Alle inzendingen over boek OR letters OR schrijven

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Ze draagt een boek met zich mee geborgen, veilig in haar armen verborgen. Ze zou hierin nog zoveel kunnen schrijven maar laat het verborgen blijven.…

je handen als een boek de woorden, zinnen elke alinea ja, alle hoofdstukken zijn nu gelezen iedere letter en regel de lijnen je hele wezen sla de laatste bladzijden om en het boek is dicht het doet me niets dit boek is uit ik kijk naar het licht van de maan en fluit nog één keer naar jou en zoek……………

krullen volkomen kwijt ik schrok want wat bleef was een hakig en hoekig geheel kaal zonder versiersel als boogjes en andere tierelantijntjes schreeuwen woorden hun armoe in emoties en andere affecties hakken humeuren de kleine muziek van mooi lopende zinnen tot wegwerpmelodie nog heb ik geprobeerd met fantasieletters te schrijven…

ik zou dagen kunnen schrijven, aan een boek of zelfs een brief.. maar het komt allemaal op 1 woord neer, je bent lief...…

Op het terrasniveau slaat het boek de hand aan zichzelf: “écriture automatique”, niet eensluidend te lezen. De zwoele bries verwaait de verloste letters; sommige op drift geslagen, het stuifmeel achterna; andere voorgoed verzonken. Het boek waait de zomer lof toe Het baadt in een gloed, een zomerend boek.…

Letters van gisteren ‘t Boek is uitgeschreven.…

boek der liefde gevuld met dromen doorweefd met wensen blad na blad regel na regel een stille hoop verlangend geluk wensen in woorden mijn boek vol kleur de mooiste tinten in sierlijke letters rood en zwart zwart verleden rood mijn heden mijn liefdesboek een open boek…

Voor mij is het leven net als een heel dik boek, dat vol wordt geschreven naar het eind op zoek. Letters dwalen, zinnen ontstaan, levensverhalen komen en gaan. Maar langzaam vervagen de letters op papier, verdwijnen alle dagen met het levensvizier. Niet meer beleven, niet hier meer leven...…

Zo naarstig als ik zoek Ik weet al hoe haar voorkomen is Dat heb ik ooit gelezen in een prachtig boek Hele bladzijden waren volgeschreven over jou Onbedoeld maar overtuigd veranderde ik de woorden Draaiend, hopend, dankbaar voor de geschreven letters Die mij toonden dat jij hier in mijn leven hoorde En elke nieuwe letter spelde mij je naam…

Helemaal van de wereld, maar niet echt ik zit in een boek, ook al niet echt, want ik ben geen letter niet van papier, maar zit in een boek verzonken wie me hebben moet hier, die wacht maar tot ik uitgelezen ben.…

ik letter de dagen zo gaan ze voorbij tussen de regels met pen rij voor rij dragen mijn woorden verdriet en plezier schrijven is leven op papier…

Ruud Linssen , een Roermondse journalist wil met zijn eigen bloed een boek gaan schrijven Hij dacht beslist: een goed boek moet beklijven en stelt nu al zijn hoop op een alchemist Maar zet zo’n vraag bij de drukker geen kwaad bloed die met een infuus zijn drukpers vullen moet…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Geschreven n.a.v. het gelijknamige boek van Franca Treur.…

Het is niet anders: als taal ben ik; zelfs mijn vlees is letters in een bloederige samenhang. Van het alfabet ben ik doordrenkt. Mijn bloedbaan murmelt tegen- spraak, mijn lever klopt een hoofdstuk uit een boek dat is verzuurd; dit is mijn lichaam het verkruimelt net zo snel.…

Ik hoor de bladeren aan de bomen groeien de letters zijn uit mijn boek gevallen mijn woorden liggen bij het afval de dag kruipt naar zijn einde. Morgen zijn de bladeren volgroeid.…

ik koester je hoofd zonder gezicht je lichaam aan mijn handen we branden vuur en wierook voor elkaar als een intiem gebaar je woorden schrijven over mij in vloeiend schrift de schrijfhoek is mijn tegenwicht ik krul je letters en je marslijn rond de rechte lijn verdroom ik vertel me woorden en je witte regels letters uit je spiegelbeeld…

een laatst bericht verschrikte ogen in een wit gezicht toch schrijven letters door in zinnen vol wanhopige gevoelens maar het uitroepteken blijft nog steeds in dikke mist…

Er staan boeken op mijn doorgebogen planken, die me vertellen dat waarheid niet bestaat. Zij hebben me hartelijk leren lachen. Lachen dat ons niet vergaat. De boeken, die me hebben aangeraakt, moeten na mijn dood weer verder reizen. Dolgraag wil ik met ze mee. Ik ben al aan het schrijven.…

samen zal het boek worden geopend met de hoofd en kleine letters van ons leven in een redelijk gelukkig bestaan nog missen wij de routine die ervaring doet stapelen naar een hogere intensiteit van subtiel beleven van wat met de meest verfijnde ervaring is gegeven…

twijfels slaan toe ach laat het je niet storen om ooit de letters van je eigen naam te doen schijnen naar behoren op een kaft van een boek en vooral lopen in de ochtendzon met een lach die raakte namelijk nooit niet echt zoek.…

Een schrijver is iemand die zich goed met woorden kan verwoorden Een schrijver brengt zijn fantasie, zijn ideeën of zijn gevoel met woorden tot leven Het is een gave die sommige van ons hebben gekregen Mensen schrijven boeken met allemaal verhalen En als de boeken goed zijn zullen ze er films mee maken Alle films worden uiteindelijk ook geschreven…

afbranden gebeurt natuurlijk kleef- letters blijven beter niet te schrijven nagelaten resten vraag me niet waarom een streepje voor een streepje tegen dan ga ik onbedoeld om mezelf verlegen letterlijk begrepen uitgedrukt en as en als stellen zich niet voor waaien in een storm verwaaide feiten af- danken geldt…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

mag ik even het woord ik ben boek niet zomaar een boek een gebonden boek deel I en deel II ik heb een harde kaft en knisperend blad geregelde letters klein en groot een paar ezelsoortjes en vaalblauwe afdruk op m’n eerste blad, en oh ja ik ben genummerd heb een streepjescode en sta met mijn rug tegen de muur van de bieb afgeboekt…

Stapvoets en vol spanning, Nadert de ontknoping, Kolossale boekdelen, In kleine stukjes uitgesplitst, Pallets vol met letters, De grote grijze massa in, Mijn ogen bezwijken, Onder het gewicht, Van letters die de dag vulden, Op bladzijden voor mijn gezicht, Zij vertellen het verhaal, Dat ik voor het slapen gaan het einde van het boek…