Alle inzendingen over bevend

kom dichter, lyrisch over herfst schrijf dat het blad verdort en sterft en dus de dood je even meeneemt je weet, een goede musicus voelt als hij speelt de liefde in zijn lijf, de heimwee en de pijn verzoening met het leven hij voelt de klank, zo diep vanuit de snaren de trilling door zijn bevend hart het ritme, kloppend door zijn aderen…

De oude dame steunde op mijn schouder en schuifelt bevend door de glazen deuren. Op de drempel zegt ze: -het wordt weer kouder, maar de oude lelie begint te geuren Hoor! Hoor! Ze stommelt richting de warande. Hoor, in de hemel speelt Bach mijn sarabande.…

Bevend van angst verstijf ik in het getier. ‘k Zet mijn deur geluidloos op een kier. In de schemernacht zie ik een woedende schim, gebogen over een vertrapte ziel. Weggereten is de liefde in mijn lijf. De grens van woede is bereikt.…

"Bevend klinkt de nachtegaal, schuw trillend van onzekerheid, zingt met haar stem vol tederheid oceanen vol, waarin ik afdaal" Woorden schieten te kort om dat te beschrijven mijn gemoed schiet vol met eeuwig cliché over dat je met me vrêe door je stem langs mijn oren te wrijven.…

vannacht als wolken dromen rijgen rond een volwassen maan en verlangen in jouw rusteloze lichaam waakt zullen mijn vingertoppen zacht het vurig dagen raken traag zoals de zon stijgt om de baren warm te strelen zal mijn mond jou tot verloren drijven in een bevend eb en vloed maar ik zal volgen en me toevertrouwen aan het ritme van…

Eikenheuvels tussen grove den waar je als kind de nachtegaal kwam horen bevend in verboden schemering hoewel ook jongens aardig konden fluiten nog schrijven talingen en eenden op het water lagen aa’s en ee’s onrust onder de oksels een hals vol richting ook wij bewegen uren stap na stap het ritme van miljoenen mensenjaren winter ademt…

heeft een vrachtwagen gekocht een stukje zandweg wordt verhard achtergebleven sporen vinden hun graf er komt asfalt misschien iemand krabt oude verflagen van de muren als plots een zware beklemming over de warme middag valt zwartgrijze rookslierten stijgen op uit schoorstenen een vettige walm besmeurt de hemel met bevende…

Zijn het snurkende gordijnen die de nachtrust verstoren kwellende gaten blijven boren de slapeloze laat kwijnen Is het het bevende behang dat gedachten laat zweven onrust wreed laat kleven voor uren tergend lang Misschien is het bed te klein of praten de matrassen moet je alweer plassen van de vele glazen wijn Blijf maar lekker liggen…

Wind water en buitenvergiet druppel keer op keer onaangekondigd zonder oponthoud maar geruisloos in groen geheveld gras, als de zomer wegkrabbelt die de blinde mol het eerste zag Bevend inderdaad zonder twijfel wakkeren de herfstvuren aan zodat geurige harten licht laten spelen in de mossige schaduw aan weerszijde loef en lij Onvernieuwd…

Al is het trillend, bevend, doceren houdt mij levend. Ook nu gaat het weer lukken dankzij mijn hulpstukken. En zonder assistent ben ik non-existent. Ik denk: ik red het wel, dat stukje tot de bel. Één vraag kwelt mij non-stop: houd ik mijn plas wel op?…

Bevend inderdaad zonder twijfel wakkeren de herfstvuren aan zodat geurige harten licht laten spelen in de mossige schaduw aan weerszijden loef en lij Onvernieuwd danst het water magnifiek de reflectie van ongerepte schoonheid als de natuur in groen verschiet. ------------------------------------- uit: 'De tonen van de replica', 1999.…

Jij zag de zon Jij zag de maan In je dromen Die niet konden bestaan Het licht in jou Kon niet uitgaan Daar waar je steeds was Omringd door vrienden van de geest Die er in de eeuwenlange kosmos zijn geweest Ontmoetingen in de spiritualiteit Ontmoetingen in de verleden tijd Trillend en bevend Vaak in paniek Het leven stukgeslagen Om de zwaarte…

De vlammen stonden bevend en bedeesd te branden in de kerstboom, en daaronder eerbiedig aangetreden om het wonder de ezel en de os, het brave beest. En Jozef ook, misschien het allermeest verwonderd over wat er met en zonder hem was gebeurd, maar blozender, haast blonder en blijer dan hij ooit nog was geweest.…

Vervolg op Pere Pardal, een jonge mus Voordat het musje was vertrokken had het wat bevend zitten mokken op een CD met slaapmuziek: Goldberg zijn variaties, dát is chique. Moeder Natuur kan maar niet jokken dus poepte Pietje kleine brokken waarmee de CD werd versierd en zijn Bevrijdingsuur gevierd.…

Ze lagen bevend in hun bed en durfden er niet uit, behalve een klein meisje dat is opgestaan en toen de gang op ging om voor het spook een lampje aan te doen. -------------------------------------------------------------- uit: 'Wij zijn bijzonder. Misschien zijn wij een wonder' 2012.…

