Alle inzendingen over bloesem OR lente

bloesem ik zou wel willen kunnen vliegen zegt de bloesem tegen de vogel voordat de lentewind zijn bloemblaadjes meeneemt…

Twijfelend blaadje Ontsluit roze schatkamers Lentebloesem valt…

roze- rode knoppen springen barstend open het bloesemen van roze…

Hier is jonge aarde één wijde bloesemhalle. Bomen en boompjes, zover de ogen reiken, Doen takske aan takske in gulle blankheid prijken Van bloesemsneeuw, sneeuwigste sneeuw van alle. Is 't niet of uit zonhemel neer kwam strijken Een vlucht van vlindertjes, zó neergevallen In dromerig verpozen? Duizendtallen Van vlerkjes fijn, die vleugelbloempjes…

De dagen gaan voorbij, de lente zingt weer van licht en hoop, van tederheid en kracht, maar toch, we leggen onze last niet neer want na de dag komt weer opnieuw de nacht. Er is misschien wel geen ontkomen aan, totdat we eindelijk rechtop gaan staan.…

het jonge blad nam licht van de zon legde in groen het mozaïek van de lente knoppen gesneden in een variatie aan kleur prematuur nog de geur wachtend op warmte van heden met een explosie van schoonheid bloesemt het land weer zijn dromen in een schitterend reiken naar zomer…

wie herkent het niet 't onrustig verlangen naar het ontkiemen heimwee naar bloesem de ongerept frisse geuren en kleuren die je telkens weer versteld doen staan dit grote verlangen waarvoor je de tijd moet nemen om het te ervaren... mits je de tijd maar hebt…

je bloesemt in roodwit verwachten na zware nachten met vorsten aan de grond die kou heeft krachten ondermijnd toch was ik er altijd bij ook in die winter op zijn eind maar naast de zon warm ik met jou de lentebloemen laat het voorjaar bloeien voor samen naar een nieuwe tijd…

je was al stam toen ik je raakte mijn benen amper het jonge lijfje konden dragen bloesemde in wit en rood vruchtte in bereikbaar loot de eerste kers ze waren zurig spannend rood omdat vader het plukken ons verbood hebt leven aangehoord mijn handen op je bast verkommerde in stilte toen ik het huis uit was je bent gekapt omdat…

door bloesemtakken schijnt voorzichtig het maantje lente komt op stoom…

Is het niet wonderlijk hoe appels eerst roze bloeien, een tikkeltje beschaamd hun pracht bloesemen. Zo van kijk mij hier eens aanlokkelijk wuiven. Opscheppers. En dan het loslaten hebben verheven tot kunst. Sneeuwstormend zachte blaadjes het gras en de straat bedekken, de wereld mooier maken.…

Eeuwig vertrouwen verlangend naar bloesem geur in winter portret.…

Een witte trilling, van de bloesems, ik huiver – voor wat komen gaat.…

De lente komt we raken bevangen door licht luisteren gaat in zingen over kijken in springen zien wordt blijheid en ruime adem het duister blijft achter zonder groet als niet de kleine oude stem over het bos zou praten waar bloesem groeit uit herfsten zonder einde…

Op de eerder grijze verre velden, verrijzen geurend regenbogen, laven ogen, hart, het brein, wat zouden wij zonder bloesems, lente, groeikracht zijn?…

sneeuw dwarrelt langs zijn raam wijl hij de godganse dag bleke muren ziet en stijfgestreken hagelwitte jassen hij staart bloesem aan de kastanjeboom, zee en meeuw het oude jachtpad met die scheve plataan winter is te koud om te verkassen hij vloekt niet om het sterven, maar hij was zo graag met de lente gegaan…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

kleuren en bedwelmende geuren die zintuigen strelen als de lente komt en haar kleed straks jubelend en in schoonheid weer draagt zijn de sluiers van de winter verjaagd dan siert ze de aarde in weelderig groen met bloesem en bloementooi O, lente kom Want je bent zo mooi…

Het is weer zover de lente is daar mijn hart maakt een vreugdesprongetje ik ben er voor klaar De temperaturen gaan stijgen de winterjas kan in de kast geleidelijk aan word ik wat vrolijker ik had van de winterdip veel last Het leek lang te duren dit moment maar door geduldig wachten voel ik me weer verwent De bloesems in struiken en bomen ik ruik…

Al regent het de hele dag, straks gaan de bloesems open en zien we dat ook hoop weer is geplant.…

lente met je kleurrijke lunatieke bergen en het dal van de duizend palmen vergeet niet fier te blijven bloeien tot ik je bloesem weer kan plukken…

De nacht is donker en lente brengt de zon laten wij ontwaken en leven alsof de bloesem komt.…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Morgen, als het lente wordt zal ik seringen strooien uit mijn bloemen slee, de stad doen ontwaken vermomd als toverfee. Morgen, als het lente wordt, zal ik vlinders naar de bloesems sturen en zal ik lachen naar mijn autochtone overburen.…

Bloesem Bomen met een koningskroon Weg is de koude winter Donderslag Stormwind strooit bloemblaadjes Een enkele hagelbui Boterbloemen Witte madeliefjes in de berm Stuifmeel in de lucht Zonneschijn Wolken drijven langzaam voort De lente is gekomen Vriendelijkheid Een groet, een hand omhoog Mensen lachen weer…

Mooie lentefee betover ons met je schitterende bloemenzee je vurige forsythia je bloesems en magnolia in adembenemende kleurenpracht mooie lentefee met je ontluikend groen je tere zonneglans zo helder en zacht met je dartelende lammetjes in de wei mooie lentefee je hebt ons een nieuwe lente gebracht en maakt ons winterhart weer lenteblij…

in stilte fluistert de wind dartel vogeltjes gefluit melodieën kwetterend bloesem bloeit lente vandaag ingeluid in 't eindloos ik geniet van zonneschijn vragende gedachten mijmering kleine preveling stralend zonnelicht onzekere, donkere nachten onzekerheid op het nu gericht houdt de crisis mij op afstand vrijheden ingekaderd ieders…

ik ga over haast blanke velden in zachte dalen die van ontvangende verwachting verhalen met heuvels als ronde dijen waar wortel en bloesem in een ontluikende lente later zullen vrijen toch zijn er al die onzichtbare borrelende sappen die bij mijn gang over paden uit diepe geisers hun passie tappen en naar nieuw onstuimig…

ik ga over haast blanke velden in zachte dalen die van ontvangende verwachting verhalen met heuvels als ronde dijen waar wortel en bloesem in een ontluikende lente later zullen vrijen toch zijn er al die onzichtbare borrelende sappen die bij mijn gang over paden uit diepe geisers hun passie tappen en naar nieuw onstuimig…