Alle inzendingen over blanke gave

Uw aanschijn blank en kalm, uw wezen zacht, ze zijn een stil gebed, geheim gedacht.…

Hij zag ze graag blank staan, de straten……

Reeds mag het warm en broeiend zijn, het lam Is onbeschut op 't groene land gelegen In koele nachten nog. De kersenstam Is met de teed're bloesem volgeregen, Die als een kostbaar uitgestrooide zegen Mèt lam en madelief de leiding nam: Tezamen zullen zij het weiland vegen, De bloem, de bloesem en het witte lam! En in de nacht keert…

we graaien draaien langzaam door te vaak als schouwer in het eigen internetdecor sloffen op de derde wereldschoenen eten vrucht van hun seizoenen die door kinderen is geoogst putten uit in decadentie want ons dienstenwerk is nog slechts preventie van een magere status quo toch galeit het spookschip van de wereld in een speed…

Ik leid doorgaans een ongekleurd bestaan Ik laat mijn huid niet door de zon verbranden Ik mijd daarom de zon gekuste stranden Ik wil het liefste in de schaduw staan Zwart, blank of geel het maakt me niet veel uit Maar wit..help...geen pigment meer in mijn huid…

Ach, dacht men in die Engelse praktijk Wij geven een prothese aan wie mank is En of zo'n onderbeen nu zwart of blank is Dat is voor de patiënten toch gelijk? Maar zwarte medemensen weten beter: Die blanke benen lopen voor geen meter…

In de blanke lonken van de maan zat ik neergezonken langs de baan en ik schouwde verre met mijn oog schouwde naar een sterre daar omhoog en de sterre beefde en lonkte op mij* ‘t was alsof zij leefde en lonkte zij en ik zelve beefde en lonkte op haar peinzend dat ik leefde nauwelijks maar peisde dat ik daar zat daar omhoog waar die…

Lippen lispelen een engelenbode, een zacht en mijmerend verhaal dat spreekt van levenden en van doden in een andere dan mensentaal. Rank en lieflijk zijn de klanken die mijn zintuigen weer wekken tot een staat van kunnen danken, kunnen horen zonder spoorslags te vertrekken. Wit als sneeuw is de welgevormde mond die mij nieuwe sagen brengt…

vastberaden coupeer ik ze bewerk de botte punten met mijn scherpe mes, laat me niet langer misleiden door de zoete geur van beloften in een knop een doornenkroon verliest zijn kracht als er geen wil is om te snoeien de steel laat ik weer dragend zijn wat overblijft is rozenhout en een heel klein vleugje pijn…

In Kaapstad was een blanke minnaar. Een zwarte dame - 't was een stuk - moest hij beschermen. Geen geluk ervoer de man. Hij werd geen winnaar. Z'n opdracht ging niet naar behoren. Een neger kon een plan beramen en sloeg 'r aan de haak. De dame ging voor de minnaar zo verloren. Z'n spel is uit. Hij treurt niet lang.…

Maar om het vloeiende bewegende blanke kleed zal het omhulsel afbrokkelen en priemend zonnebloemenlicht zal de tere pit begroeten en haar eigen kracht in de kern ontmoeten....…

kreeg weer de overhand we speelden met het zand als kinderen zo blij jij was weer bij mij in het springen over golven nam ik je mee naar de einder van de zee het water koelde in het diepe onze lijven ik mocht het zout heel teder van je lippen bijten toen we droogden in de volle zon keerde jij je om naast strand heb ik de blanke…

Daar is het blanke zonlicht overal en vult de dag zijn beker tot de rand. Hij spiedt de kleuren, die in 't fijn kristal spelen, als in een kelk van diamant. Lichtdruppen storten in een parelval ; hij ziet niet, hoe zijn achteloze hand de blanke lichtdauw spilt, een zilverval van zon op witgrijs zilvermos en zand.…

God biedt het echte leven aan, door de gave van zijn Zoon. Antje.…

ieder mens heeft een gave dit ligt in het fijn gevoelig weten…

vertrouwd kraakt de trap veilig zijn de cirkels licht die in de kamer stralen alles op zijn vaste plaats alleen de ogen van de hond zien moeder koffie halen zo droom ik over jeugd de eindeloze dagen waarvan de avonden die knusheid gaven een eenvoudig tafereel huis en straat met vaste waarden waar mensen nog betrouwbaar waren…

gave vaas hier staat het vluchtige op http://bit.ly/qQWsso…

Als de Volmaakte Gave, die niets wacht Dan Zelf-verlossing door Volmaakte Daad Sterft hij en Zege is op zijn laatst' gelaat Wanneer hij spreken kan ‘Het is volbracht’.…

ontmoeting met een werkelijkheid waarvan ik het bestaan nooit heb vermoed maar een gevoel geeft te mooi om te benoemen opgetild word ik uit buitensporigheid doordat de zon die zich veel te vaak achter wolken verschuilt me juist vandaag opnieuw laat verstommen bij haar opkomst een stralende beleving waarbij ik discreet mijn gave…

In een bad als een gemankeerde baarmoeder kijk ik terug en reminisceer, het gedaas, de grijperige maanden, de hele winter of discontent. Er was het meisje met de rode laarzen de neuzen waren versleten maar de maantjes van haar vingers waren gaaf En later zat ik aan haar bed en lepelde vermoeide wijsheden binnen.. een frêle bosnimf op ziekenhuiswit…

Wat is nu nog een wonder vandaag Continu word ik omvangen door melancholie in mijn maag Mijn geest reikend naar zielen in mijn omgeving Met nog altijd last van een aardbeving Bevind mezelf gewoon stilletjes prozaïsch discreet Op een lijn met mezelf, zo nuchter alleen Wie kijkt er in, om of op, mee met mij Niemand durft en ik geef je groot…

genieten is de gave van het investeren in wat je het meest begeert zonder het te behoeven bezitten…

Bij het opzeggen van of denken aan het welbekende gebed dat Jezus Zijn leerlingen leerde klinkt steeds de klare zin geef ons heden ons dagelijks brood hier mag de gezonde spijs die men elke dag tot zich neemt de uitbeelding zijn voor het uitvoeren van het daagse werk de weinige dingen ontvangen om toonbaar te leven wat het gangbare doen…

Heer Bommel toont zich in zijn vroege bekendheid vaak doodgemoedereerd zonder enige kleding op Bommelstein zit hij genoegzaam in een stoel rookt vol genot zijn lange pijp die blote bruine berenvacht mag wie dan ook zien een sprong in het water kent geen zwembroek Olivier Berendinus wordt ouder en kuiser draagt meestal een open jas…

in hun museum (de blanken houden van Ishi) (de laatste) tot aan zijn dood door tuberculose waaraan geen blanke (zij houden van hem) meer sterft alleen Ishi de laatste van zijn stam. ------------------------------------------- uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.…

Oorlog Door racisme Blank tegen zwart Er vallen veel doden Angst…

de lotus bloesem in vervuilde wateren blijft lelie blank…

blanke wegpiraat in vliegende vaart geflitst staat er gekleurd op…

Deze geboren vreemdeling op vijandelijke bodem getogen - terzij van fonkelende zonen neven aangehaakte schonen toont hij zijn wonden spreekt hij zijn woorden dichter zonder landstaal deze blanke zwarte blanke oudere broer van miljoenen deze geboren koning. ---------------------------------------------- uit: 'De 100 beste gedichten van…

vertrouwd in vele handen rood op licht blank hout het achteloze spel van engelen in de dop verandert echter snel in strijk en zet vlamt explosief geweld de potentie is geveld het blanke hout brandt dansend fel de zwarte engel naar de hel…