Alle inzendingen over blijvend spoor

Kristalhelder ademt de nacht haar laatste uren beslaat de adem het venster naar ontwakend licht dauwdruppels schrijven vochtig een naam in het groene gras lachen zacht naar verleden sporen…

Het spoor bijster, als je niet meer begrijpt waarom sommige beslissingen genomen worden. In het water vallen, als een aardigheidje niet overkomt zoals het bedoeld was. Troebel vooruitzicht, wanneer de toekomst er niet rooskleurig uitziet.…

sporen in de sneeuw verborgen aanwezigheid afdruk van leven…

vandaag opnieuw een chaos op het spoor de smoezen zijn vaak niet om aan te horen: computer stuk, de wissels zijn bevroren een vierkant wiel, het achterstel stond voor toch denk ik steeds bij elke nare tijding de echte oorzaak is een slechte leiding…

de nieuwe morgen baant zich een weg door de mist langs gouden sporen…

daar stonden wij samen op een Amsterdams perron te wachten op de stoptrein naar Amersfoort hij dichter/schilder/violist een vanouds bekende ik de dichter/machinist de nog immer onbekende niet de moed hem aan te spreken want ik herinnerde mij tijdig dat C.Buddingh' ooit eens schreef: "goden stoor je niet" en misschien is het…

Een bestaan in de sneltrein, Wisselend van het ene naar het andere spoor.…

Vrees niet bewogen mens we laten geen sporen na tenslotte blijkt dat de mens deuken in water baarde Dat gevoel besluipt me als ik de mens bezig zie met zinloze zaken op de grote levende aarde Als de mens verdwenen is om welke reden ook schudt de aarde z'n vacht en vormt nieuw evenwicht Bevrijdt van de luizen in z'n schurftige pels…

hij plant zijn sporen in mijn huis alle deuren open de kraan blijft lopen jas over een stoel midden in de keuken een schoen lege flessen vuile glazen handdoek naast het bad alles kletsnat hij is duidelijk aanwezig en als ik slapen wil galmt vlakbij een film op de tv hijzelf in diepe rust de kasten gapen weg melk cola chocola…

Van west naar oost trekt stralend zilver tweelopig een kortlevend spoor…

Zoek de sporen van mijn voetstappen, die in de jaren zijn vervaagd door de tijd. Huizen als stille schaduwen, die zijn omgeven met beelden uit een verleden. Verdwalen zal ik niet, maar zoek naar een teken of naar de zin van het bestaan. Dwaal verder door bekende straten op zoek naar de tijd die voorgoed verloren is gegaan.…

De trein loopt over de rails, die het land ontsiert de rails met elektriciteitsdraden die in de lucht hangen, kruisen en doorkruisen ons land en vele landen met ons mee. De rails is (lijkt het) oneindig de rails stopt nergens, net als het treinkaartje van het leven, eenmaal door een conducteur van onbestemd beroep ons gegeven. Is ie eenmaal…

De twijfelzaaier was met ongebonden handen vertrokken met zorgeloze haren zwervend over akkers, uitgewuifd door goudgele aren, verwaait het stuifmeel van het rusteloze gedachtegoed, opgebonden tot zover de wereld reikt maar nergens schijnt te kiemen, het spoor is niet meer wat het lijkt.…

Probeer mijn gedachten In het gareel te houden, Maar een kruiwagen vol Met levendige kikkers Is makkelijker te controleren Dan mijn gedachten die Onverhoeds alle kanten opspringen, Zo wendbaar zijn ze, zo licht, Moeilijk te houden op het juiste spoor, Zonder er ook maar enige grip op te krijgen Gaan ze er met mijzelf vandoor…

Jouw kleurrijkheid liet bij mij sporen na met zachte penseelstreken op het palet van m'n gevoel je liet me zweven op de rand van de regenboog je raakte me net zoals jij mij? zullen onze kleuren nog matchen of zijn die van mij iets te fel en worden ze van jou wat vaag is er dan nog sprake van een mooi samenspel?…

Als ik zelf ten prooi val aan het doen van de dingen die ik haat, wat ben ik dan als ik mezelf achterlaat? Een hypocriete eenzaad of een showman onder een spotplaat, met de spot op mij gericht, in de wereld, het gesticht…

je stierf zoals je bent geboren, in de blijvende voren is mijn leven wat verloren,tot ook de nacht mij omsluit.…

ik blaas wensen door pluizige parapluutjes zaad danst op aarde…

NS Nu Snap ik je Na Sneeuw Nog Steeds Niet Sneller Natte Sporen Nieuwe Stellen en No Silence Nieuw Station Nee Stupide Nieuwe Seinen en No Sorry Nee heel Spijtig, ook Na Stuifsneeuw volgt Nul Service Niet meer Starten Nimmer Stoppen Nooit meer Slapen Nee, wat Stom…

over blijvend gemis kan ik kort zijn het blijft levenslang...…

maar over is het lijden blijvend zijn jouw poëmen en ik ben blij dat ik eens jouw tedere stem heb horen klinken als in een lemen hut met een open haard je raakte de essentie de grijze bard in jou vol ongekende dimensie bedankt voor jouw rijke sporen maar je bent ons nog veel en veel meer waard.…

verloren, alle sporen gewist Een schreeuw gesmoord, een snik verstikt Door ijdel vermoeden verzwolgen In de golven der waanzin voorgoed ten onder…

Als regelmatige gebruiker van het spoor Geef ik u het volgende door. Houdt u veel van ongemakken, Moet voor het reizen de trein eens pakken, Die ongemakken zijn wel gratis hoor. Hopelijk bent u van het soort, Dat zelf wel goed spoort.…

vleselijke lust de altijd blijvende wond het kind bedorven…

het blijvend gemis daarover kan ik kort zijn het blijft levenslang…

de kortste weg naar blijvende tevredenheid is minder bezit…

Door je tijd, zo spaarzaam, voel ik me in no time op het spoor hoe kort 't moment van huid en haar en stem, om mij gewaar van het blijvende in alles wat verandert, gaat en komt, gewaar hoe onze bron dezelfde is eender als die van dier, insect, het blad, zwart vastgeplakt op straat, dan oplost in de regen en ook de as, maar ons huis in het…

Y.o.l.o, ook vannacht Was het weer raak, Dronken meute die Vanaf rijksweg A7 Al malend de onderweg Opgepikte junkfood Wegwerkt en dan als Dank voor het aangenaam In dronkenschap verpozen De omhulsels over een Lengte van meer dan Vijfhonderd meter In de openbare berm Heeft geflikkerd - Alles ligt er, Inclusief afrekenbon…

Door het heden blijvend afgetroefd zit zij onbeweeglijk staart bedroefd naar een beeld ver in de verte ogen in één richting blijvend vastgeschroefd Slechts een ader klopt op haar hand als teken van leven Hoe communiceer je met de schaduw van een schim van een mens met haar hoofd reeds in de hemel en haar lijf nog op de aardse…

Verdriet dat is een spoor, is een spoor, is een spoor.…