Alle inzendingen over blaffend

[Senryu-light] "Bláffende honden bijten niet," zei de valsaard toen zijn Hector zweeg.…

Alhier zoek ik mijn zonden gisteren is het al te laat de klok tikt en tikt als een kokende hond blaffend genoegen ontrafelt het mysterie.…

tien jaar later zag ik haar weer, ze lachte niet meer er stond een blaffende hond aan haar zij haar sproeten (ooit één lange vakantie) zenuwachtig op een rij...…

loeiend en mekkerend galoppeert zij door de dag Bleerend hinnikend en blaffend brult zij haar gezag Ik spin lik en geef kopjes zolang het mag En dan nog niet dierlijk genoeg in mijn gedrag…

'Een poedel blaffend met Politbureau Verslaafd aan peilingen, alles draait om Geert De vlucht uit ’t Catshuis was totaal verkeerd En onwaarschijnlijk laag is zijn niveau' Wat beide dissidenten nog vergeten? Ze hadden het ‘iets’ eerder kunnen weten…

De aarde scheurt open Alsof een landkaart Wordt uiteen gereten, Duisternis groeit Uit de diepte Waarin het leven Slechts sporadisch Nog voorkomt - Honden blaffen Alsof hun leven Er van afhangt Ze willen redden Wat er nog Te redden valt…

Uitmuntende conditie niet te dik Fris en fruitig, fit van lijf en leden Zelfs niet de kleinste onvolkomenheden Ook nooit een blaffend hoestje of de hik Als dokter zeg ik zonder overdrijven Patient kan nog wel járen door met schrijven.…

Ingeleid door het seizoen door de herfstwind gestript staat het frame achter het staketsel fier tegen de dijk Rijp vereent de krachten van koning winter. Opnieuw dwarrelt de sneeuw veroorzaakt soms letsel De koning te rijk zich zeer gelukkig voelend als 't ijs aangenaam kraakt Honden aan de imponerende voet blaffen slechts, zonder…

Krakende hersenen blaffende gedachte inspirerende gedrochten idioten lachen slimmeriken likken de wonden van het ikke gangen vol slangen op tenen trappen de zonde te misleiden sluipende sluitingstijden vluchtende uit dit godvergeten café van ellende.…

het is koud vandaag verdorie die blaffende hond schiet eens op tekort aan diploma’s voor klagen onze buren hebben weer een nieuwe wagen zij gaat elke week naar de kapper zeg weet je al…. priemende ogen slachtoffergepraat de spelende kinderen hebben ze niet gezien…

Deze nacht schurkt in het geweld van blaffende honden. Omarm mij, schreeuwt de stilte. Het duister is niet meer bij mij in mijn robe hield ik haar gevangen maar nu verloochent zij van kleur. Omarm mij, wie ben ik nog als niemand mij meer draagt.…

Kalenderblaadje eenzaam op je laatste dag, ‘k trek je waggelend af knetterend vuurwerk een mensenzee kijkt omhoog blaffende honden tijdloos ritueel oud glijdt nevelig in nieuw zonder alcohol 2 januari nieuwjaarskussen afgekuist, een lach is te veel…

In ons donker nu, wacht in de verte geen blaffende hond. Zelfs de vogels zingen niet. En hebben de buren zonder woorden hun kinderen in diepe stilte naar bed gebracht. En is de wind uitgewaaid en heeft de gedoofde zon er miljoenen sterren rondgezaaid. Geluidloos is deze nacht.…

zij is het blaffende spreekwoord zij bijt naar het wurgkoord en mept naar de macht zij is mevrouw Hoofdpijn terug van vakantie joepiejajee ze is Minnie Mouse met een kunstgebit een naakte sloerie een gevangene ik?…

Mijn trouwe vriend met je donkere ogen Kijk me niet zo vragend aan Ik kan je niet direct beloven Of we nog uit wandelen gaan Buiten regent het pijpenstelen En je wordt dus heel erg nat Maar wat kan jou dat nu schelen Er bestaan ergere dingen dan dat Zenuwachtig loop je heen en weer Je verliest bijna je geduld Heel luid blaffend ga je tekeer…

de leilinden, windbrekers van het eerste uur verankerd in boerengrond de eindeloze korenvelden de kleine boerderij de grote graanschuur erachter uit het landschap gewist de blaffende hond aan de ketting de kakelende kippen op het erf de altijd kraaiende haan het getjilp van mussen onder de dakpannen de gewortelde boer op klompen…

