Alle inzendingen over bliksemflits

weerlicht bliksemflits gedonder in de glazen toekomst voorspellen…

In een flits kom jij voorbij de klap hoorbaar tot in de geest de lichtflits raakt de ziel donder en bliksem val hier voor je neer lachend door de tranen heen vraag ik je wil je meer geef me de donderstorm die nodig is om deze orkaan tegen te houden van de ondergang de storm samen laten samensmelten tot elk bloem en vlinder weer tevoorschijn…

Ik zag in een bliksemflits die de nacht verlichtte, dat ik sterker was dan zij. Zij, die de oorlog onderschreven, die voor het geweld niet beven. Maar wij, vredebroeders, staan krachtig tezamen en geven niet onze laatste adem.…

De bliksemflits splitst de spits. De donder trommelt op de toren. De nacht valt. In een schicht ontwaar ik de klok. Een opname. Zo blijf ik op. De nacht duurt. Gutsend regent het oude wijven. Alle dagdingen verdrijven. De nacht vlucht. Fasten seat belts.…

zacht vlaagt een eerste koele wind langs de verdroogde haag het donker stapelt zich ontlaadt in felle bliksemflits nog is het drukkend stil de laatste vogels vluchten met een verbaasde gil dan opent hemel in opkomend suizen haar grootste sluizen het begeleidend gedonder overstemt al snel dit regenwonder waar het droge land…

we wolkten op de wind in vederlichte lagen nog voerde wit wollig gekruld de boventoon maar de thermiek spiraalde zwart de onschuld binnen het buien kon beginnen met een eerste bliksemflits maar in ontlading verregende het zwart de wind nam langzaam af wij wolkten weer geboortewit na de laatste donderklap…

hier,in de oerpolder janken de wolven hun lied boven tot onder bliksemflits en dan de donder het oerbos fluistert de waarheid luister maar naar haar kwetsbaarheid de ongelijkheidsstrijd neon tijgers als krijgers bereid zij aan zij dansen wij stijden wij zij aan zij te strijden om alles en iedereen om deze adembenemende tuin te…

bloeiend in al haar pracht en praal Als een zonnetje zou ik willen leven warmte gevend met haar zonnestraal Als een waterval zou ik willen leven meegaand met de wind verkoeling gevend voor ons allemaal Als de sterren zou ik willen leven schitterend in de lucht Als de maan zou ik willen leven schijnend, voor niets op de vlucht Als een bliksemflits…

niet zo sterk als altijd even niet meer vooruit gewoon een paar passen terug gewoon weer doorgaan met een berg op je rug wij konden alles aan wij zaten vooraan maar nu is alles kapot geen lach op de mond even in de put even zonder geluk even beseffen dat het leven niet meer is dan een aantal lessen volg de rest en je staat stil een bliksemflits…

Twee lichamen tegenover elkaar Zijn soms twee golven En de nacht is de oceaan Twee lichamen tegenover elkaar Zijn soms twee stenen En de nacht een woestenij Twee lichamen tegenover elkaar Zijn soms wortels In de nacht vastgebonden Twee lichamen tegenover elkaar Zijn soms zakmessen En de nacht een bliksemflits Twee lichamen tegenover…

Een bliksemflits die uit het niets ontstak, de liefde die onze harten deed ontbranden, als in een droom pakte ik jou bij de handen, jij mij toen kuste toen jouw eerste schroom brak.…

tussen grenzen van hoop en vrezen Ze zijn niet meer of minder dan een sleur Van alle jaren wisselende seizoenen Die zich als de getijden verzoenen Door de verschillen in klimaat en kleur Als ’t langzaam herwaarts schuiven van wolken Zowel langs strakke Pruisisch blauwe lucht Of somber door ’t grauw firmament kolken Voor donder of felle bliksemflits…

Ik verzet me tegen de gedachten Zinloos Ik denk het ondenkbare Bliksemflits Mijn hoofd begint te tollen, in een sneltreinvaart de wereld rond Bewustzijn Een wolk probeert zich sterk te houden, desondanks Zij Ik verlang naar de zon, die met een stralende lach, mij uit een deken van grijs redt Ze zoekt haar weg Ik klem mijn kaken…

Ik kijk uit het raam naar paars bevruchte wolken vlak voordat een bliksemflits door de hemel snijdt de uitgestorven buurt op zijn grondvesten schuit voel ik het donker haast over me heen glijden.…

gehuld in een bloeddoorlopen laken verregenend wegdruipende in de goot Richtend mijn gezicht opwaarts ten Hemel met slechts één brandende vraag Als wij zijn geschapen naar Uw evenbeeld had U dan ook van de daken geschreeuwd Laat eens wat zien, een teken, Het Eeuwigdurend Licht maar al wat ik hoor is wat flauw gedonder en zie een vage bliksemflits…

Striemt opnieuw een bliksemflits die inslaat op die onmens. Hij krimpt van de schrik, hij krimpt en wordt kleiner. Zijn lijf, hé... wordt lieflijk als een kind met groene glansogen vol geheimen. Hij ziet gracieuze grotten en fosforverten, terwijl de zon doorbreekt en daar een tweede in de holte van zijn hart, feller, vol aroma's.…

Zand in mijn schoenen en vliegen rond mijn hoofd gevallen boom in het water, door een bliksemflits gekloofd. Oosthaven Lente of zomer, herfst of winter, het maakt niet uit wanneer je er komt, want hoe dan ook je vindt er, rust in beweging, het golft eb en vloed het zijn van die momenten en die doen een mens zo goed.…

Dan stort gij neder, ijd'le trits, Door donderslag en bliksemflits! En stelt zich de Oude, ervaren Gids Weer welgemoed aan 's dichtkunst's spits!…

Zag hij overal een bliksemflits. Bas was bang, zo vreselijk bang, Want onweer duurt altijd zo lang. Van donkere wolken en grijze luchten Moet hij dan ook heel erg zuchten. Moet hij ´s avonds om acht uur naar bed Kijkt hij nog even op het internet. Zo staat hij, neus tegen de ruiten, En kijkt met bange ogen naar buiten.…

geweld is niet de weg of toch elf de helft nog niet verteld held manier ik geef maar krijg niet veel het kookpunt is bereikt de soldaat in oneindigheid als je voor me loopt loop ik niet weg heb jij effe pech ik verlies mijzelf in het slecht al die namen zo nep o ik vraag nu naar dikke pret als jij je rot schrikt spelfout bliksemflits…