Alle inzendingen over bloedt

Houvast snijdt mijn handen, bloedt mijn bloed, verliest mijn blaren. Rauw glijdt langs de wand mijn bast. Touw is strohalm, is mijn angst die beter past. Ik blijf dus hangen zeker van de afstand die ik nauwelijks durf te klaren want dat touw... hoe houd ik dat in godsnaam vast.…

daar zit een meisje gebogen in de hoek huilend haar gezicht, nat van tranen vertelt woorden zonder geluid haar ogen vol met tranen vertellen de pijn zonder geluid haar polsen vol met krassen vertellen het verdriet zonder geluid ze huilt ze bloedt ze schreeuwt ze sterft zonder geluid…

Intens verdriet, mijn hart bloedt rood, gestoken door de haat. Veel tranen vloeien, luid gekrijs, en schreeuwen, schelden, slaan. O, bitt're smart en tegenheen; O, diepe val en mens en kind; Vlucht, vlucht toch veilig heen!…

Jij met je zacht teruggetrokken manieren Op de treurige lentedag Je bloed, in waarheid en deugd En wanneer het menselijk hart bloedt Het mooiste van allemaal Overwoekerd met leugens Als een donkerrode perfectie Bloed jij in de schaduw van de dood En vertelt me de woorden Die je vandaag of morgen Niet zeggen zou…

wanneer jij bloedt…

rennen voor het leven op schaal van dooierdood gevolgd door kip zonder kop met drie slagen om de arm de week doormidden zagen net doen alsof je neus bloedt er is zo onmenselijk veel maar god kan windeieren leggen tijdens het luchtje-scheppen en hongerstilte laten beven want hij broedt de adressen uit…

De geknotte wilg Die geen tranen Bloedt, maar Uitlopers kent Die door winterzon En waterig winterweer Nu al vooruitlopen Op wat komen gaat - Lentevogels die In struik en gras Van geen ophouden Weten en zingen Alsof hun leven Er nu al vanaf hangt: Zwijgend glimlach ik Bij zoveel vrolijkheid Hun en mijn nieuwe Leven tegemoet…

Mijn lippen zijn gezwollen, Mijn bloedt kolk door mijn lijf, De wereld om me heen vergeten, Alsof ik op wolkjes drijf. Het voelt als een sprookje, Samen zij aan zij, En ik mag er in geloven, Want je hartje behoort aan mij!…

Dit geduw en getrek Het doet ons beide geen goed Ik zit in jouw hart Terwijl mijn hart bloedt Ik wil bij jou zijn Maar jij duwt me weg Jij wil me zien We voeren een psychisch gevecht Waar is de hoop? Ooit was dit puur Is het lichtje in ons hart Nu slechts uitgewakkerd vuur?…

Alles gaat door ook mijn leven stort niet in maar het gemis De wond die in mij bloedt om wat had kunnen zijn dat warme bloed dat gemis Jij kende mij zoals ik gekend wil zijn zo dubbel is mijn gemis Jouw schoonheid moeten gaan zien in andere wonderen van mensen in het gemis…

hoe ze struikelt over de schaduw van de maan oude sporen zuchten in de takken van de bomen het bruidskleed van de nacht stilletjes bloedt in de dageraad van nooit gezegd ik raap verkrampte woorden op ruik de geur van kwetsbaar en alleen draag het meisje in de binnenzak van mijn schoot veilig en geborgen mag ze scheurletsels huilen…

hij zoekt zijn broer en vrede in de eis voorvaderlijk land gescheiden door zijn moordenaarshand de kwade zoon biedt weer een wang arrogantie is nu bang in de schrift stond Abel aan de andere kant de bom was zwaar van haat en kracht die Kain bijbels terug bij Abel bracht familie bloedt herinnering…

hand in hand wandelen langs het strand eindeloos geen fax, mobiel bezinnen voel je ziel luister de branding spoelt zachtjes het geluid voelt rustgevend een rode gloed vloed de lucht bloedt indringend een bewuste vlucht vakantie weg uit haast stilleven Lanzarote 4.6.03…

Touwslagersgang Er sterft iets af bij mij ik weet nog niet wat het is maar het brandt, het bloedt, het barst ‘s avonds wordt het erger we gaan steeds later naar bed het komt op en zakt weer af en de dagen lengen niet tot beter. Ik ben in de touwslagergang en zeg je, ik word chagrijnig, want het brandt, het bloedt en het barst.…

de oprechtheid van de groene plastic beker met witte stippen de baldadigheid van de tandenborstel met wijd uitstaande haren de eerlijke ouderdom van de half op- gerolde tube zo zou ik iedere morgen willen denken even duidelijk mijn woorden als de beweging waarmee ik poets en poets tot het tandvlees bloedt ---------------…

