Alle inzendingen over blond OR schelpenpaadjes

In het grootste geheim werd de blonde prins geboren leeft in beveiligde schijn niets mag de toekomstige orde verstoren Hijzelf weet daarom niet wie hij werkelijk is geen mens ook die het ziet - bedekt met zwart vernis Ooit zal die dag toch komen dat hij zijn gezicht moet tonen zijn leger zal hem kronen en de nieuwe orde zal er komen…

riet ruist langs de kant blond boven donker water dat onrustig klotst…

blonde dood meer sterven een nieuwe look beslist een must dus liet ik al mijn haren verven bij Cosmo vond ik eindelijk rust…

Ze was jong, mooi en blond en ze stelde zich voor: 'Ik ben Hilde.' 'D'r dankbaarheid', dacht-ie, 'is groot,' door het snoep, dat de schoonheid hem bood. Ze deed steeds, voor ze 't gaf, het papiertje eraf en handsfree was het, dat-ie genoot. Zo gaf ze hem zuurtjes en dropjes. Daardoor was-ie erg in z'n nopjes.…

je paardenstaartte vroeger blond met kleurig lint gebonden wij lachten altijd omdat we jou dan zo parmantig vonden het eigenwijze neusje is gebleven de staart had geen lang leven zo af en toe zie ik weer het profiel uit lang vervlogen tijden weet waarvoor ik viel het waren voor ons de allerbeste jaren…

de aren spreken wiegen zwaar een licht gekraak houdt mij wakker blond zwerft in mij als de velduil passeert, de maan nog meer coulissen maakt en schaduw doodt in mijn armen…

Z'n bruid, blond en dom, vraagt verwonderd: 'Waarom?' Ik kom bij je: ik voel me poeplekker!'…

Wat heb ik vaak zo droef geschreid in eenzaamheid: Kom in mijn armen, blonde meid! Uw bijzijn geeft mij zaligheid: Kom in mijne armen! Gij, die van mij zo wordt bemind, mijn aardig kind, o, kom mij kussen, als de wind, die kussend ook de bloemen vindt! O, kom mij kussen!…

Twee blonde vriendinnetjes dropen door lang in de regen te lopen. 't Was snertweer: ze gingen een modezaak binnen teneinde een soepjurk te kopen.…

tussen zonnestralen strakte frisse wind met onverwachte vlagen in zomers blond speelde hij met licht tussen verwaaide haren joeg langs strand een handvol zand over bruingebrande lijven maar op de boulevard flaneerden engelen in hun luchtig verenkleed de zon scheen fel kou kende geen genade er was geen warmte van de hel…

je bent blond - het hele domme mensenras rent honderd meters in seconden zwemt het schandaal over reist per spoetnik naar de maan en gaat per beatnik naar de bliksem bouwt bolle bouwsels waanzin en schrijft gigliotheken vol – maar jij bent blond en daarenboven dient geconstateerd dat je blauwe robijnen…

de felle tik van hakken klakte haar verschijnen ver vooruit het stralend spijkerwit slankte lange benen elegante laarsjes tot de schenen een mouwloos shirt in zwart boezemde ondeugend licht ontzag de wind spon krullen in het blond rood sierde haar volle mond ze keek me aan ik wachtte op haar blik maar ze kwam niet achter de zonnebril…

Men heeft het wetenschappelijk bewezen Die ‘letter’ DNA – zo weet men nu - Heeft niets te maken met een laag IQ Toch is bij mij de twijfel weer gerezen Een blondje zei: ‘Wat ik hier vreemd aan vind Eén letter...tjee...dan was ik bijna blind’…

ze spiegelde profiel in de grote winkelruit een charmant verschijnen en met kokette stap verdwijnen ik draaide keek en liep haar achterna de wind droeg modisch haar jas in lichtjes vlagen een korte rok en vleugjes lange benen de tenen rood gelakt bloot in hooggehakt het haar speels opgebonden in het heersend blond een zachte…

je zomert nog in blonde lok tussen donkere haren die levens vergaarden vingers tikken wespen weg uit een blijde lach en alledag waarin je alles gaf stappen zijn wat traag de rug niet helemaal gaaf maar in je geest is nog geen spoortje herfst geweest zomer door in blonde lokken vergeet het donker van de klokken in een nieuw begin…

zag iets blonds dat paarser wilde lila spande rond de billen de hak was hoger dan gehoord haar blik uitdagend licht gestoord ik opende de deur een wolk parfum liet in passeren mij haar stukje hemel leren…

