Alle inzendingen over blaadje OR spin OR bestemming

Er is een web geweven hier aan het raamkozijn ingenieus als kantwerk zo fijn in één nacht kwam het tot leven daar middenin zat de spin met geduld te wachten op haar prooi een vlieg raakte er in verstrikt spin pikte en weg was de vlieg ’n kraai kwam een kijkje nemen bezag met interesse de delicatesse vogel pikte en weg was de spin…

Twijfelend blaadje Ontsluit roze schatkamers Lentebloesem valt…

Het laatste blaadje verrijkt het kleurig grasperk en kust het herfstkleed.…

Zo groent nu ook het kleinste blaadje, maar ja, je hebt het druk…dus ‘k laat je.…

Ik ben een klein snel spinnetje en weef een prachtig web en wacht dan op de vliegen tot ik er eentje heb. Die grijp ik bij zijn kladden wikkel hem in zij ja zo'n lekker vliegie is wel wat voor mij. Zo kan ik rustig leven zoals dat hier nu gaat als iemand met een ragebol me niet m'n hoek uitslaat…

Opeens ging je rennen en keek me niet aan vocht hard voor je leven please laat me toch gaan Ik rilde en walgde al was je maar klein mijn voet in de aanval die maalde jou fijn ik heb je vermoord voor mij een gewin ik zal je begraven jij arme spin…

zelfs in de schaduw van mijn woorden tastte ik naar de zon zoals een spin in haar web zilver door haar draden spon…

Ik ben een jager Er is niets wat ik niet kan Geloof in jezelf Sta nooit stil, maar blijf je verplaatsen. Ik blijf jagen Blijf mijn prooien belagen. Niemand houdt mij tegen. En zal mijn hele leven alles geven Geen prooi zal aan mij ontsnappen Geen prooi zal ik laten lopen Want ik zal altijd in mijzelf blijven geloven Ik ben DE jager De enige…

De spin, een wonderlijk fenomeen Met fijnzinnige precisie weeft ze met ragfijn zachte snaren een schitterend web om zich heen dat door niemand is te evenaren Ze balanceert onverstoord gedragen door de wind met souplesse op haar zijdezachte koord uren in het rond en is haar creatie volbracht hangt ze boven de grond dan rust ze in het…

Dit is een mooie tijd spinnen en slakken in mijn tuin rozen bloeien volmondig…

Nijdig als een spin daar zat ze stil in haar web onverbiddelijk…

het blijft steeds nerveus rondtollen onder een tak éen herfstblaadje, dat schijnbaar los in de lucht hangt vlagen wind zwiepen het oranje blad heen en weer wat zou de spin bewogen hebben voor het maken van die draad? op een ochtend ligt het opeens bij al zijn andere broertjes…

ja toen, ja toen, zag ik een spin in zijn web. Het lot maakt wat zoet is soms wrang; met het bitter sterft het bijengezoem te midden van het levende groen. ja toen, ja toen zag ik de cyclus van het leven gesponnen in een aards netwerk tussen het groen en het vermiljoen.…

naar een andere bestemming In het leven. Uiteindelijk is iedereen onderweg naar de zelfde bestemming. Alleen de plek is anders waar de bestemming is. De bestemming van geluk. Wat is geluk? Geluk is ongrijpbaar. Geluk is een verslavende emotie waar je altijd naar verlangt. Je bent zo dichtbij toch is het zo ver weg.…

Als de Zwarte Weduwe heeft gepaard Nuttigt ze haar man Zo is de natuur, nietwaar? Maar daar hou ik dus niet van Wat is dat voor gewoonte Om je man maar op te eten Als je voor de daad Net nog samen hebt ontbeten Dat wijf heeft maling aan de liefde O mannen, blijf toch ver bij haar vandaan Als zoon ben ik uit haar geboren Wat moet ik…

Gisteren weefde een spin haar web Uitersten van draden Met steeds een middelpunt Dat wacht.…

