5362 resultaten.
BADENDE KNAPEN.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 573 Mild zaait de zon, door 't klaterloof der popels,
Haar gouden spranken op het stromend water,
Waar, slank en blond, twee vlugge knapen zwemmen,
Als zwanen blank en fier als jonge goden.
Op hals en armen beeft der blaadren schaduw
En vonklend vloeit, van beider brede schouders,
In 't golvenblauw een regen van juwelen.…
Aqua-forti
poëzie
4.0 met 2 stemmen 477 Weet gij wat etsen is ? — Het is flaneren
Op 't koper; 't is in 't zomerschemeruur
Met malse vedelsnaren fantaseren.
't Zijn hartsgeheimpjes, die ons de natuur
Vertrouwt, bij 't dwalen op de hei, bij 't staren
In zee, naar 't wolkje in het zwerk, of waar
In 't biezig meer wat eendjes spelevaren;
't Is duivendons en klauw van d'adelaar.…
Verschil tussen vreugde en verdriet
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 85 Echter de beelden
op het vlies,
zijn schokkend
haast irreëel,
de vreugde verdwijnt
want het verdriet
is teveel!…
Verlangen.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 478 In de nachtlijke stilt' van mijn dromen,
Als geen windeken ruizen in 't groen,
Als geen vogelken fluit in de bomen,
Wekt mij telkens hetzelfde visioen.
Langs de ronding der reuzige bogen,
Stort haar zilveren stromen de maan,
Op de golven, zich heffend ten hogen,
Waar de sterren te vonkelen staan.
Ach! de maan is zo hoog aan de kimme…
DECEMBER.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 795 Nu mist het woud zijn purpren najaarspracht.
Een ritslend kleed van rosse blaadren dekt
De weke wegen, waar 't geplet fluweel
Van plekken mos, smaragdgroen, zichtbaar bleef.
De hoge bomen, zwart en bladerloos,
Wie grijsgroen mos de ruige stammen dekt,
Herdenken, droef, de zoete zomertijd,
En schudden zacht de wijze kale kruin.
In de oude toppen…
Vergiftigd.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 303 Gelijk een vrouw, die weerkeerde over zee
Naar 't vaderland, en zich verkwijnen voelt,
Wijl slopend gif haar traag door de aadren woelt
- Ga waar zij wil, haar smarten neemt zij mee! -
Draag ik de pijn, waar vaak mijn zang op doelt,
Diep in mijn borst en 't rooft mij vreugde en vrêe.
Weer kruipt en knaagt mijn welbekende wee,
Weer…
Lenteknoppen.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 401 De knoppen zwellen in den zoelen nacht.
O! morgen, morgen zullen ze opengaan!
De twijgen trillen en de stille laan
Is diep ontroerd, als een die zwijgt en wacht.
Op 't zwarte water zwemt een enkle zwaan.
Heel in de verte zwijmt een vogelklacht
En op het mos zijgt door de takken zacht
Het zilverlicht der pasontloken maan.
Ik voel…
Zwart glas
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 462 Open mijn ogen,
Wijs me op het glas
Het zilver verandert,
In een donkere plas
Het beeld lijkt amper
Bewogen.…
vertrouwde melodie
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 115 hoe m'n ogen vochtiger worden
meer dan bewogen naar het
verleden dwalen
bij het luisteren naar een oude
melodie waarin het dorp uit
mijn jeugd weerklinkt
hoezeer vertrouwde beelden
en geluiden me nog altijd
weten te raken
in wat mij ooit geborgenheid
schonk, doorheen het leven
nooit verloren ging
hoe het kind in mij me nog…
Deze dodelijke dorst
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 51 warm golfde
het lange al
geel gepunte
hoge gras
onder de vlagen
wind die ver aan
de horizon beelden
deden trillen
wij bewogen
nog stiller dan
de woordloze
omgeving waar
slechts een vogel
schreeuwde om
schaduw en wat
druppels fris
nog zoog hitte
aan de grond die na
de laatste transfusie
water begonnen was
aan brakke lagen…
Woordzoeker
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 297 Van een luisteroor dat doof is
voor de klanken losgevallen
uit een mond die niet kan zeggen
van het woordbeeld dat hij zag
Nu een taal slechts vol gebaren
driftig graven in geheugen
waar de zin niet komt tot snede
maar in wanhoop overgaat
Afa ziet,
maar kan niet zeggen van het beeld
dat heeft bewogen
maar met taal niet werd gevangen…
Droomloze dagen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 128 Wat heb ik
Gesnakt naar
Nachten zonder dromen,
Droomwereld die mijn
Dagelijks bestaan
Met wurgende regelmaat
Op zijn kop zet,
Met het juiste stofje
Is het eindelijk gelukt -
In een soort van overkill,
Ook mijn dagen zijn
Nu zonder dromen,
Niets te verlangen,
Geen wensen, zacht en stil…
volksverhuizing
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 160 ze trekken vermoeid langs de Ararat
met zekerheid gewikkeld in doeken
hun kinderen voorop of op de arm
zwangere vrouwen, mannen zeulen bezit
een touw houdt hun geloof bijeen
richting fort Europa: de poorten gesloten
bruggen geheven en grenzen geslecht
grachten omgeven met stalen messen
een meisje streelt haar hond
de moeder baart, vader…
Het lot behoeft geen oefening
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.043 je nam een washandje
en bewoog het schuim
als een uiteenvallend kleed
van natte kristallen
over je lichaam
snoevend
je nam een hap
en bewoog je lippen
als met woorden
die prettig overvallen
zo aangenaam
proevend
je nam een boek
en bewoog je ogen
als fonkelende sterren
