Alle inzendingen over bewonderen

ik bewonder de stilte alleen daar voel ik me thuis er is geen enkel geruis alleen maar een zoeken zonder vinden ik bewonder de schaduw in een dal van liefde alleen daar in een wereld van gemis er is een zuchtend gefluister voortdurend in mijn hoofd alleen daar vluchtend van een geloof…

aard van mijn liefde gevoel van bewondering eerbied van natuur…

Door het bewonderen van jou dag. De essentie verloor. Van de fabelachtige pracht. Het zonlicht wat ik altijd in jou zag. Het wonder vertrok. Maar het gevoel bleef betrouwbaar. Ik bewonder jouw aantrekkingskracht.…

Overweldigende luchten, Dreigend zwerk, Baldadige zomerstorm Striemt over het wad - Alleen de vogel leeft, Met zijn kompanen - Van de mens Ontbreekt ieder spoor, Wat een geluk!…

ik bewonder januari om de scherpe vliegtuigsporen in haar blauwe lucht en de paar witte wolkjes die snel op worden gegeten door haar lieve mond ja, ik bewonder haar en naast de donker- bruin gekleurde vensterbank wacht de koffiepot, en kaneelsiroop glijdt over de oude radiator naar beneden beneden waar het gras ligt te roezemoezen…

met geoefende vingers schrijf je levende letters op gevoel die tussen zon en maan zwieren bij het maartse lentelicht gouden zonnestralen vallen op vers wuivend zacht groengras deze waarneembare realiteit geeft nieuwe levenskracht rijpt tot ontplooiing gedurende het groeiseizoen raak je vol bewondering geïnspireerd door de pracht van…

In mijn adem fluister ik hem : "winter bewonderingen op z'n mooist.."…

je spiegelde in dubbel glas een lach die even met vakantie was de verbazing in je ogen kende een reflectie van bewondering de zon scheen een halo in de golven van je lange blonde haar de stem ontbrak maar uit je mimiek kon ik lezen dat je intens veel om me gaf…

Ik vertel je wat ik aan je bewonder. En vertel je hoe graag ik bij je ben. En ik weet dat ik zonder jou, alleen slechts duisternis ken. Het geluk is er nu in overvloed. En met jou aan mijn zij leef ik in mijn droom en weet ik weer hoe liefde zijn moet.…

Bloei grote bloem met hoge steel ik bewonder haar kleur zonnebloem…

Ik ben verliefd op je, omdat ik je bewonder Ik verwonder me gewoon, je bent ongewoon bijzonder En moet ik zonder, dan gaat de zon voor altijd onder…

Ze bewonderen de zon reiken hun lange nekken hun kopjes draaien mee om al het licht te volgen…

(elfje) zonnebloemen met ogen groot als schoteltjes zien we elkaar bewonderend staan…

ze schildert met gevoel de vrouw als een gedicht op het witte doek zoveel bewondering in mijn fluister van vandaag…

Gezapige bewondering, Voor oppervlakte, Onder de kosmische ruis, Van oorspronkelijkheid.…

bewondering Meedogenloos en wreed Door kil geweld van één…

Toen de dag de avond op haar mond kuste, keek ik bewonderend toe, om dan snel huiswaarts te keren, de avond wachtte. Toen de avond de nacht omarmde, en de lichtjes in haar boog bloot gaf, keek ik bewonderend toe, legde mij te ruste. De nacht ging langzaam tot haar stilte.…

Ik bewonder de natuur ze is zo mooi zo puur lach naar de hemel en dan krijg je dat och het oog wil ook wat en zo´n meeuw heeft zat.…

de bewondering liever dan lief het liefst gewoon gebleven ik heb u lief maar blijf wel uzelf dan zie ik u gaarne…

kan ik naar waarde worden geschat overgoten door kristallen draai ik in mijn element zien mensen mij voor wie ik ben knikken vol bewondering naar mij, de ijskoningin…

ooit stond zij boven op een berg en mijn bewondering was groot toen eindelijk het kwartje viel belandde zij liggend in de goot…

Ging hij heen Onder aversie of bewondering Meedogenloos en wreed Door kil geweld van één…

Ik voelde de wind al waaien voor hij onder je rok inging Toen hij dan begon te fluiten deelde ik zijn bewondering Ik ben vlug voor je uitgeweken na het zien van die windstreken…

Maneschijn barmhartig zacht daalt opnieuw neer verspreidt al zijn pracht verbaast me telkens weer Een hemel zeer vereerd dit schouwspel te dragen wat mijn hart nu begeert straalt antwoord op mijn vragen…

Een landschap gekoesterd door felle kleuren Ontvouwt zich als een gezicht De aarde draagt heel het gebeuren In tijdperken van vuur en van licht Wolken van verbeelding drijven mee met de rivier kreten van verrukte verwondering beantwoorden blikken verzadigd plezier Onvermoeibaar stroomt hij verder Glinsterend als een melkweg Met de hemel…

Het schijnt licht te zijn tegen zo’n achtergrond van meer dan spectrum alleen en geen palet drukt zich meer in kleur dan hier deze ochtend dit pijnlijk mooie landschap waarvan de zon haar mond open- valt en een gelukkige ziel zich wandelaar mag wensen.…

Gevallen, bijna haar vleugels verloren, maar ze richt zich op, voelt zich als herboren. Trots, dat ze het heeft gemaakt, ze heeft alles nog, is niets kwijtgeraakt. Minachtend, op het punt om weg te gaan, want ja, zij kan echt, op eigen vleugels staan.…

gulden zon drijft goudsculpturen in de zee weerspiegeld blauw als rode robijn in de trillende schemering streelt een nachtegaal de lucht met gezang groen groeiend gras gehuld in gesluierde nevel kleurt vol schitterend diamantgruis de maan hoog hemelend verblind de nacht als een straalkrans de wereld…

Kom binnen geachte lezer, zet je neder en doe of je lekker thuis bent. (Intussen knagen wij ongestoord tussen haakjes verder) De harde realiteit is hier een droom, een wereld in een wereld. Pas op voor onze woorden want ze vreten tussen de regels door en elke poging van een pointe onderstrepen wij met een knipoog.…

Vooral zijn duiven er om zich te laten bewonderen (in al hun gedragingen), dat zie je zo. --------------------------------- uit: 'Gegroet o........', 1998.…