Alle inzendingen over bomen OR lucht OR takken

(rosier een antwerps restaurant) de kat op de tak van de boom op het binnenplein van rosier ziet toe hoe wij opkijken van ons bord naar de kat op de tak van de boom op het binnenplein van rosier…

leven waait door de andere bomen Nooit meer de elementen op je takken Nooit meer in de wind doorzakken Nooit meer trots en wijs staan Driehonderd jaar in een half uur gegaan Jouw kreet ging door de lucht Een laatste lange zucht Je laatste blaadje valt als in dromen Wanhoop voor de andere bomen…

ik wist de donkere luchten het zachte zuchten van de wind geruisloos nestelt stilte zich in bomen tussen blad hoor het vage breken van een tak door naamloze passanten zag de bliksem pas toen het donkere loof diep voor de regen boog de spanning die het onweer lading gaf is stilaan verdwenen zomer is in gouden luchten weer…

het is net, zegt ze, alsof de lucht begint te trillen op de momenten dat alleen ik naar de takken kijk het gebladerte dat loslaat en valt alsof mijn blik het aanwakkert een soort sterfte teweegbrengt wil je, vraagt ze, morgen samen met mij naar de bomen kijken?…

elke dag verliest de statige boom voor 't venster meer aan pracht ik zucht geen bloem die schommelt in de donkere lucht een harde wind waait door de takken van de boom verdrijft de vogelkelen ik wacht de dagen af in stilte en met heimwee naar een nog niet geschapen land kleuren het linnendoek de nacht voorbij…

er dwarrelden wolken rond de maan ze lieten hun gezichten zien en glimlachten vanouds als draagsters van de lucht waar ooit de sterren samenspanden trok het licht mijn ogen mee tot ver achter de duisternis, omzoomd met zachte gevoelens er dwarrelden vogels door de lucht de wind droeg hun vleugels, toen ze stormenderhand de bomen vroegen…

mandenvol oogst onder zomerse luchten bomen verzuchten hun takken vol vruchten kleuren de herfst nabij nog hooit het gras scheren zwaluwen in weergaloos vluchten omlaag voor de regen samen met muggen opent de morgen in rood zullen spinnen de webben belopen in druppels kristal zon weerkaatst overal dauw spant draden tussen takken…

de boom reikt met zijn takken naar de hemel vragend om kracht   hij is oud en bezorgd om zijn bestaan   bomen om hem heen zijn omgevallen hij weet dat ook zijn tijd is gekomen   hij is moe zijn leven is geleefd    de boom reikt met zijn takken naar de hemel vragend om kracht   kracht om het onvermijdelijke te accepteren   ik voel…

Kijk naar die boom Daar tussen de takken Zit een godin Wil bladeren pakken Kijk naar die boom Ze is als in een droom! Kijk naar de lucht Daar tussen de wolken Vliegt een godin Kijkend naar volken Kijk naar de lucht Zij in haar vogelvlucht!…

ik heb nooit als vogel gevlogen die ultieme vrijheid gekend wilde altijd wel naar boven beneden was ik gewend draaien en keren zweven en scheren in tijdloze vlucht duiken en stijgen landen en krijsen in koud warme lucht geen auto of huis maar een tak in de boom ‘s nachts een zorgeloze droom…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

tak voor tak heb ik alle bomen tussen ons ontdaan van groen maar nog steeds geen bos te zien bladerloos kijken we…

Haar kleurenpracht doet me nog steeds bekoren van een boom in m'n straat die bijna haar blad heeft verloren haar takken hemelwaarts gericht die afsteken tegen de blauwe lucht wacht ze op de winter die komen gaat dan komt ze even tot rust maar in haar wortels borrelt nieuw leven en als de lente komt zal ze haar schoonheid in sprankelend groen…

Bomen bewegen sierlijk door de wind Maar de wind is gruwel, straf en luid Fietsers staan stil en takken wapperen als een lint Ook een brommer komt bijna niet vooruit Druppels beginnen uit de lucht te komen Plassen komen te voorschijn op straat Van de zomer kan ik nu alleen nog dromen Maar die komt dit jaar waarschijnlijk weer te laat…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

van tak naar tak van boom naar boom fluistert de wind woorden op blozende wangen nu nog dor en kaal straks ruist het blad vanuit knop ontvouwen schijnt goud de zon vanuit winterse blik heeft de dauw druppels gevangen…

In een oude boom een roodborstje op de tak rust uit van de dag.…

op een tere tak van de boom danst poëzie zonder aarzeling…

Kalende takken verhullen meer dramatiek dan een volle boom.…

kracht Fier in de lucht In volle pracht terug Pas als de boom vrij oud Zijn bladeren bijna niet behoud Verbouwd Inkrimpt, gepimpt Zijn takken vallen laat En een zucht slaakt Zijn laatste vruchten maakt De dagen zijn dan geteld En een zaag is besteld Onder aan zijn stam Als een boterham De nakomeling Door verderving Rotting De juiste…

Twee futen weten al de lente zij keken in de glazen bol van de verwachting de reiger scheert over het vrieswitte water onder een lucht van ijskoud blauw desolaat als lege winkelpanden schotsen de oude kale bomen tak aan tak langs de waterkant het daglicht is te schaars kraakt de een tegen de ander mijn wortels verliezen de grip op…

het dwarrelt ieder jaar weer anders de langste weg een laatste keer nog door de lucht gegleden gedraaid, gewenteld en weer uitgevleerd het ritselt nog in vlagen en laat zich bebazen door een sterke wind luwte strekt zijn armen uit en maakt een eigen bed van bruinrood bladerdek bomen tasten nu met dunne takken naar een koude…

boom met één gebroken tak als een verstarde loot…

hoor je het fluisteren, het suizen rond de winddansende bomen weet je hoe heerlijk je daar kunt mijmeren, stiekempjes dromen kan luisteren hoe de vogel er klanken van liefde zingt wanneer de ochtendnevel mysterieus de nog grillige takken omringt zie je hoe de zon een verlokkelijke knipoog illustreert in een bonte lucht het…

De boom vertelt een groot verhaal Van honderd jaren lang Zijn takken bergen nesten En zijn vogels zijn niet bang Zij weten niet van dreiging Van hun vredige bestaan Van mensen die natuur en wind Hun gang niet laten gaan Ik hoop dat je mag blijven Want jouw zuurstof geeft ons lucht Nog eenmaal schuil ik naast je Afscheid met een diepe…

jouw armen zijn als takken van bomen die ongemerkt tot mij komen eerst zullen ze mij met fluwelen bladeren liefelijk strelen om mij dan als takken met dorens harteloos te kelen…

de takken van de treurwilg aan de slootkant reiken naar de takken van een treurwilg in de sloot een vis hapt lucht de waterkringen weiden er over uit ------------------------------- Uit: 'Mijn Kleine Tuin', 2011.…

loodgrijze sluier bomen legen hun takken van stervende bladen…

Gebroken takken Hangend aan een boom in bloei Zoals jij aan mij…