die in de zomernacht vallen
elk hemellichaam
overtroevend…
ja wat wil je
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 4.097 de mensheid bezien in het generaal
met de oudere mens meer speciaal
leeft met een bewogen verleden
hetgeen bij uitstek geldt
voor de beroepschauffeur
die jarenlang door de week
tot vervelens toe altoos goed humeur
tussen de plaatsen Hoorn en Sneek
naar op de radio al is vastgesteld
zonder ook maar enig lussen
met toch de afsluitdijk er nog…
Het stille woord
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 269 het filmpje
is gebroken
de werkelijkheid
staat stil met
beelden uit
geschiedenis
maar heden is
alleen maar wit
er wordt
bewogen zonder
registratie
gesproken in
het stille woord
er lijkt leven
maar de ziel
is men vergeten
de tijd is
zonder inhoud
zijn slag
en spirit kwijt
hoogtes zijn
niet uitgelicht
omdat schaduw
in de dalen…
In fysiek openbaren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 67 in een
gestructureerd beeld
ik raakte materie
voelde contact
wist mij geladen
met alles wat ik zag
in fysiek openbaren
het was een
bijna hemels ervaren
toch hernam de omgeving
zijn deel na dit deja- vu
van het scheppingstoneel…
Het bergmeer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 287 Ik blijf ze dragen : vage beelden van
die vlucht met U, de dagen uit en hoog
omhoog een windzucht door, de tijd bewoog
niet meer,ik scheerde door de lucht en dan
zo ver de wolken in, dat ik niet kan
beschrijven hoe, verrezen in een boog
de witte spitsen van een berg.…
Het bergmeer
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 299 Ik blijf ze dragen: vage beelden van
die vlucht met U, de dagen uit en hoog
omhoog een windzucht door, de tijd bewoog
niet meer,ik scheerde door de lucht en dan
zo ver de wolken in, dat ik niet kan
beschrijven hoe, verrezen in een boog
de witte spitsen van een berg.…
Teveel voor mij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 311 Te groot zijn
de indrukken van beelden
als ik stilsta bij mijn bewogenheid
groot is de schok
te treurig zijn
de wilgen waaraan ik hang
mijn hoop op mededogen en begrip
treurig is de onmacht
te diep zijn
sporen die de droom nalaat
die naast de werkelijkheid bestaat
diep is de afgrond
te waar is
een beloofd land voorgelogen
door profeten…
Uitgeholde nachten
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 177 Oorlogsleed is moeilijk te verzachten
Kersenkernen knarsen machteloos
en andere pitten argeloos
In uitgeholde nachten
verslapen wij ons woelig
onmachtig
sprakeloos…
bewogen dichter
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 254 wat heeft de dichter bewogen
en waar dacht u aan
vraagt men mij weleens
dan denk ik dikwijls
de dichter bewoog nauwelijks
en dacht nergens aan
dus zó kan het ook
een gedichtje schrijven
zonder pretentie
en dan maar wachten
op de reacties…
Een jaar voorbij
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.123 Op een bewogen jaar
kijken we samen terug
en zeggen tegen elkaar
ook deze ging te vlug.
Toch waren het weer
twee en vijftig weken
die voor iedereen
veel te vlug verstreken.
En hoe ouder je wordt
hoe meer je bezint
het leven is voorbij
soms voor het begint.
Geboorte en dood
ze horen bij elkaar
en honger en nood
ook zij waren daar.…
Ivan de realist
netgedicht
4.0 met 35 stemmen 1.269 Bevechter van het kwaad
Die niets echt zitten laat
Zijn taal is zeer apart
De zinnen soms verward
De boodschap helder wit
Rozen in maatje kwart
Bloed gruwel wreedheid
Wilde de brave mijden
Zekerlijk niet meiden
Zijn preek gerechtigheid
Niet af te laten vreugde
Die alle droefheid doodt
De man die deugde
Verjaagt het avondrood
Ivan de bewogen…
Empathie
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 486 Kijk eens naar mij,
laat me je ogen zien,
ik vraag het niet voor niets,
ik ben met je bewogen.
Kijk nu niet weg,
ik heb het al gezien
dat smalle spoor onder je
afgewende ogen.
Zo kijkt de Heer,
Hij ziet je aan
en voor je Hem kunt tonen
wat je zojuist hebt meegemaakt
heeft Hij het al vernomen
en is je troostend
tegemoet gekomen.…
Als katten muizen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 92 Gedreven, nog niet vervlogen,
maar altijd en immer,
besluitenloos bewogen.…
het verleden meedragend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 105 na dagen van
aanwaaiende regens
slingert er een oeverloze
stilte door de velden
droomt zich volop
aan traagheid wennend
een weg naar zee
om zich in het eentonig
rumoer van golven als gewezen
bewogenheid uit te ademen…
bewogen gedicht
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 181 gedichten fluisteren
als bij de ietwat
bewogen foto
het is goed bedoeld
maar toch...…
de dichter dicht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 203 de dichter dicht voor even
het hiaat in zijn gedachten
hij haat de ledigheid
dus wil hij dit verzachten
de tijd vullen met woorden
dat ligt in zijn vermogen
een vleugje poezie
heeft hem altijd bewogen…
Beelden
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 825 Waar de stroom
van beelden
naar buiten keert
dwaal ik in illusies
die mijn werkelijkheid
ontkennen,
en zoek ik de stok
die de spiegel breekt
waarin mijn ogen
de waarheid zien…