Alle inzendingen over blond

haar blond golvend haar als van lady Godiva bedekt mijn schouders…

Niet met woorden, maar met zelfgevormde klanken en gebaren, streel ik je zachtjes door je blonde haren en ik vraag me af..... Wat er mooier is dan dit; wat er buiten dit bestaat? Wat ik liever zag of wilde horen, dan jouw zelfgevormde klanken en gebaren; dan mijn hand, die streelt door de mooiste blonde haren.…

Dat is geluk in de zon een parasol daaronder lig je en kus je o wat is zij mooi en slank en blond ik wou dat ik er ook van dromen kon in de zon een parasol daaronder lig ik en kus je o wat ben je mooi en slank kastanje o ja het mag wat mij betreft gerust ook in plaats van van blond kastanje…

langs poldersloten wuiven blonde rietkragen zwoele zuidenwind…

Je blonde haar Je blauwe ogen Hoe langer ik naar je staar Hoe meer ik voel Dat je me hebt bedrogen…

nachtmerrie dág merrie een blond veulen 'merry' in de wei 'marry-me'…

Eénzaam ontlokken Heimwéé naar blonde lokken Bed in sneeuw vlokken…

In het grootste geheim werd de blonde prins geboren leeft in beveiligde schijn niets mag de toekomstige orde verstoren Hijzelf weet daarom niet wie hij werkelijk is geen mens ook die het ziet - bedekt met zwart vernis Ooit zal die dag toch komen dat hij zijn gezicht moet tonen zijn leger zal hem kronen en de nieuwe orde zal er komen…

wintertrui en scheuren kraken en snert dampt tussen mij en jou laat mij het genoegen smaken hier met al die schaatsende meiden waar wintertrui en scheuren kraken en snert naar binnen kan glijden en zij, zij liet mij het genoegen smaken met een pirouette duizend maal rond zij liet wintertrui en scheuren kraken mijn snertmeisje, winters blond…

blonde dood meer sterven een nieuwe look beslist een must dus liet ik al mijn haren verven bij Cosmo vond ik eindelijk rust…

riet ruist langs de kant blond boven donker water dat onrustig klotst…

Ze was jong, mooi en blond en ze stelde zich voor: 'Ik ben Hilde.' 'D'r dankbaarheid', dacht-ie, 'is groot,' door het snoep, dat de schoonheid hem bood. Ze deed steeds, voor ze 't gaf, het papiertje eraf en handsfree was het, dat-ie genoot. Zo gaf ze hem zuurtjes en dropjes. Daardoor was-ie erg in z'n nopjes.…

je paardenstaartte vroeger blond met kleurig lint gebonden wij lachten altijd omdat we jou dan zo parmantig vonden het eigenwijze neusje is gebleven de staart had geen lang leven zo af en toe zie ik weer het profiel uit lang vervlogen tijden weet waarvoor ik viel het waren voor ons de allerbeste jaren…

de aren spreken wiegen zwaar een licht gekraak houdt mij wakker blond zwerft in mij als de velduil passeert, de maan nog meer coulissen maakt en schaduw doodt in mijn armen…

Z'n bruid, blond en dom, vraagt verwonderd: 'Waarom?' Ik kom bij je: ik voel me poeplekker!'…

Wat heb ik vaak zo droef geschreid in eenzaamheid: Kom in mijn armen, blonde meid! Uw bijzijn geeft mij zaligheid: Kom in mijne armen! Gij, die van mij zo wordt bemind, mijn aardig kind, o, kom mij kussen, als de wind, die kussend ook de bloemen vindt! O, kom mij kussen!…

Twee blonde vriendinnetjes dropen door lang in de regen te lopen. 't Was snertweer: ze gingen een modezaak binnen teneinde een soepjurk te kopen.…

tussen zonnestralen strakte frisse wind met onverwachte vlagen in zomers blond speelde hij met licht tussen verwaaide haren joeg langs strand een handvol zand over bruingebrande lijven maar op de boulevard flaneerden engelen in hun luchtig verenkleed de zon scheen fel kou kende geen genade er was geen warmte van de hel…

je bent blond - het hele domme mensenras rent honderd meters in seconden zwemt het schandaal over reist per spoetnik naar de maan en gaat per beatnik naar de bliksem bouwt bolle bouwsels waanzin en schrijft gigliotheken vol – maar jij bent blond en daarenboven dient geconstateerd dat je blauwe robijnen…

de felle tik van hakken klakte haar verschijnen ver vooruit het stralend spijkerwit slankte lange benen elegante laarsjes tot de schenen een mouwloos shirt in zwart boezemde ondeugend licht ontzag de wind spon krullen in het blond rood sierde haar volle mond ze keek me aan ik wachtte op haar blik maar ze kwam niet achter de zonnebril…

Men heeft het wetenschappelijk bewezen Die ‘letter’ DNA – zo weet men nu - Heeft niets te maken met een laag IQ Toch is bij mij de twijfel weer gerezen Een blondje zei: ‘Wat ik hier vreemd aan vind Eén letter...tjee...dan was ik bijna blind’…

ze spiegelde profiel in de grote winkelruit een charmant verschijnen en met kokette stap verdwijnen ik draaide keek en liep haar achterna de wind droeg modisch haar jas in lichtjes vlagen een korte rok en vleugjes lange benen de tenen rood gelakt bloot in hooggehakt het haar speels opgebonden in het heersend blond een zachte…

je zomert nog in blonde lok tussen donkere haren die levens vergaarden vingers tikken wespen weg uit een blijde lach en alledag waarin je alles gaf stappen zijn wat traag de rug niet helemaal gaaf maar in je geest is nog geen spoortje herfst geweest zomer door in blonde lokken vergeet het donker van de klokken in een nieuw begin…

zag iets blonds dat paarser wilde lila spande rond de billen de hak was hoger dan gehoord haar blik uitdagend licht gestoord ik opende de deur een wolk parfum liet in passeren mij haar stukje hemel leren…

Met rozen op de wangen, en haartjes zacht en blond. De oogjes blikken vrolijk lachend, tot kusjes geven neigt de mond… Wie voelt niet in 't hart, een trilling van genegenheid, voor dit aanminnig mensenkind. Lopend in een helder licht, alsof immerdoor de zon maar stralend schijnt.…

Roodbont een hoofddoek in mooie blonde haren vrouw zoekt zeker boer…

Een lach, een klein stemmetje Een sprong, blonde haartjes en een mooi klemmetje Dartelen over het gras Springend in het leven Ik wou dat mama hier nog was Maar dat duurde maar zo even Een lach, een klein stemmetje Een sprong, blonde haartjes en een mooi klemmetje Zorgeloos door het leven Tot het moment van ontwaken Dan besef je je dat…

mooi die houten nerven van het blonde eikenhout hier is geboden: waken voor lange streken en grote gebaren maar vooral: vergeet de schaduw niet die het wonder doet loskomen van het blonde hout…

je danste met de eerste regensluiers in je haar nog was het droog op blonde hoogte maar druppels holden achter elkaar aan en slierten in het snel naar beneden gaan water in je nek je lachte schudde miezer in het rond op de draaiende beweging als hond de warme bui gaf je een tweede huid die als gegoten zat waarin jouw…

van vloersegmenten ons de ruimte wezen een update had de plaats gevonden toen wij wisten waar wij ons bevonden niet tussen wal en schip maar wel als breukeling zoekend naar een veilige steigerkling levensblokken waren vrijwel afgerond maar zij gaven meer brokken omdat er geen ruimte was voor het eigen net ontdekte zelfstandig blond…