inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 38.664):

Mijn ziel wil dansen

Mijn ziel wil dansen onder blauwe luchten
waar alles nu in bloei staat, witte pracht
die niet te zeggen valt, op weg naar vruchten
die rijpen tot een zware, niet te stelpen kracht.

Hoe alles nu belofte is voor morgen,
en zonder haast, alleen de stilte rijpt.
Wat maken wij ons dan toch zoveel zorgen
terwijl ons hart alleen maar naar wat liefde grijpt.

De dagen gaan voorbij, de lente zingt weer
van licht en hoop, van tederheid en kracht,
maar toch, we leggen onze last niet neer
want na de dag komt weer opnieuw de nacht.

Er is misschien wel geen ontkomen aan,
totdat we eindelijk rechtop gaan staan.

Schrijver: Adeleyd, 16 april 2011


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.8 met 10 stemmen aantal keer bekeken 308

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

lucas bouwman, 14 jaar geleden
Lente voor de scepticus, maar desondanks wél volop lente! Dichter bedankt, mijn dag is weer goed.
LadyLove, 14 jaar geleden
Graag dans ik met jouw ziel mee, welke 'n weelde in jouw gedicht, waar ik graag vertoefde.
Hilly Nicolay, 14 jaar geleden
Een treffend mooi gedicht!
kerima ellouise, 14 jaar geleden
mooi gedicht, ondanks de belofte in lenteluchten blijft de donkere kant schaduwen werpen, de menselijke ziel...ze kan soms niet anders.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)