Alle inzendingen over bloesem OR bloeien OR geur

Liefde ontluikt niet, maar toont zich, een tuin komt in bloei. Kale takken worden loodzware bloesems, de meidoorn gaat geuren. Op een leizachte zondag in mei leen je de blik van de ander. Je leest een gezicht met je vingers, je ziet als een blinde, je voelt wat er is. Geduldig gemis, geluiden, oogopslag, ogenblik.…

Ik tel de bijen, buiten op de bloesem de wonderen van het verspreiden van getijden en geuren in hun kleuren. De natuur, we kunnen echt niet zonder. Hoe reizen we de tijd en dag door, waar staan we voor als we onwetend van druiven en hun ranken wijn proeven. Zouden er nog boekweitvelden bestaan.…

Bedwelm mij met je geur van duizend bloemen En laat me rusten in het landschap van je lichaam Wijs me de weg naar de mooiste bloesem in je tuinen En laat mij één nacht jouw vlinder zijn.…

Lentemorgen, verrukkelijke maand mei narcissen bloeien nog geel lichtend frisse blauwe lucht een zwak odeur van nat asfalt slentert de zon stil tegemoet en ‘k weet ik hou van jou Lentemiddag, verrukkelijke maand mei de kersenboom staat volop in zijn bloei met bloesems wit en fel de lucht langzaam verstikkend en in de hemel eerste wolken…

Met de vleugels dichtgeslagen aanschouw ik in stilte verstopt achter bladeren de bloesem van jouw bloem. Al ben je nog niet volle bloei en lijk je angst te hebben; toch geniet je van de zon en van de kleuren om je heen.…

bloesems in de schaduw ze geuren als vlinders op het water mijn hand reikt naar het dwarrelen, halverwege een kindervuist is onzichtbaar het verbaast me niet ik ben groter dan ik was en verspreid de tijd het zingen leg ik neer in stenen…

Appelbloesem van het rivierenland dromen van een lente aan het water een frêle vlinder in een kinderhand met in het hart een wens voor later ach waarom lees ik nooit iets in de krant in de eenzaamheid waaruit ik groei over de bloesem van ons kikkerland herinneringen staan opnieuw in bloei.…

Jij bent een rode roos de zon op mijn kruin helder water dat stroomt een fruitige wijn bloesem in de lente met zijn heerlijke geur en een vlinder vol kleur Ik zou jou willen zijn...…

Wilde bloesem – binding van kleur aan geur, mij aan de wind, voor de wind, want ik reis mee op de wilde wind, aan de hand van de zon, ik heb het land onder mijn voeten, mijn ogen dansen met de wolken en ik, ik reis mee……

Hoe verrukt en opgetogen wij waren de kersenboom in bloei en verderop, de appels en de peren bloesems, die takken kwetsbaar kleurden. De velden wiegend met het groeiend graan wij lachten, heerlijk kersen eten tijd in overmaat was daar en groen tot rood de kleuren.…

och, bloempje aan de muur met uw kopje naar benee zie dan toch het ridderspoor wees niet langer zo gedwee laat uw aanzicht stralen toon uw blanke bloesem en hartje vol vuur bloei in schoonheid door en ziedaar, de jonge vorst hij komt u halen…

Een vreemd soort Weemoedigheid hangt Langzaam in de lucht, Loom als was het een Vooruitgeschoven zomerdag Die net als mijn gevoel Te koud is voor de tijd Van het jaar - een lage, Verschroeide geur van Weemoed die overblijft Van alles verterend vuur En die tastbaar resultaat Lijkt van jouw sterven In dit lijdensuur…

Terwijl jij aan tafel zit en bloesems opent slaat in mij leven om, ruimt oude velden. Kan ik de warmte van je aarde voelen, het leven dat uit zonlicht wordt verzameld? Hier nog mijn lichaam ondoordrongen, terwijl in andere tuinen ongezien tegen de winter in al bloemen bloeien. Leer mij ontluiken.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