nu het virus blaffend gaten in het leven vreet weten we dat bomen geen gouden appels dragen nu stemmen verstarren in monotone virustaal wekken we ongeboren woorden tot leven nu we de wet op de zwaartekracht tarten verheffen we gewone mensendingen tot kleine mysteries nu we in de stilte stiller worden…

als standbeelden staren vol verwachting de een zittend de ander liggend twee paar hondenogen naar de voordeur uren terug al weer ging daar doorheen dat weten zij zeker hun beider baasje dat allang ook weer terug moest zijn de staarten wuivend springen zij in vreugde een warm welkom blaffend als de baas verschijnt die in de schuine…

Een scooterdief uit Utrecht trof het bij stelen erg slecht hij werd verraden door een hond die het wegrennen een leuk spelletje vond de dief werd in de kraag gevat omdat de hond blaffend naast hem zat.…

wachtend op gereedstaande tijd dichter bij elkaar, samenvallend het ademt naar verbrande kindsjaren eenmalig vatbaar voor geheugen een nachtelijke hond blaffend door het open raam gierende vliegtuigen, zoekend naar bestemming aan eindige kusten gelijkend op esdoornzoet maar dan flonkerend in zekere mate een gestelde vraag, zich…

je ogen lachen licht als jouw handen liefdevol en uiterst vaardig bezig zijn met verbanden om de schrik van de schaafwond met gepaste pleisters te veranderen van afgrijzen naar kijken zonder lijden het leed is al geleden in de onmacht beneden op de grond met starende mensen en een woest blaffende hond de kleine heeft…

onder gras speciaal die zonder toeverlaat klonk van achter ons familiegraf uit het niets vervaarlijk gegrom ik dacht meteen dat is opa zwichtte voor meneer pastoor om zijn Pasen te mogen vieren naar ze zeggen ook voor oma zelfs in het rijk der hemelen krijgen ze hem nu nog niet om het mocht niet zo zijn de hond van de koster kwam blaffend…

Maar de zomer is een luid blaffende hond. De zomer is een optocht van geluiden en de vliegen raken niet op. Het raam heeft geen enkele functie. -------------------------------------- uit: 'Groter dan de feiten', 2007.…

Maar de zomer is een luid blaffende hond. De zomer is een optocht van geluiden en de vliegen raken niet op. Het raam heeft geen enkele functie. ------------------------------------- uit: 'de kant van de zomer ', 2007.…

een late hond sterft blaffend weg in de aanhef van de zomernacht langsheen de bogaard lijnt de heg de manden waarin ’t plukfruit wacht wielen knarsend in het grind wekken zongebruinde krachten eens de knecht de paarden bindt verlaadt men stil de zomervrachten het duister valt als kar en ruinen tot stilstand komen bij de poort swijlst dansen…

was het Wessinghuizen of Ter Walslage waar wandelaars wonderlijks zagen een boerderij in vroeger dagen afgebroken er was alleen struiken en gras in de schemering kwamen stemmen schuurdeur die piepte rammelende emmer vrouwenstem riep de kinderen die speelden op de deel de dorsvlegelslagen knarsen van een wagen een blaffende hond boerderijgeluiden…

lieve dierenvrienden reis denkbeeldig mee op naar Reeuwijkse Plassen fascinerend minder gigantisch als oceaan en zee een huichelachtige eendenjager terstond een lokeend krijgt een koord rondom enkels naast hem een luid blaffende hond zeer onschuldig moet hij de zwevende vrije eenden roepen enwel een tocht naar de dood…

Blacky maakte me blaffend wakker; hij rook een poes of zag een rakker juist toen de nacht een ster verslond.…

Hij merkte dat de kinderen veel stouter werden en riep de hulp in van zijn oom, een in het bos heel beroemde tovenaar, die zorgde dat kinderen met een grote mond, en dat ging niet helemaal zonder misbaar, terstond veranderden in een blaffende hond.…

als een ongewenste hond uit de wagen getrapt ergens op weg naar het zuiden die het voertuig achterna holt zo lang hij kan, eerst vrolijk blaffend dan wanhopig veld verliest en tenslotte gelaten liggen gaat langs de kant van de weg kop tussen de poten tong uit de muil jachtig nahijgt het spel niet begrijpt niet begrijpt dat er geen…