Alle inzendingen over bloem OR omhelzing

Zwervend op mijn karveel van nevelslierten meende ik jou te zien in de spiegel van mijn dromen op een verre weg langs het tijdloze water helder en diep In jouw verten vond ik verborgen parels de omhelzing van pure magie het dagen van tere extase de tover van het onbekende een pas ontloken bloem nooit eerder aanschouwd En ik was verbaasd…

de pure waarheid jouw warme omhelzingen doen mij verkleuren…

Een arm om je heen is het beste medicijn, zei ze omhelzend…

scheef septembert de dame - Blanche genaamd - een grijs, wollen hoedje de zon en mijn hallo voorbij zet ze zich met brede heupen naast de wolken de bloemen op haar boezem omhelzen mijn wangen en de schoot van de buurman ze vangt de middag op hangende lippen en suikert haar koffie met verzonnen verhalen klokgelui vouwt…

't Klaproosrood doekje om 't blonde hoofd geknoopt, Voor 't huisje wit, door wingerd half verscholen, Weegt op de handpalm 't meisje purpren kolen, Lacht met den bruinen venter, eer zij koopt. Oranje wortels, druiven als violen Fluweelpaars, in blauwe dauw gedoopt, Roodwangige appels, welig opgehoopt En bronzen peren heeft hij aanbevolen…

het parkeerterrein brengt oudshoorn nooit meer terug eenmaal platgelegd het oude oudshoorn vervlogen vogelenbuurt voor nieuwe bijlen een wijk als oudshoorn naar de elfen van aphen aan de oude rijn het oude oudshoorn en villa nuova in de gnephoek een flauwe bocht terug de schrijver oudshoorn in de salamanderreeks - een fout verhaal…

Ik zie een pandemie de straten legen, angst en onmacht beheersen het land, het R-getal stijgt, krant na krant; ik kan er niet meer tegen. Er staan nauwelijks nog files op de wegen, die wandelen nu langs de waterkant; ik spreek slechts collega’s die, vierkant omrand, over het beeld van ‘zoom’ bewegen. Ik had deze eenzaamheid nooit verwacht…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Ik zie de mensen verouderen en sterven zoals de bloemen. Nog altijd zucht ik naar finale ontmoeting met jou en ieder. Ik ben nog op weg en toch al aangekomen in liefdes stilte. De wegen kwamen tenslotte alle samen in de omhelzing. Als de weg weg is, is er de grote stilte die liefde fluistert.…

waar land en lucht elkaar omhelzen, daar is een plek zo weids, zo vrij ik zou er altijd willen groeien stevig verankerd in geurige klei zilveren wolken pakken zich samen een regenboog wordt ademloos de tijd verstrijkt alles verandert maar waar jij en ik elkaar omhelzen daar blijft het leven eeuwig zo…

van een jaargetij mijn armen vlinderen naar jouw glimlach, blozend tussen bloemen blij mijn hart bewaart elkanders vleugels , bevrijdend in de wind het is de liefde die ons in zachte dromen samenbindt…

een warme glimlach krult haar lippen terwijl de wind speelt met koningwinter en de lente melodie die beiden een duet fluisteren alle twee aanlokkelijk sneeuwvlokken en roodblozende wangen witte wolkjes adem of dansende voetstappen in lentekriebels waar vlinders dartelen waar liefde kruidig bloesemt een nieuwe morgen haar armen omhelzen…

Huizen plassen door een wassen herinnering het schilderij dampt onbestaande geschiedenis bomen wortelen in de modder van een doods bestaan de kunstenaar had daar een sloot door zijn aderen lopen de wind van het voortglijden was een grens overgestoken vergeelde randen spraken over verandering de één vouwt zijn handen om zoveel vakmanschap…

zong over haar en hem gebroken door een scheiding diep sneed zijn pijn in een klassieke timing de melodie met liefdevolle nostalgie tekst uit zijn verleden het leek alsof mijn vaders handen zo op mijn schouders gleden ineens kwamen de tranen terwijl applaus weerkaatste voelde ik zijn armen in een knuffel om me heen de warmte van omhelzen…

en haar, geketend sleep je mij naar de spelonken van meedogenloze melodieën, waaraan niet te ontsnappen is, laat me branden in je vlammen, die dansen op akkoorden en waar ik niet vanaf wil vallen, behalve als deze breken, dat is uitgesloten, ik blijf met jou verbonden, de tijd was kort, die me was gegund, ik ruk mij los van jouw omhelzing…

de jaren gingen voorbij maar ik zou het zo, precies zo …over willen doen het leven omhelzen…