We zagen uit naar de lente en witte bloesem toen het nog winter was en de langzaam kalende bomen met bladeren goud dwarrelend nog vers in het geheugen toen we vol heimwee verlangde naar de zomer en de geur van rozen in de tuin…

In mij is ’t een bloemenzee door de bloesems in mijn huis. Buiten bloesemt het nu mee en het geurt er en het kleurt er, in de straten, in de tuinen, in de bossen, in de duinen, het wil groeien, het wil bloeien, het wil geven, zelfs na ’t snoeien. Maar ik zag vandaag al een tapijt van witte bloesemblaadjes liggen tot mijn spijt.…

De wolk van zoete geur waar je door heen loopt blijkt toch afkomstig van een enkele struik waarvan de witte bloesem haar zoetheid met je deelt Als er een bankje stond zou je hier langdurig blijven nu loop je weer door de geur nog even in je neus luistert naar een zwarte vogel die vrolijk zijn hart uitstort in dit uitgelaten seizoen…

Langzaam verstrijken de dagen De wilde bloesem is voor even Maar mijn gevoelens voor jou Bloeien tot het eind van m'n leven…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

van op een afstand zijn alle roze rozen gelijk dichterbij :geur anders.…

Na de winter Ontdooid door de eerste zonnestralen Zij kwamen in het voorjaar nieuwsgierig om zich heen kijkend Zagen de bloesem al bloeien voelen zich zelf nog klein Doen hun best om te groeien Ze hangen teer Hun knopjes aan de tak en stammen De zon geeft ze licht en warmte De wind komt ze zacht kammen De bloesem duurt kort In…

Als zijde wind bloesem streelt op je hart geborduurd kleuren geuren lichte zonnestralen. Glimlach gevend tot bezinning positieve blik geconfronteerd met werkelijkheid. Vlugge flirt onwerkelijk met diepe liefde verward tot op het bot.…

wie herkent het niet 't onrustig verlangen naar het ontkiemen heimwee naar bloesem de ongerept frisse geuren en kleuren die je telkens weer versteld doen staan dit grote verlangen waarvoor je de tijd moet nemen om het te ervaren... mits je de tijd maar hebt…

Het is weer herfst de goudgele weg waarin we terugvallen naar de aarde naar de geur van de grond naar het uitdovende licht wachtend met een hart vol bloesem, een zaad gelijk een lentedag Terug naar de heuvels waar het groen is en bloemen…

Een bonte specht, kiest slechts een simpele stam, ver van de bloesems. Bosviooltjes in bloei wat klinken ze klaar en helder, kinderstemmetjes. Bloesem dwarrelt neer, varen steekt z’n handen uit, verpakt de zegen. Eeuwige zomers, badend in zeeën van azuur, daar wil ik sterven.…

ochtends kwam gerammel van de melkman Met zware glazen flessen stapels kratten Zijn wagen heeft hij achter 't paard gespannen De hoefsmid opent deuren wagenwijd Bekapt de ijzers vijlt ze en besnijdt De paarden ratelen naar boerenhoeven De zeis maait karrenvrachten korenschoven Oogstmaand metershoge balen hooi De straat de geur…

Een symfonie in kleuren en geuren bloemen, bloesem en lentegroen blauwe lucht witte wolkenpracht zonnelicht en onzichtbare wind streelt het hart en onze wangen teder en zacht dit alles valt ons ten deel het lenteseizoen in schoonheid gevangen, een adembenemend juweel…

De appelboom staat al weer klaar de bloesems komen dit voorjaar laat maar zij komen niettemin want in de takken huist geduld een winter lang zijn zij vervuld van niets dan breekt voor ons de knop de bloei gebeurt in lichte tint dan komen vlinders en de wind de blaadjes worden losgerukt en in de zomer als wij komen hangen de appels aan…

Het leven is als een bloem omring haar met liefde geniet van haar kleuren laaf je aan haar geuren laat haar groeien laat haar bloeien koester haar in de stralen van de zon leef in liefde want dat is de bron…