Netgedichten

netgedicht (nr. 38.664):

Mijn ziel wil dansen

Mijn ziel wil dansen onder blauwe luchten
waar alles nu in bloei staat, witte pracht
die niet te zeggen valt, op weg naar vruchten
die rijpen tot een zware, niet te stelpen kracht.

Hoe alles nu belofte is voor morgen,
en zonder haast, alleen de stilte rijpt.
Wat maken wij ons dan toch zoveel zorgen
terwijl ons hart alleen maar naar wat liefde grijpt.

De dagen gaan voorbij, de lente zingt weer
van licht en hoop, van tederheid en kracht,
maar toch, we leggen onze last niet neer
want na de dag komt weer opnieuw de nacht.

Er is misschien wel geen ontkomen aan,
totdat we eindelijk rechtop gaan staan.