Ik wil nog niet vertrekken voor de dag om is de week of deze maand laat staan dit jaar. Jij weet toch ook dat alle tarwe nog geen brood is geworden, mijn kleinkind nog geen gedichten kan schrijven. De landschappen zijn nog te mooi om niet te zien wellicht kan ook ik weer echt wandelen bovendien. Ik wil de natuur nog om mijn hals gaan dragen…

De details bevatten mijn liefde en mijn pijn die ik leer kennen in het alledaagse moe zijn, willen weglopen of omhelzen wie mij lief is wat ik vaak niet doe…

het geluid vervoert naar de jaren zeventig van enige eeuw hij vaart onderweg als bedelaar naar ierland verdrinkt in solway lag in een zeeslag gestorven tegen de zweden met zijn blauwe bloed der lahme von k?ln koning van austracië ergens in de pijp en jaren twintig uit charleston en lyon moeten nog komen…

Ik zou sam hawkins Weer levensgroot willen zien Als na schooltijd Lessen in het gras Meester koolmees gaat voor Een klas met mussen Tussen de ballen Atlanta achterna rennen De rietlanden in In de volle zon Voorlangs de schoolramen Meeuwen en bootjes Mexicaanse hond Op de wereldontvanger Papa met koffie…

in de lentetuinen dienstmeisjes zonder broekje - l'histoire d'o ergens in die tuin sluimert achter het lusthof de achttiende eeuw het kinderwetje en heel het verzuilde land viert vijftien jaar vier zuilen ondersteunen het dak een stoa met shoah evenredig vertegenwoordigd - arbeid en adel…

het kampioenschap terraszitten buiten met oude klare bij de strandstoelen van mijn eigen zandberg rolt een raceauto een kuil in het zand voor de meisjes in de klas graaf ik mijn graf onder de waranda schommelend aan de laagste tak door de tuindeur de zwarte schapen van de elite voetbalsport rennen langs de lijn…

bij russische thee als de bank van ijsland verdampt spaargeld leidse sterrenstorm slaat voor de sterrenwacht ook de deur dicht en dan is ini een koffer vol schaamte en rood papier denk maar dan dat je ergens anders bent dat we dichtbij zijn allen opgelicht het transport kan beginnen van alle dingen 't mooie van de aarde lijkt…

eeuwwisseling in een leunstoel de hangmat bewust in de mist in het winterlicht het laatste groen klatergoud een glazen wereld een bloem in depot voortuin van avondnevel van tan twang eng een fleurig plantje bij de verlaten villa bloeit niet ongezien in rode luchten zal het dagen in haar ogen bloemen goud omrand…

in voorjaarsregen ruist de smeltende sneeuw met vergeten stem een dichter met vier zijn eerste gedicht kwam pas met veertien jaar - een wond met roofies hoe heet kan je ze eten de korstjes op je lip bysshe een poging de mot is aangetrokken tot de morgenster naar het oude nest waar stilte geen stilstand is waait het raam open…

op een kale berg zoekend naar waar ik echt ben loerend op stand het verlangen is mij liever dan bevrediging de beek staat droog genept in meppel door eenrichtingsverkeer zoals overal haar paardengezicht boven nog pronte borsten een oud dom blondje annabelle - je bruine kleur van rotting nog eens zo schoon…

licht aan het einde van een besneeuwde tunnel een heel lage zon eindeloos verwacht een toekomende lente in grote leegte moeras met knoeten onhoorbaar en onzichtbaar onder de beten formeel meesterschap en een langlijvig insect op zoek naar het lot stilte geen stilstand waar de deur openwaait naar het oude nest…

met de lentewind wandelend op walcheren de loning hyacint in gre's hof beland staan broederlijk voor het raam twee berkenbomen kortstondig bloeiend - kloos in de nieuwe gids bloem in beweging november drama futura op walcheren in een stormvloed de zilverdistel door de storm na zestig jaar een subverscirkus…

langdurend oordeel over een verloren vriend - zijn klagende gedicht ik benijd je rust onder de maartse buien groeiend onrust weg met levenstucht ik hou wel van wat krenten in de rijstebrij perfecte pagina er loopt een witte mier over de bladzij vissen en vogels en wandelende takken komt allen -…