Je staat daar maar te staren Alsof je niets te zeggen hebt Liefde is een staat van zijn Een manier van er wezen Je houd van kunst Muziek die je drijft Beethoven die je aanbidt Dan ga ik op mijn knieën En bloedt mijn hart Een rode vloed van onzekerheid Maar het maakt niet uit Want de klank waarmee jij de woorden ik hou van jou uitspreekt…

Schrijven is meestal de heler van de pijnen in mijn hoofd Alsof de inkt in het papier het vuur van de vijand dooft Ook dit verdriet heb ik al gegoten in mooie woorden en rijmende zinnen maar dichten heeft zijn kracht verloren Het bloedt nog steeds hier diep vanbinnen Ik wil alleen maar een beetje warmte Iemand die mijn tranen kust Iemand…

het hoogste wezen is respect de hoeder van vrijheid kleurrijk woord en genadig oor waanzin woekert vrijheid bloedt haar geest gegijzeld door dogma en wraakzucht de hoeder verkracht tot wapen van woede duizend grote bekken honderd dove oren vijftien kogels twee messen een leven nul 0…

Als een wenkbrauw bloedt de einder. ---------------------------------------------- uit: 'Callahan en andere gedaanten', 2004.…

De wond gehecht bloedt des te meer. Een meisje kijkt. Een meisje staart. Haar blijft geen traan bespaard Ze kijkt, bezwijkt. De snaar onaangeraakt.…

je greep bloedt in mijn schouder onder jouw weidse veren balancerend even nog die warmte in een scherpe groet ik heb je diepe vrijheidsdrift verstaan de ongebonden eenzaamheid begrepen tussen regels door geweten dat liefde ook betekent los te laten door te gaan 14-02-2016 *Voor H. Mac Donald en T.H. White…

Vergeefs heb ik je naam gevraagd om in jouw erbarmen te graveren, verdrink me in het eenzaam zijn, zaaigoed uit de morgengloed doet mij bezweet ontwaken, een vurig nachtveulen heb ik aan de blindste en tevens de laatste bieder verkocht kloppend in het uurwerk van het lot, zal het masker van het hart kleur bekennen voor het bloedt…

Het is tijd, geen kasjmier meer, geen zijde, zachte vachten en vanillelakens niet mijn bloed laten koken in een waterval met duizend vingers koudvuur op mijn huid maar onder zoete zoemende lindebloesems echt kussen achter wuivende gordijnen samen verdwijnen in een grenzeloos lichaam dat niet langer bloedt van verlangen een kind…

manifestanten manifesteren manifest stenengooiers doen de rest pas hun eerste school ontgroeid de vlam erin vaderland zonder vader moeders zijn het noorden kwijt de burger laat gebeuren wat gebeurt om de naam racist te mijden betalen zal hij broederlijk voor de vijand onder zijn gelijken kostbare vrijheid ligt aan diggelen Europa bloedt…

hoe je zachtjes slaapt en hoe je zelfs mijn hand niet wilt, wit en weggetrokken in de waas van niets rechtop steunt de stoel het oude lijfje niet veel groter, dan het kind dat in haar ogen nestelt langzaam steelt de dood jouw immer grijze haren uit de wirwar van vandaag mijn hart bloedt witte dochtertranen langs jouw stille wang…

De nacht bloedt dood in zijn allerzieligste vorm als je me niet langer bemint doodt de maan borstverheffend de vegetatie op het zielenvlees als je me niet langer liefhebt verteren baardige wolken het leven en geloof tot diepe stugge velden Toon me in jouw ogen spiegelbeeld en evenbeeld het wonder van de lichterlaaie de dageraad…

Het heeft de kroon met doornen afgedaan en zwart zijn hoofd bloedt uit in haar bestaan. ’t Malen der motoren heeft het afgezet het zweeft en glijdt en zal in haar vergaan: haar git is zijn licht, zijn plicht is haar wet.…

wandelen hand in hand langs het strand eindeloos de horizon als doel miljoenen lavakorrels rollebollen in de wind zachtjes klotst de branding het geluid kietelt mijn oren het wordt vloed een rode gloed de lucht bloedt hartverscheurend twee meeuwen vliegen schreeuwend de zonsondergang tegemoet vakantie een bewuste vlucht…

vermalen doelen, onuitwisbaar miskent en toch eenvoudigweg te herleiden naar de noemer van het bestaan beelden doen er niet meer toe het aangezicht is majestueus liefde bloedt niet in open wonden verder dan mijzelf kan ik niet gaan ik peil mijn eigen diepte strooi geen strooisels zonder doel maar raap graag het miskende nooit voor…

jij bloeit bundels wit in het groen van leven niet de licht verteerbare kost maar het exceptionele deelt wondertjes van laaiend vuur tot aan de diepste smart fileert de dagelijkse zaken legt excessen snel apart waar leven bloedt op het scherpst van de snede heb jij in rood de bloei en dood in bundels wit beschreven…