en geen hier
slechts wat bijvallen uit een oud geweten
de wind als een muziekdoos
speelt het spel met ruwe woorden
het pijnigt…
LEVENSMOED
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 105 Ik heb geleerd om te vertrouwen
Gevoeld wat wantrouw met je doet
Geduld betracht om op te bouwen
Ontdekt wat nooit eerder werd vermoed
Gevonden wat lang was verborgen
Gezien wat mij ooit heeft verblind
Los gelaten, al mijn zorgen
Ontdekt hoe belangrijk ik dit vind
Ik heb geleerd te kunnen geven
Zonder verwachting voor iets terug
Leven…
Perspectief
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 153 Het maakt je nederig
En dankbaar
Als je beseft
Waar je nu staat
Dat het bij dingen
Echt belangrijk
In ons leven
Niet om geld
of status gaat
Het geeft Voldoening
Om te voelen
Hoe geluk ontspringt
Uit vaak iets kleins
Hoe makkelijk dingen,
Van weinig waarde
Bijdragen
Tot iets unieks
en heel erg fijns
Het doet je landen
Op beide…
tegenzicht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 35 daar zul je ‘t hebben
het is weer zover
verder dan het oog reikt
in een onbewaakt ogenblik van
volmaakte naaktheid
helder en roerloos
net zo tastbaar als het
blauw dat wolken omringt
verdronken op een terras
wortelend in een lege dorpsschool
waarom zo aanmatigend?
ik ben het al vergeten
en rust nog wat bij een noorderzon…
Het kleed
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 105 Zwervend langs de eilanden
van mijn allereerste kinderjaren
kom ik steeds dichter bij 't besef
hoezeer mijn corpus is gaan verjaren.
En dat zowel 't onbegrijpelijke toeval
alsmede de vermeende opzet van 't leven
gaandeweg voor mijn oude ogen
door onbekende handen worden samengeweven.
In een veelkleurig maar raadselachtig kleed.…
Bestaan
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.462 Als na de winter de kachel uit kan,
besef je dat de winter, een winter is geweest.
Als na een jaar de kalender weg kan,
besef je dat een jaar, een jaar is geweest.
Als na je pensioen het werk is gedaan,
besef je dat werk, je werk is geweest.…
Ik mis je...
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.326 Iets in 't water verheft zich
en heel de oceaan luistert
Alsof een druppel haar in 't hart trof...
Een glinstering onder water
't Doet me denken aan je ogen
Warme klanken
doen 't zeewater zoet smaken
En lijken de lucht
te doen vullen
met 't besef
dat ik je mis...…