Angstig en zwaar zal het zijn maar mocht er toch weer een reden zijn dan komt zij zeker terug met bevende handen maar nog altijd haar trotse, rechte rug. Liefde zal immers voor haar, altijd overwinnen. Meisje, je woorden kwamen wel degelijk binnen. Al wat zij hiervoor nodig heeft zijn liefdevolle armen waarvoor zij leeft.…

verborgen houden Zodra zij zich openen, een magisch gevoel De witte diva, steeds een ander persoon Het lied klinkt zacht toch sterk Op de bank, decors die voorbij schuiven Veelzijdig, voortbewegend Haar lied, steeds anders dansend met of zonder pijn Een lach, misterieus zwevend, tussen doek en papier Mensen kijken, durven niet, bevend…

Langs de bevende, de zacht ontroerde Luchtspiralen, lopen fijne ritme- Draden, waarop de gestalten dansen, Ener teder dromende muziek. Slechts voor deze die fijn luisteren, Vloeit de kleurengolving van het ritme; En begint de melodie haar loop, Onbekommerd, door het lochtig ruim.…

Nachtelijke roos, die geen dag sieren kan Enkel in bitterheid geurt het frisse water met alsem besmeurt verhitte zenuwbanen ontvouwen Satans plan walm van puin over het doodse veen bevende vingers betasten het moeras kwaad doortrokken halmen beemdgras wazig zicht van tranen en geween tijd versnelt tot eeuwig duren moe getergd, de hoop vergeten…

Door 't rietgordijn, dat in de kamercel Gevangen houdt warmgouden schemering, Zwevende en bevende als een goudkapel, Verdwaalde een zonvonk, uit een kamerding - Kristal of koper - toverende een wel Van kleurenvreugde en stralenflonkering.…

in aboulie verstrikt verstikt de burggraaf zijn distaal gericht zinneleven in een neuralgisch lijden een paraklaas verzet zijn geest een tantefeer bezet voorgoed zijn continuere strijden de man raakt bevend van de baan hij wordt een arme koksiaan met hang naar raskolniken in zijn jaszak huist een hongerige chinchilla in zijn hand een glaasje…

sluimer, liefste, en slaap uw eenzame winterslaap, en ontwaak als de bevende zon door de lentlijke evening gaat, als een vlinder uit haar cocon, als het vuur in uw donkere haard."…

en hoe kort is de tijd, hoe kort is de tijd dat ik als een bevende voorjaarswingerd tegen de machtige muur van het leven hang! waarvoor ben ik bang? ik ben bang voor het uur dat de dood mijn lichaam ontbinden zal en mijn ziel wordt gezet in het vuur. ik ben bang dat ik staan zal tegen de muur en dat de kogel niet missen zal.…

Wachtend op een nieuwe aanval denkend aan je vrouw in nood leunend op het lichaam naast je bevend want je maat is dood. Denkend aan de laatste kogel biddend met de kracht der nood fluitend als een snelle vogel bloedend naar de heldendood.…

Ik had nu een bevende toon, wiskundig gevoel voor oneindigheid. Het was als altijd nacht en ik zag haar liggen in een zonderlinge eenheid van gemurmel en slaap, tot ze draaide rond haar binnenkant als uit een wikkel. Het nest bleef droog, de regen buiten ruiste bedeesd.…

Hoe zoet was de druk van uw hand, Toen ik bevend afluisteren wilde, Van ’t genot dat mijn boezem doortrilde, Van der liefde zo zalige band. Lief meisje! Hoe zoet was de druk van uw hand! Hoe zoet was de kus van uw mond, Toen ge, d’arm om mijn schouder gestrengeld, Mijn zuchten met kussen gemengeld, Mijns harten verlangen verstondt.…

spreek mij van de rode en okeren aarde van de verblindende zon van de almaar opnieuw begonnen dagen van het ploegen van de aarde/haar te laten braken Vertel - de mannen die op een dag op je schaduw hebben gelopen listig zijn geweest met jouw valstrikken op jouw leed hebben gedanst Vertel - de gebroken spiegels de bevuilde muren de bevende…

Benauwd heb ik bevend staan huilen in stilte en verwachtte een wolf die mij zou bevrijden. Er gebeurde niks en het leek of de muze dood was die ik als magere troost nog in mijn hart en hoofd ergens verstopt wist.…

Dan had ik u nooit bevend meer omvat, Nooit meer uw haar gestreeld, zijn geur gesnoven, Met u nooit meer door zomers blijde hoven Gedwaald of laat door de avondlichte stad.…

Mijn tederheid mijn verdriet mijn lied is als het geluid van een zeis die door tarwe maait een lied dat muren naar beneden haalt, je mee neemt naar de hoop van de zon overgoten rivier troost in de opeenhoping van mensen waar de dood rond maait de ziekte om zich heen slaat bevend huilend naar adem snakkend de mensen…