De spin is geen zoetsappigdier. Met ogen op zijn rug bespiedt hij deze dichter vlug. Verdwijnt hij nog voordat de beeldspraak hem te pakken heeft. Wie op hem eet, die heeft plezier. Wie hem beschrijft komt in zijn web, die houdt hij aan het lijntje, totdat hij 'uit' de bocht verlaat.…

Die zilveren deinende schoot, mijn liefste, dit maagdelijk gave net, dit gruwelijk schone huwelijksbed, dit vangzeil van de dood - ik heb het gesponnen tussen de bomen en tussen de zon en de aarde en al waar ik ontwaarde je zoet-zoemende dolersdromen. Ik vang je op in mijn wiegelend bed O wond in mijn maagdelijk net O liefste verloren in mijn…

Ik was de laatste week 'n beetje bang We zouden er toch nog wel eentje krijgen Elk jaar wanneer de thermometers stijgen Is er een wolf, een poema, of een slang We kunnen de komkommertijd weer in In Rijnsburg loopt een hele enge spin!…

In mezelf op zoek naar zin trek ik uit mijn duister traag wiegend tussen hoog en laag mijn verwarring als de spin die verloren in een vraag zonder einde of begin zichzelf voelt gevangen in zijn vergeefse hinderlaag tot de stille vleugelslag van een vlinder binnendringt in het raadsel van het rag en het sidderende dier tussen zijn…

Heb toen mijn eigen web er maar tussen gehangen, draden van hoop, verlangen, geven en ontvangen, hoe ik tot keus, 'k laat het zijn eigen verloop, onzichtbaar 't patroon, ingenieus, de spin binnenin, dat is een reus!…

Die zilveren deinende schoot, mijn liefste, dit maagdelijk gave net, dit gruwelijk schone huwelijksbed, dit vangzeil van de dood - ik heb het gesponnen tussen de bomen en tussen de zon en de aarde en al waar ik ontwaarde je zoet-zoemende dolersdromen. Ik vang je op in mijn wiegelend bed O wond in mijn maagdelijk net O liefste verloren in mijn…

De spin deed de draad goed kleven. Aan een zijde draadje hing de vlieg in zijn cocon. En dacht: zo snel "vervliegt" het leven.…

De spin poederde haar poten wit en paars en nog een kleur Ze zei tegen haar ouders dat ze niet helemaal niet moesten opblijven laat staan zich zorgen maken Ik ben een frivool doch eerbaar meisje, brulde de spin tegen haar spiegelbeeld en holde naar het feest De volgende dag berichtte de krant over een spin gevangen in een bokaal…

Vannacht nog streelde je een koe in India en ik was erbij terwijl je taart at op Judith's verjaardag Met andere armen zwom je naar mij op het eilandje verborgen in het riet Ik zag je wel op het bankje in de boomgaard van oma en opa een familiegeheim vertellen aan je zus ze had de jurk met ruches aan en was niet…

(haiku) spin wacht met geduld in z’n pas gesponnen web op wie er inlogt…

Zoekend doorkruis je mijn pad, het pad dat ik zoek, vind je de weg die ik ga... Je ontneemt me mijn zicht door mijn hand te nemen voor als de golven komen... en de sterren vallen neer... Je sluit mijn ogen door mijn gedachten te weten nu de golven komen... en de sterren vallen neer...…

En de bestemming is in nevelen gehuld, zal ik ooit die verre bestemming bereiken? Vraag me niet om hoop of om het geduld, want ook ik kan niet in de toekomst kijken. De weg die ik bewandel is soms zo smal, soms lijkt het of ik wandel op een koord. Het is moeilijk je evenwicht te bewaren, en altijd weer die presidenten die liegen.…

Geef me een plekje in je dromen zo’n droom die stiekem glimlachen doet. Laat niet merken dat je wacht gluur niet over je schouder ik ben geen dief in de nacht. Geen zorgen, ik kom, nog niet op zoek je blijft veilig voor te vroeg in toekomst verborgen. Zachter mijn toon, korter mijn tenen gewoon zeggen ‘ik heb me vergist’ kost tijd,…

stil, zachtjes niet bewegen hier was het dat wij zwegen dit plekje paradijs begin … of einde van de reis…