Alle inzendingen over bloeien OR leven OR dood

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

De zwachtels van de dood omsluiten vaak het leven: de tranen om de moederschoot onvruchtbaar steeds gebleven; de armoe van de woorden die het diepste niet ontsluiten, de vriendschap die niet bloeien kan want tederheid blijft buiten.…

Dicht opeen bloeien wilgenroos en duizendblad waar het slachthuis stond: wild leven ontluikt geurig na de zakelijke dood. Naast de autoweg ligt een grote tros bloemen, vol gonzend leven, zingend voor mensen vol bloei, die hier de dood vonden.…

Zoals zich in het voorjaar soms nog één bruin appeltje verbeten vasthoudt aan de tak die bijna weer in bloei staat zo hangt zij aan het leven. Kogelvrij door crème en rouge maar met het vaag vermoeden dat de dood loert door het sleutelgat. ---------------------------------------------- Uit: 'Oranjebal', 1975.…

ach allerliefste mijn jij ligt hier dood terneer mijn leven heeft geen zin zonder jou in mijn armen wat moeten twee geliefden als haat tussen families heerst de roos , die niet kan bloeien gebroken in de knop zo oud als de wereld nog steeds niet opgelost…

wij groeien bloeien en verwelken maar diep in de kelken gaat het leven door als dood zijn vleugels spreidt is het nieuwe al bereid de plaatsen in te nemen mooier groter meer voorspoed in bestaan zo blijven generaties in hun eigen cirkel staan zou dood ook geschapen zijn om ons naar het volmaakte te laten gaan door aanpassing…

Verwacht niets meer wacht niet langer neem het lot in eigen hand zo heeft ieder mens zijn eigen beslommeringen maar grijpt het leven aan hebben ze ooit anders gedaan bomen laten hun bladeren vallen tulpen bloeien maar even maar ze zijn niet dood van nature hechten ze zich diepgeworteld aan het leven dankbaar welke kans hen dit bood…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

jij bloeit bundels wit in het groen van leven niet de licht verteerbare kost maar het exceptionele deelt wondertjes van laaiend vuur tot aan de diepste smart fileert de dagelijkse zaken legt excessen snel apart waar leven bloedt op het scherpst van de snede heb jij in rood de bloei en dood in bundels wit beschreven…

De roos zo broos wil niet meer bloeien omgeven door vuil hoe kan ze groeien ze sluit zich en is voor altijd verloren wat rest is slechts dood en verdorren.…

Een roosje in volle bloei Zo onschuldig en klein Een roosje in volle bloei Waarom mag dit niet zo zijn? Veel liefde en levenskracht Heb jij nu al in dit leven gebracht Roosje lief bloei maar fijn Waar je ook mag zijn…

De sappen stijgen in elk leven Dat zich voor Uwe drang ontsluit. Heer! Zie uw dienaar! Zie Uw bruid! Bereid, hun volle bloei te geven. Bloeien wij, Heer, alleen gelaten Met schaduw en met spiegelbeeld? Al wat ons pijnigt en verveelt Aanzien zij lustloos en verwaten.…

De eeuwige duur kent tijd noch rust ze rekt een leven lang, en kweekt ons jaren te leren, vertellen, woorden te vinden hoe snel de dood van zich spreekt het wilde roosje aan `t begin van de dag weet wel, als morgen mijn hart open gaat is het voorbij, schoon ik bloei, ik ga dood `t zal de tijd zijn die mij verslaat de morgendauw spreidt en…

aan tafel gaan om zichzelf terug te eten naar het leven ik zou het liefst bij een begraafplaats willen wonen omdat het daar nooit een dooie boel is!!…

Plaatsen die we ooit hebben bezocht worden in onze ziel verankerd. Mensen waarmee we ons verbonden voelen blijven ademen in onze herinnering. Mensen waaien waarnaar de wind het wil. Omdat momenten tijdloos zijn. Onmogelijkheden mogelijk. Ruimte grenzenloos. Stilte stil.…

Nog ieder voorjaar vloog verloren wijd, overal de kersenbloesem, 't licht bekoren van bloesemval wij zagen 't aan en wachtten 't groeien tot vruchten rood uit kwistige overvloed van bloeien, onverschillig voor leven of dood.…

Nog ieder voorjaar vloog verloren wijd, overal de kersenbloesem, 't licht bekoren van bloesemval wij zagen 't aan en wachtten 't groeien tot vruchten rood uit kwistige overvloed van bloeien, onverschillig voor leven of dood.…

duizenden kleuren wiegen om aandacht vragen je hand in zachte koestering stelen rankheid in een klankbord van groen bloeien van leven naar dood met de vrucht in hun schoot het zijn jouw ogen die hen hebben gekozen de vraag om samen te gaan is hun bestaan bloemen houden van mensen maar zijn helaas afhankelijk van hun grillige wensen…

over de dood en diepe treurnis over het voorbije leven is het verlangen naar ’t ontluiken groot dat door Zijn ware liefde wordt gegeven zo moeten wij verdriet en vreugde delen over de dood en het herrijzen heen tot wij ooit ontwaken in het Eeuwig Leven bloeit Zijn glimlach in de rozen om ons heen…

de pracht van lentedagen het wonder der natuur als groene bomen prijken in zonlicht temperatuur goudgeel de goudenregen de bomen in volle bloei hortensia's in kleuren en al het plantengroei 'k verbaas mij alle lentes wat dood leek leeft nu weer is weer gekomen tot nieuw leven dat doet de lente, keer op keer…

Trouwe, grauwe dood, schaduw van het leven, die 'k purperzacht zie beven om zonnegoud en rood. Gij legt om vurige lijnen een donkerkoel gevloei; gij zijt de vrucht van elke bloei, de kroon der pijnen. Zacht voel ik u als nacht, als aarde die zal dekken, een moeder die me in sluimer lacht en niet mag wekken.…

persoonlijke groei van een vrouw in bloei in de bloei van haar leven vol van haar streven schrijdt ze voorwaarts op haar eigen pas tussentijds vertoevend aan de Ringse plas zich lavend aan het stromen van water emotioneel geklater een met de rimpeling zoals zij het leven zingt…

Een gesloten envelop, gelijmd, zonder jaren te tellen, plakken op een maagdelijk wit vel papier herinneringen, bedrukt, slaan letters een leven over, ooit geleefd, tot de dood ons scheidt, haalde de man met de zeis mijn leven eerder in dan het graf gedolven kon worden, bedolven onder gehuilde tranen zal de diepste kuil niet…

ik mijn dode takken snoei schenk ik mezelf nieuw leven…

verzonken in zichzelf buiten bloeien krokussen wat is het leven…

rozen bloeien niet in de wind, geen kind van welke leeftijd ook zal nachten - welke nachten? - met strikken binden, geen stervende zal dagen met stokken slaan geen gek zal knechten wat vergaat en is vergaan, geen dode vrouw zal rust en onrust vinden, rozen bloeien geenszins in de adem van een kind.…

ik heb de bladeren geraapt vruchten terug gehangen met muziek van wolken gespeeld de wind uitgefloten maar jij ging niet open in zomerse bloei ruiste kou dwarrelde dood in uitstervend rood je ziel lachte zachtjes want in de grond stroomde jouw leven niet jij maar ik viel aan afscheid ten prooi bij lentes eerste dooi…