Met rozen op de wangen, en haartjes zacht en blond. De oogjes blikken vrolijk lachend, tot kusjes geven neigt de mond… Wie voelt niet in 't hart, een trilling van genegenheid, voor dit aanminnig mensenkind. Lopend in een helder licht, alsof immerdoor de zon maar stralend schijnt.…

Roodbont een hoofddoek in mooie blonde haren vrouw zoekt zeker boer…

Een lach, een klein stemmetje Een sprong, blonde haartjes en een mooi klemmetje Dartelen over het gras Springend in het leven Ik wou dat mama hier nog was Maar dat duurde maar zo even Een lach, een klein stemmetje Een sprong, blonde haartjes en een mooi klemmetje Zorgeloos door het leven Tot het moment van ontwaken Dan besef je je dat…

mooi die houten nerven van het blonde eikenhout hier is geboden: waken voor lange streken en grote gebaren maar vooral: vergeet de schaduw niet die het wonder doet loskomen van het blonde hout…

ik beschouw het gewoon als een straf,' zei de vrouw (ze was blond), 'het is écht ongezond, want ik flikker er telkens vanaf.'…

en belangrijke samenkomsten waren er altijd velen te duiden aan de alom zeer bekende genealogische roots in hun naam door een vriendelijke zwaai van arm en hand en de eigen draai met groet voelde alles al goed lokaal waren jullie in de meerderheid als groep staken jullie zeer herkenbaar boven alles en iedereen uit een blond…

je danste met de eerste regensluiers in je haar nog was het droog op blonde hoogte maar druppels holden achter elkaar aan en slierten in het snel naar beneden gaan water in je nek je lachte schudde miezer in het rond op de draaiende beweging als hond de warme bui gaf je een tweede huid die als gegoten zat waarin jouw…

van vloersegmenten ons de ruimte wezen een update had de plaats gevonden toen wij wisten waar wij ons bevonden niet tussen wal en schip maar wel als breukeling zoekend naar een veilige steigerkling levensblokken waren vrijwel afgerond maar zij gaven meer brokken omdat er geen ruimte was voor het eigen net ontdekte zelfstandig blond…

grienen het jonge kind met blonde krullen……

heengegaan het is te heet om hier te staan in dit niemandsland heeft herkenbaarheid geen sporen nagelaten zon zindert en schuchter komt vloed dichterbij golfje voor golfje herneemt de zee zijn gladkoele strand uit het hete zand zonder sissen en te schuimen een ritueel dat al eeuwenlang gezien wordt door de met helmgras beplante blonde…

ik heb vanmiddag in streken het voorjaar opgezet nog niet met groot penseel en felle kleuren maar het pril van eerst verschijnen op het lichte wit van sneeuw gelegd zon wist met zijn koesterende warmte al wat diepte in te stralen mijn schilderij is blond van wind en zon in lentes eerste levensverhalen…

ik zag zon twinkelen in je haar hoorde het blonde geluid van de lente keek je aan in je ogen klonk de omfloerste melodie van ik wil met je gaan jij pakte mijn hand op de muziek van golven liepen wij langs het strand waar meeuwen zeilden op ijle tonen verwijlden en wind in wit tegen blauw ik hou van jou dirigeerde…

duizelig van je dansende lichaam draaiend als blonde liefdes spin gevangen in je onzichtbare web verdronken in je mooie ogen verliefd op je warme lach geketend aan je zwoele lippen genietend van je zonnige stem verbijsterd door je bergachtige passie bevrijd uit je omklemmende tederheid verenigd door uitputtende liefde opgewekt door…

tijdens onze wandeling haar handje stevig vast huppelend en zingend zie je de wind blazen door haar blonde haar nog zo dun en zo licht doorschijnend meisje rozig in de lentezon vrolijk en bezweet babbelend en fantaserend ver weg in jouw wereldje van sprookjesprinsessen af en toe moet ik even slikken…