Terras
scheef septembert de dame
- Blanche genaamd -
een grijs, wollen hoedje
de zon en mijn hallo voorbij
zet ze zich met brede heupen
naast de wolken
de bloemen op haar boezem
omhelzen mijn wangen en
de schoot van de buurman
ze vangt de middag
op hangende lippen en
suikert haar koffie met
verzonnen verhalen
klokgelui vouwt
haar servet samen met
enkele afscheidswoorden
ze steekt de wind
onder haar hoedje en
net zoals vorige week
- dag oma -
lacht ze haar hart
omvangrijk open
Geplaatst in de categorie: individu