Alle inzendingen over blauwe plekken

van binnen naar buiten de deur valt achter mij dicht op dat moment kan ik geen warmer woord bedenken dan zijn naam ik struikel over verwondering opnieuw de authenticiteit van zijn hart en handen trekt me overeind wrijft over mijn kale kop wanneer hij de blauwe plekken - van angst en 't lage zelfbeeld- uit mijn hoofd trekt…

hou vol omdat het beste nog komen gaat als jij de ogen weer openen kunt omdat de blauwe plekken weg zijn en jij het bestaan verder leven wilt omdat er om jou heen mensen zijn die jou voortdurend nog liefhebben om wie en wat jij hen betekent…

ik lig te ver van bomen af om het roerloze spreken te bezitten het heeft ook geen zin om eerder dan woorden de wind te bevelen of de blauwe plekken in de lucht die langzaam wegtrekken als halsgesnoerde lichtjes wat uit kruinen valt zijn jaren, samen gewaaid rondom een mond; dichtgestopt met schedels en afgestorven bloesems…

Hoe ging het toen, in het geheim van blonde zomernachten toen een vriend je liefde bang voor ontdekking voor het anders zijn dan leeftijdsverschil alles wat ’t leven in petto had blauwe plekken, schrammen in een bad verdoemde dromen is het nog altijd zo, ben jij ook zo leeft ’t steeds in het dronken duister allemaal mensen op zoek naar…

plekken gingen de gasten snel vertrekken De verwondingen verdwijnen snel maar wat je daarna meemaakt is een hel want...…

misschien is voorpret wel het mooiste spel; breekijzertje was niet de opzet elkaar en de regels kennen we dat scheelt wat blauwe plekken bij blindemannetje praten mag niet, voelen wel wat doet een dichter zonder tekst?…

zo. dus jij weet het dan wel van de hemel en hel van blauwe plekken in de lucht en dat groener gras in weer een nieuwe vlucht een glimlach, een zucht dus jij weet het dan wel kan jij je helden ruilen voor wolken of spoken of as van een boom hete lucht voor iets gewoon als chillen thuis maar hoor je de ruis als je wandelt door mijn droom…

Elke dag met blokken aan mijn voeten stap ik naar school met angst gedragen door plicht die roept geslagen, uitgelachen steeds opnieuw vergeten heb ik het tellen van talloze blauwe plekken ik kreeg steeds weer alle schuld al deed ik niets verkeerd mijn zwarte kleding deelt in mijn droefenis zo hoop ik onzichtbaar te zijn in mijn…

Ik zag een meisje Zittend op straat En zie hoe een traan Haar oog verlaat En ik kan het zien Haar huilende ogen Ze zullen nooit Voorgoed opdrogen En ik zie De blauwe plekken En al haar pijn Die haar zal nekken Maar ik ben bang ik durf het niet En loop weer weg Van haar verdriet En de dag erna Dezelfde straat Hoor ik het geluid…

Dat kan niet met blauwe plekken En als hij aan m'n armen en kleren blijft trekken. Laat mij gewoon gaan En blijf van kinderen af. Ga ze niet slaan. Daar zijn ze niet voor bedoeld. Jij weet niet hoe zij zich voelt. Het ergste is nog Dat andere lelijke gedrocht Wat mijn moeder moet zijn. Maar zij doet mij ook alleen maar pijn.…

zijn ingeslikte woorden doorboorden steeds haar geest meest pijnlijk onverwacht bedacht zij deze morgen zorgen in haar hoofd belooft hij weer te praten haten kan zij niet verdriet maakt holle ogen drogen ongezien haar wangen verlangen kent zij steeds reeds weggestreepte dagen vragen durft zij niet ziet bloed en blauwe plekken bekken schuim…

Ze hielden mij zo stevig in de greep, dat in mijn ziel de sporen van hun kneep als blauwe plekken zichtbaar zijn gebleven. Onzeker zwalk ik door een leeg bestaan, de vrijheid is een crime voor al de braven met huisje, boompje, beestje … vaste baan. Er ligt een tijdbom onder ons begraven, die vroeg of laat, doch zeker, af zal gaan.…

Problemen kondigen hun aanwezigheid aan Maar de mijne… niemand ziet ze staan Blauwe plekken, het symbool van pijn Maar niemand wil mijn beschermengel zijn Ik hoef niemand meer te vragen, te zeggen Ze willen niet horen als ik uit wil leggen Mijn rechten onderdrukt, mijn stem gesmoord Ik dans over het dunste levenskoord Ik sta alleen, geen…

Hij zag het licht Zij zag het ook Tot hij het knopje Ineens bewoog Lopend in donker Viel ze over iets heen Maakte ravage Deed pijn aan haar been Licht werd aangeknipt Man zegt; wat nu Zij zegt; ik lig op de grond Wel sodeju Het licht is die nacht Niet weer uitgegaan Zij was bang Opnieuw onderuit te gaan De blauwe plekken …

Tot ze eindelijk wakker werd de blauwe plekken zat, ze stilletjes de woning verliet, om nooit meer terug te keren, ook al had ze haar hart gevolgd, ze hield van hem, met heel haar hart, nu nu zit hij daar wachtend op wat nooit meer gebeurt, ze blijft weg. Voorgoed.…

Jouw brief laat ik gesloten tot hij te oud is om nog in te willen zien dat het anders had gekund: uitgesproken wat er is gebeurd in mij Ik vind niet wat jij vindt van mij ik vind alleen jou in mij Ik zie niet wat jij ziet in mij ik zie alleen jou groeien in mij maar dat houd ik voor mij…

Ze zucht, haar lichaam wordt mama, het valt niet mee: elke dag liefde.…

Mama maakte me wakker Ze omhelsde me snikkend en struikelde in mijn armen de trap af, en ik struikelde in haar armen de trap af, naar papa in de keuken, de armen om elkaar zaten we te huilen maar ik moest terug, zien hoe het met me was ademloos op bed nog warm alsof ik sliep, o je bent dertien ga niet weg, blijf hier bij mij…

Mama is boos, ze laat me Ik moet maar groot genoeg zijn Haar mamatijd is voorbij sinds de scheiding Nog geen nieuw begin Ik moet maar lief zijn voor haar haar verwennen en helpen tot het beter gaat Ik moet maar niet letten op de stemmen die me bespugen met scheldwoorden en mijn gedachten bedekken Ik moet maar naar haar luisteren…

'k heb blauwe plekken van de mensen die over me lopen da's de reden dat ze mijn zondag mogen kopen. Want vandaag ben ik het beu en ook nog zat, dat: ik het helemaal heb gehad!…

Elke ochtend na het reveille fietsen we om het hardst van het kamp naar de Maas In vliegende vaart rijd ik de laatste bocht om, recht in spiksplinternieuw prikkeldraad onzichtbaar in het licht van de zon Als volleerde beulen botsen er meteen twee anderen op mij Lekke band, kapotte kleren In een stripverhaal zou ik nu horizontaal blijven…

De dag heeft boventonen maar ademt zwaar in mij Ik kan met de thema's spelen en buigen voor het applaus ik kan een tegenstem zingen me uitputten tot de avond maar de nachten zijn te kort om bij te komen, ik moet me willens en wetens in de strijd werpen, wat er ook van komt Een dag niet geleden is een dag niet geleefd een dag…

De oorlog verloren, uitgeteld, toonde hij zijn blauwe plekken aan de meester.…

Gebroken loopt zij door de straten kijkt heel angstig om zich heen voelt de eenzaamheid, het haten is van binnen koud als steen nog voelt zij harde mokerslagen blauwe plekken tekenden haar huid kan zij die loodzware last wel dragen onhoorbaar gilt, nee krijt ze het uit moeizaam gaan haar beide benen slepen het gekneusde lichaam mee ineengekropen…

Er is geen druppeltje te ontdekken, maar ook duizend blauwe plekken komen niet door mijn huid naar buiten; mijn lichaam probeert ze in te sluiten.…

ik ben nu even niets helemaal niets een flits toen ik mijn hoofd keerde ik keek om, maar het was verdwenen ja, het kind in mij is weg als het in die droom verscheen zat ook de hemel vol met blauwe plekken en ik? ik ben nu even niets helemaal niets…

We dansen, sporten, fietsen en zingen mee met de liedjes van ons leven, zolang we niet op de woorden letten Anders zouden we struikelen door de klap van de boodschap of over onze gedachten over het bezongen verdriet of de onbeholpenheid van de tekst, hoe de zanger die uit het hoofd heeft kunnen leren? En dat het zo'n toeval is als…

Altijd wel ergens een blauwe plek Voor mij gewoon, voor een ander gek. Elke dag of schreeuwen of slaan Wat heb ik nou weer verkeerd gedaan. In mijn jeugd geen kindertelefoon Mond houden was heel gewoon. Ook geen “Veilig Thuis” Maar meer elk huis heeft zijn kruis.…

Het is fijn dat je aan mij denkt maar een fantasie zou teveel zijn ik ben van mezelf, niet van jou wanneer ik alleen thuis ben aan tafel of in bed, verlangend naar gezelschap of aandacht of niet, ik eet en ik slaap gewoon in de kreukels van de nacht onwetend of de maan schijnt 's Ochtends word ik wakker de vogels wekken mijn zenuwen…

Ik leef in een fantasie ik moet naar de dokter ik ben moeilijk, zeggen ze .....Sommigen mogen me niet .....en ik mag mezelf niet .....als dat meisje .....dat niet in de spiegel wil kijken .....maar graag de aandacht trekt .....dat nooit bang is .....om uitspraken te doen .....om dwars te liggen, gewoon .....om eerlijk te zijn, verlangend…